به خود گفتم: از عمر رفته چه ماند؟ دلِ خسته لرزید و گفتا: دریغ به دل گفتم از عشق چیزیت هست؟ بگفتا که: هست آری امّا دریغ بلی از من و عمرِ ناپایدار نمانده است برجای الّا دریغ شب و روزها و مه و سالها گذشتند و ماندند بر جا دریغ گذشتند هر روز و شب با فسوس رسیدند هر سال و مه با دریغ رسیدند و گفتم: فسوسا فسوس گذشتند و گفتم: دریغا دریغ #مظاهر_مصفا #حدیث_دل🦋