🚩 *لحظه ‌ی اعلام خبر کشف پیکر مطهر شهید مدافع حرم و حریم محمود رادمهر به مادر والامقام شهید و واکنش عبرت ‌آموز ایشان...* 😭😭😭

اﮔﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ "ﻏﯿﺒﺖ" ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ، ﺑﺎﻧﮑﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺑﻤﺎﻥ ﺑرداشته ﻭ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻏﯿﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ، ﻭﺍﺭﯾﺰ ﮐﻨﻨﺪ... ﺑﺪﻭﻥ ﺷﮏ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﺍﻣﻮﺍﻟﻤﺎﻥ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ. ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻓﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻓﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﯼ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵﺗﺮ ﻭ ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﻧﺪ؟؟؟ جواب با شما... نگذارید گوشهایتان گواه چیزی باشد که چشمهایتان ندیده، نگذارید زبانتان چیزی را بگوید که قلبتان باور نکرده.. "صادقانه زندگی کنید" ما موجودات خاکی نیستیم که به بهشت میرویم.ما موجودات بهشتی هستیم که از خاک سر برآورده ایم...

یکصد ویژگی از رفتار و گفتار و منش پیامبر اکرم (ص) که بازگوکننده بخشی از سلوک فردی و اجتماع و شیوه زندگی آن حضرت است؛ از کتاب «منتهی الآمال» محدث قمی و کتاب «مکارم الاخلاق» طبرسی اقتباس شد ه است بی‌شک تأسی به سیره و سنت آن حضرت بر پایهٔ آیه کریمه «و لکم فی رسول‌الله اسوه حسنه» و ازجمله آنچه در این مطلب به آن اشاره شده، راهگشای جامعه مسلمانان خواهد بود. ۱-هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می‌رفت . ۲-در راه رفتن قدم‌ها را بر زمین نمی‌کشید. ۳-نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود. ۴-هرکه را می‌دید مبادرت به سلام می‌کرد و کسی در سلام بر او پیشی نگرفت. ۵-وقتی با کسی دست می‌داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی‌کشید. ۶-با مردم چنان برخورد داشت که هرکس گمان می‌کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است. ۷-هرگاه به کسی می‌نگریست به روش ارباب (متکبر) با گوشه چشم نظر نمی‌کرد. ۸-هرگز به روی مردم چشم نمی‌دوخت و خیره نگاه نمی‌کرد. ۹-چون اشاره می‌کرد با دست اشاره می‌کرد نه با چشم و ابرو. ۱۰-سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود. ۱۱-هرگاه با کس، هم سخن می‌شد به سخنان او خوب گوش فرا می‌داد. ۱۲-چون با کسی سخن می‌گفت کاملاً برمی‌گشت و رو به او می‌نشست. ۱۳-با هرکه می‌نشست تا او برنمی‌خاست آن حضرت هم برنمی‌خاست. ۱۴-در مجلسی نمی‌نشست و برنمی‌خاست مگر با یاد خدا. ۱۵-هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک در، می‌نشست نه در بالای آن. ۱۶-در مجلس جای ویژه‌ای را به خود اختصاص نمی‌داد و از آن نهی می‌کرد. ۱۷-هرگز در حضور مردم تکیه نمی‌زد. ۱۸- بیشتر نشستن آن حضرت روبه‌قبله بود. ۱۹-اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که ناپسند وی بود نادیده می‌گرفت. ۲۰-اگر از کسی خطایی سر می‌زد، آن را بازگو