🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸از کجا بفهمیم که در مسیر صحیح هستیم؟🔸
مسافری که به سوی مقصد حرکت می‌کند، راه نرفته را پیش رو می‌بیند؛ اما اگر پشت به مقصد بایستد، مسیر طی شده را خواهد دید.
کسی که رفته‌ها و کرده‌های خود را می‌بیند، باید باور کند که در حال اشتباه است و پشت به مقصد ایستاده و کسی که نرفته‌ها و نکرده‌ها را می‌نگرد، شک نکند که رو به مقصد ایستاده و در مسیر صحیح قرار دارد. پس اگر مقداری عُجب در عمل کسی پیدا می‌شود، نشانۀ آن است که دارد پایین می‌آید و تنزّل می‌کند. چنین فردی باید به خدا پناه ببرد و توجهش به آن کارهایی باشد که انجام نشده است تا مبادا غرور پیدا کند.
📖 تمثیلات اخلاقی، جلد یکم، صفحه ۴٠
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸آموزش عملی تواضع و انتقادپذیری توسط والدین🔸
در روایت داریم که ««رَحِمَ اللهُ مَنْ اَهْدَی اِلَیَّ عُیُوبی»»؛ خدا رحمت کند کسی را که عیب مرا به من هدیه کند؛ اگر کسی می‌خواهد برای من گل بیاورد، گل او این باشد که بگوید: آقا! من این نکته را در زندگی شما دیده‌ام؛ این عیب را می‌خواهم بگویم. اگر شما می‌خواهید به امام جمعه‌تان هدیه بدهید، بگویید: این مدت ما آمدیم صحبت‌های تو را گوش کردیم و حالا می‌خواهیم گلی برایت بفرستیم. آقا! این صحبتت این اشکال را دارد یا صحبت‌هایت برای ما کمی سنگین است یا سطحش پایین است. این بهترین هدیه است. اینکه شعار بدهند: «صل علی محمد...»، هدیه نیست. اینکه انسان را کمک کنند، هدیه است. اینکه عیب کسی را به او بگویند، خدمت است؛ چون فردای قیامت، انسان از چه کسی تشکر می‌کند؟ از کسی که تعریفش کرده یا از کسی که عیبش را برطرف کرده؟
به بچه‌هایتان بگویید: اگر عیب مرا به من بگویید، من به شما دعا می‌کنم. این می‌شود تواضع؛ این می‌شود دوری از تکبر؛ این می‌شود دروازۀ بهشت، نه اینکه انسان در خانه بگوید: من بابا هستم؛ من بزرگ‌تر هستم؛ من ارشد هستم؛ هرچه من می‌گویم، باید بشود؛ بچه غلط می‌کند به من حرفی بزند!
📖 راه رشد، جلد چهارم، صفحه ١٣۴
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸به اسم آزادی، اَسیرَت می کنند!🔸
شیاطین می‌گویند «انسان آزاد است» و با این آزادی، انسان را بندۀ همه چیز می‌کنند!! اما انبیاء می‌گویند: «انسان بنده است» و با این بندگی، او را از بندگی دیگران آزاد می‌کنند! انبیاء با بندگی، انسان را از بندگیِ مخلوق آزاد می‌کنند و شیاطین به اسم آزادی، انسان را اسیر همۀ چیزهای پَست می‌کنند.
انبیاء با بندگی، انسان را از زندان نجات می‌دهند و شیاطین به اسم آزادی، انسان را زندانی می‌کنند.
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸ولایت، اولویت دادن به خداوند است🔸
وقتی کسی را نصیحت می‌کنید که به حرف پدرش که مثلاً نامش «حسن» است، گوش کند، هیچ‌گاه به او نمی‌گویید که حرف حسن‌آقا را گوش بده؛ بلکه می‌گویید: «حرف پدرت را گوش بده». وصف پدری را ذکر می‌کنید؛ یعنی پدر چون حق پدری بر تو دارد، باید حرفش را گوش بدهی. یا مثلاً به افسری که تخطی یا تخلف کرده است، نمی‌گویید که حرف آقای فلان را گوش کن؛ بلکه می‌گویید: «حرف فرمانده‌ات را گوش کن». به‌جای ذکر اسم او، شغل و موقعیت او را ذکر می‌کنید. چون از لحاظ فرمانده بودن، واجب‌الاطاعه است؛ نه از لحاظ اسمش.
خداوند هم می‌گوید «النَّبِيُّ أَوْلى بالمؤمنین ... » و اسم حضرت را نمی‌برد؛ چون نبی یعنی کسی که خبری را می‌دهد؛ یعنی خدا وی را مطلع کرده است و او اطلاعات خدایی را بیان می‌کند. نبی یعنی کسی که از سوی خدا خبر می‌آورد. کسی که ولایت دارد، معنایش این است که چون از سوی خدا آمده، اولویت دارد؛ پس معنایش برمی‌گردد به اولویت خداوند. ولایت یعنی اینکه انسان طوری بشود که خواست خدا برای او مهم‌تر از خواست خودش باشد.
📖 تمثیلات علمی، صفحه ٣۶
@haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸تربیت، شبیه درختکاری است🔸
تربیت مثل درختکاری است و کار پدر و مادر مثل باغبان است که به موقع آبش بدهند، به موقع کودَش را بدهند، به موقع شیارش را بزنند، نور را برایش تأمین کنند.
نور و آب و هوا و اینها که تأمین شد، گل کردن با خود درخت است؛ دیگر باغبان گل را به درخت نمی‌چسباند. درخت خودش باید گل کند. بسیاری خیال می‌کنند بچه‌ها را باید گُلاند! هیچ انسانی نمی‌تواند کاری کند که دیگری گل کند؛ تو آبش را بده، نورش را بده، هوایش را بده، گل کردنش با خودش است. بعضی‌ها وقتی می‌بینند درخت‌شان گل کرد، حوصله ندارند و هی می‌خواهند گل باز شود. آقا! تو دستش نزن، خوب نمی‌شود. هر گلی که مردم دستش زدند، برگش پاره شد. دستکاری‌اش نکن؛ خودش باید باز شود. عقل بچه هم مثل گل است؛ به بچه نان حلال بده و احترام بگذار، عقلش گل می‌کند.
به درخت آب می‌دهند، به انسان احترام؛
به درخت کود می‌دهند، به انسان نصیحت می‌کنند؛
به درخت نور می‌دهند، به انسان آزادی و احترام و محبت.
محیط ترس و وحشت برای بچه، مثل محیط تاریک برای درخت است. درخت در محیط تاریک خفه می‌شود و بچه هم در محیط ترس و ارعاب و وحشت، روحش پژمرده می‌شود.
به هر جهت به بچه محبت کنید، احترام کنید، مقداری آزادی بدهید، مقداری مسئولیت بدهید، مقداری آگاهی بدهید؛ اگر انسان این کارها را در مورد اولاد بکند، دیگر اولاد ان‌شاءالله خودش خوب می‌شود، مخصوصاً اگر نانش حلال باشد.
📖 راه رشد، جلد یک، صفحه ١٣١
@haerishirazi