eitaa logo
نکات‌ناب‌و حکمت‌های آیت الله حائری شیرازی
74.4هزار دنبال‌کننده
1.3هزار عکس
322 ویدیو
595 فایل
دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله حائری شیرازی (ره) (لطفا تقاضای ارسال فایل نفرمایید) نظرات، پیشنهادات و انتقادات 👈 @haeri1395 ادمین فروش کتاب: @Ketab_haershirazi شماره تماس: 09195194676 کانال صوتی: @haerishirazi_mp3
مشاهده در ایتا
دانلود
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸رهبر و راهبرد تربیت جامعه🔸 تربیت‌، گرفتن و رها‌کردن دارد؛ یعنی باید فرد را از آنکه به راه خطا برود بگیری و به راه صحیح بیاوری و طبق یک برنامۀ زمان‌بندی‌شده رهایش کنی. دورۀ رها‌کردن خیلی ظریف‌تر از دورۀ گرفتن است؛ یعنی کسی را نخست تحت‌تأثیر خود قرار‌دادن ساده است. کسی را از تأثیر خود خارج‌کردن و او را روی پای خودش واداشتن دشوار است؛ یعنی چنان دستت را از اطراف او کنار ببری که راه خودش را ادامه بدهد و خرد نشود. وقتی به کسی تعلیم دوچرخه‌‌سواری می‌دهید چه می‌کنید؟ او که وارد نیست؛ او را می‌گیرید، اما همین‌که او دو تا پا زد، رهایش می‌کنید. همین‌که توانست تعادلش را حفظ کند، دست از پشتش برمی‌دارید. گرفتنش آسان است؛ اما این گرفتن به‌ضرر اوست. اگر رهایش کنید که زمین بخورد خوب است! چرا؟ چون «سلامت در وابستگی»، برای انسان «هلاکت» است. درحالی‌که زخمی‌شدن در حفظ تعادل، سعادت است. رهبر جامعه هم، هنگام «گرفتن» و قبضه‌کردن جامعه، کار ساده‌ای دارد؛ کار دشوار او در «رها‌کردن» جامعه است. وابسته‌شدن جامعه به رهبرِ خودش ساده است. روی پای خود ایستادنِ جامعه، به‌طوری‌که خود بفهمد، خود بداند و خود درک کند، دشوار است. برای گذشتن از این مرحله، جامعه «زخم‌هایی» را باید تحمل کند و آسیب‌هایی را باید قبول کند تا بتواند روی پای خود بایستد، بفهمد و حرکت کند. @haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸رهبر و راهبرد تربیت جامعه🔸 تربیت‌، گرفتن و رها‌کردن دارد؛ یعنی باید فرد را از آنکه به راه خطا برود بگیری و به راه صحیح بیاوری و طبق یک برنامۀ زمان‌بندی‌شده رهایش کنی. دورۀ رها‌کردن خیلی ظریف‌تر از دورۀ گرفتن است؛ یعنی کسی را نخست تحت‌تأثیر خود قرار‌دادن ساده است. کسی را از تأثیر خود خارج‌کردن و او را روی پای خودش واداشتن دشوار است؛ یعنی چنان دستت را از اطراف او کنار ببری که راه خودش را ادامه بدهد و خرد نشود. وقتی به کسی تعلیم دوچرخه‌‌سواری می‌دهید چه می‌کنید؟ او که وارد نیست؛ او را می‌گیرید، اما همین‌که او دو تا پا زد، رهایش می‌کنید. همین‌که توانست تعادلش را حفظ کند، دست از پشتش برمی‌دارید. گرفتنش آسان است؛ اما این گرفتن به‌ضرر اوست. اگر رهایش کنید که زمین بخورد خوب است! چرا؟ چون «سلامت در وابستگی»، برای انسان «هلاکت» است. درحالی‌که زخمی‌شدن در حفظ تعادل، سعادت است. رهبر جامعه هم، هنگام «گرفتن» و قبضه‌کردن جامعه، کار ساده‌ای دارد؛ کار دشوار او در «رها‌کردن» جامعه است. وابسته‌شدن جامعه به رهبرِ خودش ساده است. روی پای خود ایستادنِ جامعه، به‌طوری‌که خود بفهمد، خود بداند و خود درک کند، دشوار است. برای گذشتن از این مرحله، جامعه «زخم‌هایی» را باید تحمل کند و آسیب‌هایی را باید قبول کند تا بتواند روی پای خود بایستد، بفهمد و حرکت کند. @haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی(رحمت الله علیه)🔹 🔸رهبر و راهبرد تربیت جامعه🔸 تربیت‌، «گرفتن» و «رها‌کردن» دارد؛ یعنی باید «متربی» را از آن‌کسی‌که انسان را به راه خطا می‌برد بگیری و به راه صحیح بیاوری و طبق یک برنامۀ زمان‌بندی‌شده رهایش کنی. دورۀ «رها‌کردن» بسیار ظریف‌تر و مهم‌تر از دورۀ «گرفتن» است. اینکه کسی را در مرحلۀ نخست تحت‌تأثیر خود قرار‌ دهیم کار ساده‌ای است. اما کسی را از تأثیر خود خارج‌کردن و او را روی پای خودش واداشتن کار دشواری است؛ یعنی چنان دستت را از اطراف او کنار ببری که راه خودش را ادامه بدهد و خرد نشود. وقتی به کسی تعلیم دوچرخه‌‌سواری می‌دهید چه می‌کنید؟ او که وارد نیست؛ او را می‌گیرید، اما همین‌که او دو تا پا زد، رهایش می‌کنید. همین‌که توانست تعادلش را حفظ کند، دست از دوچرخه برمی‌دارید. گرفتنش آسان است؛ اما این گرفتن به‌ضرر اوست. اگر رهایش کنید که زمین بخورد به نفع دوچرخه سوار است. چرا؟ چون «سلامت در وابستگی»، برای انسان «هلاکت» است. درحالی‌که زخمی‌شدن در حفظ تعادل، سعادت است. رهبر جامعه هم، هنگام «گرفتن» و قبضه‌کردن جامعه، کار ساده‌ای دارد؛ کار دشوار او در «رها‌کردن» جامعه است. وابسته‌شدن جامعه به رهبرِ خودش ساده است. روی پای خود ایستادنِ جامعه، به‌طوری‌که خود بفهمد، خود بداند و خود درک کند، دشوار است. برای گذشتن از این مرحله، جامعه «زخم‌هایی» را باید تحمل کند و آسیب‌هایی را باید قبول کند تا بتواند روی پای خود بایستد، بفهمد و حرکت کند. @haerishirazi
🔸تنبیه متفاوت🔸 خدا رحمت کند مادرم را. یکی از راه‌های تربیتی وی این بود که هرگاه از ما خلافی می‌دید، دیگر کار به ما نمی‌داد و نمی‌گذاشت در خانه کار کنیم؛ یعنی ظرف شستن و دوخت و دوز و مانند آنها را از ما سلب می‌کرد و از این طریق کار را پیش ما ارزشمند می‌ساخت. امروزه بسیاری از ما دقیقاً بالعکس عمل می‌کنیم؛ یعنی وقتی بچه خلافی کرد او را به کار وامی‌داریم یا اگر اذیت کرد، کار او را دو برابر می‌کنیم. در نتیجه، چنین بچه‌ای کار را تنبیه تلقی می‌کند، در حالیکه ما بیکاری را به عنوان تنبیه تلقی می‌کردیم! @haerishirazi
#عکس_نوشته 🔸تنبیه متفاوت🔸 خدا رحمت کند مادرم را. یکی از راه‌های تربیتی وی این بود که هرگاه از ما خلافی می‌دید، دیگر کار به ما نمی‌داد و نمی‌گذاشت در خانه کار کنیم؛ یعنی ظرف شستن و دوخت و دوز و مانند آنها را از ما سلب می‌کرد و از این طریق کار را پیش ما ارزشمند می‌ساخت. امروزه بسیاری از ما دقیقاً بالعکس عمل می‌کنیم؛ یعنی وقتی بچه خلافی کرد او را به کار وامی‌داریم یا اگر اذیت کرد، کار او را دو برابر می‌کنیم. در نتیجه، چنین بچه‌ای کار را تنبیه تلقی می‌کند، در حالیکه ما بیکاری را به عنوان تنبیه تلقی می‌کردیم! @haerishirazi #کودک #تربیت #تنبیه