نمی‌کرد. ۲۱-کسی را بر لغزش و خطای در سخن بازخواست نمی‌کرد. ۲۲-هرگز با کسی جدل و منازعه نمی‌کرد. ۲۳-هرگز سخن کسی را نمی‌برید مگر آن‌که سخن تباه و بیهوده بگوید. ۲۴-پاسخ به پرسشی را چند مرتبه تکرار می‌کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود! ۲۵-چون سخن نادرست از کسی می‌شنید. نمی‌فرمود: «چرا فلانی چنین گفت!» بلکه می‌فرمود «برخی مردم را چه می‌شود که چنین می‌گویند؟» ۲۶-با تهی‌دستان زیاد نشست‌وبرخاست می‌کرد و با آنان هم خوراک می‌شد. ۲۷-دعوت بندگان و غلامان را می‌پذیرفت. ۲۸-هدیه را قبول می‌کرد اگرچه به‌اندازه یک جرعه شیر بود. ۲۹-بیش از همه پیوند با خویشان را به‌جا می‌آورد. ۳۰-به خویشاوندان خود نیکی می‌کرد بی‌آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد. ۳۱-کار نیک را تحسین و تشویق می‌فرمود و کار بد را تقبیح می‌نمود و از آن نهی می‌کرد. ۳۲-آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می‌فرمود و مکرر می‌گفت هر آنچه حاضران از من می‌شنوند به غایبان برسانند. ۳۳-هرکه عذر می‌آورد عذر او را می‌پذیرفت. ۳۴-هرگز کسی را خوار نمی‌شمرد. ۳۵-هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب‌های بد نخواند! ۳۶-هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد! ۳۷-هرگز عیب مردم را جست‌وجو نمی‌کرد. ۳۸-از شر مردم دوری می‌کرد ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه خوش‌خو بود. ۳۹-هرگز مردم را سرزنش نمی‌کرد و بسیار آنان را نمی‌ستود. ۴۰-بر گستاخی دیگران شکیبایی می‌کرد و بدی را به نیکی پاسخ می‌داد. ۴۱-از بیماران دیدار می‌کرد اگرچه دورافتاده‌ترین نقطه مدینه بود. ۴۲-سراغ یاران خود را می‌گرفت و همواره جویای حال آنان می‌شد. ۴۳- یاران را به بهترین نام‌هایشان صدا می‌زد. ۴۴-با یارانش در کارها بسیار مشورت می‌کرد و بر آن تأکید می‌فرمود. ۴۵-در میان یارانش دایره‌وار می‌نشست و اگر ناشناسی بر آنان وارد می‌شد نمی‌توانست تشخیص دهد که پیامبر کدام‌یک از ایشان است؟ ۴۶-میان یارانش انس و الفت برقرار می‌کرد. ۴۷-وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود! ۴۸-هرگاه چیزی به بینوا می‌بخشید به دست خودش می‌داد و به کسی حواله نمی‌کرد. ۴۹-اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می‌آمد نمازش را کوتاه می‌کرد. ۵۰-اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می‌کرد نمازش را کوتاه می‌کرد. ۵۱- گرامی‌ترین، نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می‌رسید. ۵۲- هیچ کسب از محضر او ناامید نبود و می‌فرمود «برسانید به من نیاز کسی را که نمی‌تواند نیازش را به من برساند.» ۵۳-هرگاه کسی از او درخواستی داشت اگر می‌شد روا می‌فرمود وگرنه با سخن خوش و با وعده‌ای نیکو او را خشنود می‌کرد. ۵۴-هرگز پاسخ رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه برای گناه باشد. ۵۵- پیران را بسیار گرامی می‌داشت و با کودکان بسیار مهربان بود. ۵۶- غریبان را خیلی مراعات می‌کرد. ۵۷- با نیکی به شروران، دل آنان را به دست می‌آورد و مجذوب خود می‌کرد. ۵۸- همواره لبخند به لب ۵۹- چون شاد می‌شد چشم‌ها را بر هم می‌گذاشت و خیلی اظهار شادمانی نمی‌کرد.

