از درختانی انبوه که جاده‌های پیچ در پیچ را مادرانه به آغوش گرفته بودند گذشتم ، به کوه رسیدم در دلش آبشاری پر غرور چشم دوخته بود به قلب سنگ رود بادی که می‌وزید از سپیدی در گوشم گفت: بنویس آبشار همان اشک #رودیست که بغضش‌ را سنگلاخ‌ها ترکانده‌اند ، این را خیلی‌ها نمی‌فهمند . . .! #حدیث_دل 🍁