🔸بعضی از یاران من، به دست شما ترببت خواهند شد🔸 حجه‌الاسلام نظام‌الدین حائری‌شیرازی (فرزند مرحوم آیت الله حائری شیرازی ره): من بیش از یکی دو بار [از پدرم این مطلب] را شنیده ام. سالها پیش از انقلاب، حالت خوابی (مکاشفه) برایشان پیش آمده بود که به ایشان گفته می شود: «بعضی از یا سربازان من به دست شما خواهند شد» و سکه ای هم به ایشان می دهند. قسمت مهم و ویژه این است که وقتی ایشان از خواب بیدار می شوند آن سکه که رویش «» نوشته بوده، در دستشان بوده است. آن سکه را تا مدتی داشته اند اما ظاهراً زمانی که ساواک به خانه می ریزد، گم می شود. @haerishirazi
💬 حجه الاسلام پناهیان 🔺 با اطمینان! 🔺 انسان نمی‌تواند هرکسی را حتی پیش هر اهل علمی بفرستد؛ اما می شود جوان‌ها را به و تأسی به سیرۀ ایشان ترغیب کرد. در امور سیاسی و اقتصادی و معنوی و ، سیره ایشان سیرۀ ، دقیق، صحیح و نادری است. @haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸توصیه به اصفهانی‌ها: ماهی یکبار بصورت گروهی به زیارت جمکران بیایید🔸 شما اصفهانی‌ها فاصله‌تان با مسجد زیاد نیست؛ می توانید ماهی یک بار دسته‌جمعی بیایید و در این حرکت دسته‌جمعی، اُنستان با هم زیادتر بشود. پیش آقای [آیت الله] شوشتری بروید. آدم خوبی است. با آقای [آیت الله] ناصری بجوشید (1). آقای ناصری خیلی در این حال خودش نور دارد. امام زمان (علیه السلام)، نفسِ دوست‌داشتنش سازنده است. اصلاً ذکرش است. به یاد آقا امام زمان، بصورت دورهمی داشته باشید. بچه‌هایتان هم آرام‌آرام به خودتان ملحق می‌شوند. اصفهان است. احوال همدیگر را بپرسید؛ در همدیگر ملول نشوید؛ همدیگر را بپوشانید. با هم و ممارات نکنید. بچه‌های همدیگر را کنید. مثلاً ممکن است یکی از شما دوست داشته باشد بعضی تذکرات را به بچه‌اش بدهد. اما راه دستش نیست. اما شما راه دستتان است. به شما می‌گوید با بچه من رفیق بشو. بعد هم این نکات را به او بگو. گاهی هست که شما می‌توانید بچه او را تربیت کنید، او هم می‌تواند بچه شما را تربیت کند. این بهترین خدمتی هست که به هم می‌توانید بکنید. (1) آیت الله ناصری در 4 شهریور 1401 رحلت فرمودند. @haerishirazi
. 🔸بعضی از یاران من، به دست شما تربیت خواهند شد🔸 حجه‌الاسلام نظام‌الدین حائری‌شیرازی (فرزند مرحوم آیت الله حائری شیرازی ره): من از پدرم این مطلب را شنیدم که سالها پیش از انقلاب، حالت خوابی (مکاشفه) برایشان پیش آمده بود که به ایشان گفته می‌شود: «بعضی از یا سربازان من به دست شما خواهند شد» و سکه‌ای هم به ایشان می‌دهند. قسمت مهم و ویژه این است که وقتی ایشان از خواب بیدار می‌شوند آن سکه که رویش «» نوشته بوده، در دستشان بوده است. آن سکه را تا مدتی داشته‌اند اما ظاهراً زمانی که ساواک به خانه می‌ریزد، گم می‌شود. منبع: مصاحبه با نشریۀ خُلُق/ شمارۀ 62-63 / سال 1396 @haerishirazi