۶۰- بیشتر خندیدن آن حضرت لبخند بود و صدایش به خنده بلند نمی‌شد. ۶۱- مزاح می‌کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، سخن بیهوده و تباه نمی‌زد. ۶۲- نام بد را تغییر می‌داد و به‌جای آن نام نیک می‌گذاشت. ۶۳- بردباری‌اش همواره بر خشم او پیشی می‌گرفت. ۶۴- از برای از دست دادن چیزهای دنیایی ناراحت نمی‌شد و یا به خشم نمی‌آمد. ۶۵- از برای خدا آن‌چنان به خشم می‌آمد که دیگر کسی او را نمی‌شناخت! ۶۶- هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آن‌که حریم حق شکسته شود. ۶۷-هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغ‌گویی نبود! ۶۸-در حال خشنودی و ناخشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت. ۶۹-هرگز درهم و دیناری نزد خود پس‌انداز نکرد. ۷۰-در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت. ۷۱-روی خاک می‌نشست و روی خاک خوراک می‌خورد. ۷۲- روی زمین می‌خوابید. ۷۳-کفش و جامه را خودش وصله می‌کرد. ۷۴-با دست خودش شیر می‌دوشید و پای شترش را خودش می‌بست. ۷۵-هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می‌شد و برایش فرقی نمی‌کرد. ۷۶-هر جا می‌رفت عبایی که داشت به‌عنوان زیرانداز خود استفاده می‌کرد. ۷۷- بیشتر جامه‌های آن حضرت سپید بود. ۷۸-چون جامه نو می‌پوشید جامه پیشین خود را به نداری می‌بخشید. ۷۹-جامه فاخری که داشت ویژه روز جمعه بود! ۸۰-در هنگام کفش و لباس پوشیدن همیشه از سمت راست آغاز می‌کرد. ۸۱-ژولیده مو بودن را کراهت می‌دانست. ۸۲-همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود. ۸۳-همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می‌زد. ۸۴-نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می‌یافت. ۸۵- روزهای سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه می‌داشت. ۸۶-هرگز نعمتی را سرزنش نکرد. ۸۷-اندک نعمت خداوند را بزرگ می‌شمرد. ۸۸-هرگز از خوراکی تعریف نکرد یا از غذایی بد نگفت. ۸۹- هنگام غذا خوردن هرچه حاضر می‌کردند میل می‌فرمود. ۹۰-در سر سفره از جلوی خود غذا میل می‌فرمود. ۹۱- بر سر غذا از همه زودتر حاضر می‌شد و از همه دیرتر دست می‌کشید. ۹۲- تا گرسنه نمی‌شد غذا میل نمی‌کرد و پیش از سیر شدن دست می‌کشید. ۹۳-معده‌اش هیچ‌گاه دو خوراک را در خود جمع نکرد. ۹۴-در هنگام خوردن هرگز آروغ نزد! ۹۵-تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی‌خورد. ۹۶- پس از خوردن دست‌ها را می‌شست و روی خود می‌کشید. ۹۷- هنگام آشامیدن سه جرعه آب می‌نوشید؛ آغاز آن‌ها بسم‌الله و پایان آن‌ها الحمدالله. ۹۸-از دوشیزگان پرده‌نشین باحیاتر بود! ۹۹-چون می‌خواست به خانه وارد شود سه بار اجازه می‌خواست. ۱۰۰- اوقات درون خانه را سه بخش می‌کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می‌کرد.

• آن که گفت: حَسبُنا کِتاب‌َالله... نه از قرآن چیزی می‌دانست... نه از خدا! افسوس که تو را نشناختند! افسوس که مِهرت را دیدند و... قَهر کردند! افسوس که به قطره‌ای از دریای عِلم و حِلم تو بَسنده کردند! ما اما... اگر امروز نام و نانی در سفره‌مان هست... و اگر مُهر شیعه در شناسنامه‌ی بندگی‌مان خورده... همه را مدیون تو هستیم؛ #یا_رسول_الله🌱 ...♡

#حاج_مهدی_رسولی 🎼 گریه نکن که بی‌قرارم... ۲۸ #صفر 🏴 ...♡

🕊 کربلا‌... ...♡

#عکس_نوشت امام حسن علیه السلام هرکس بندگی خدا کند، خدا هر چیز را به بندگی او درآورد. 📚 مجموعه ورام، ص۲۲۷ #حدیث ◾️▪️▫️▪️◾️ کانال رسمی آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام @astanqom