🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸 کسانی که کم معاشرتند، بعد از مدتی عقلشان تحلیل می رود🔸 یک نفر #تجارت را رها کرده بود. حضرت احوالش را پرسیدند. گفتند ایشان عاقبت به خیر شده! فرمودند چه جوری عاقبت به خیر شده؟ گفتند که طلب هایش را وصول کرده، بدهی‌هایش را پرداخته،با همه تسویه حساب کرده و الآن دیگر به عبادت رو آورده است. حضرت فرمودند: «بئس ما صنع»: بسیار کار بدی کرده! سپس فرمودند «الیَّ به». (بیاوریدش پیش من). او را آوردند. حضرت فرمودند: چه کار کردی؟ گفت: خدا عاقبتمان را به خیر کرده، حالا دیگر استخوان سبک می‌کنیم، دیگر از کسی طلب نداریم، به کسی بدهی نداریم و حالا فارغ البال به عبادت مشغولیم. حضرت فرمودند: بد کاری کردی. گفت: چرا؟ فرمودند: نمی‌دانستی که «أنّ عقل الرجل بالتجاره»؟ (عقل انسان با تجارت رشد می‌کند) و ارزش عبادت انسان به مقدار عقل اوست؟ حضرت چرا تجارت را می‌فرمایند؟ زیرا تجارت، اصطکاکِ انسان به انسان است، آنهم نه اصطکاک یک انسان به یک انسان، بلکه اصطکاک یک انسان به هزار انسان. آدمی که تاجر است باید صد تا تاجری که رقیب هست از وسط دست اینها توپ را در بیاورد. اگر در بازی ها ۱۱ تا هستند، در اینجا ۳۰۰-۲۰۰ تا هستند. چه جوری بخرد از وسط اینها، چه جوری بفروشد، چه جوری مشتری جذب کند. پس مرتباً باید تدبیر کند. این حضور و فعالیت و رشد می‌دهد به عقل. زمینه رشد عقل، #اصطکاک_دائم است. یعنی انسان به مجردی که تعطیل کند اصطکاک را، تحلیل می‌دهد عقل و فهمش را. کسانی که کم معاشرتند بعد از مدتی انسان احساس می‌کند عقلشان تحلیل رفته. هر چه که میزان #معاشرت انسان کمتر می‌شود میزان حضور انسان در مسائل هم کمتر می‌شود. چرا؟ چون باید بیاید در میدان تا ورزیده شود. چگونه است که وقتی انسان ورزش می‌کند قوه می‌گیرد؟ یعنی اضطرار پیدا می‌کند به نیرو داشتن. وقتی نیرو خرج نکند نیرو کسب نمی‌کند. باید «خرج» کند تا بتواند «کسب» کند. پس عقلش را باید به کار بیندازد، «خرج» کند. این می‌شود #ورزش_عقل. پس تکلیف شرعی ورزش کردن و ورزیده کردن عقل است. یعنی انسان عقلش را همیشه ورزیده نگه بدارد. @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸چرا سعدی متمایز از دیگران است و برای همه نافع است؟🔸 آنکه می‌خواهد برای همۀ انسان‌ها نافع باشد، باید با همۀ انسان‌ها #معاشرت داشته باشد. سعدی اینگونه بود و این امتیاز او بر حافظ است. حافظ، کم #مسافرت کرده، اما سعدی در دنیای آن روز به همه جا سفر کرده و خدا برای سعدی چنین تقدیر کرده که با تمام ملت‌ها معاشرت کند و از همه چیز، نکته‌ای یاد بگیرد. «خذ العلم من افواه الرجال»: علم را از مردم بگیر. مبدأ و منشأ علم، در بین مردم است. مردم بهترین چیزی را که شنیده باشند، به خاطر می‌سپارند و بهترین خاطراتی که در ذهن دارند را به زبان می‌آورند. سعدی علمش را از همۀ مردم گرفته است. شاگرد خوبی برای #انسان‌ها، #حوادث و برای #خلقت بوده است. از هر مسالۀ ساده‌ای، یک درس گرفته است. بعد از سعدی چقدر انسان‌ها آمده و رفته‌اند؛ اما سعدی ماندگار شد. چون گفتارش نتيجۀ سال‌ها گردش در سراسر عالم و #اصطكاک با همه قماش انسان بوده. انسان‌های ویژه‌ای می‌توانند از مزیت‌های خاص اندیشۀ حافظ برخوردار باشند، اما هیچ انسانی از سعدی بی نیاز نیست. سعدی واقعیت‌های عینی را در مثال‌های بسیار مختصر و کوچک بیان می‌کند. @haerishirazi