فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت‌ الله حائری شیرازی🔹 🔸از کجا بفهمیم که در مسیر صحیح هستیم؟🔸 مسافری که به سوی مقصد حرکت می‌کند، راه نرفته را پیش رو می‌بیند؛ اما اگر پشت به مقصد بایستد، مسیر طی شده را خواهد دید. کسی که رفته‌ها و کرده‌های خود را می‌بیند، باید باور کند که در حال اشتباه است و پشت به مقصد ایستاده و کسی که نرفته‌ها و نکرده‌ها را می‌نگرد، شک نکند که رو به مقصد ایستاده و در مسیر صحیح قرار دارد. پس اگر مقداری عُجب در عمل کسی پیدا می‌شود، نشانۀ آن است که دارد پایین می‌آید و تنزّل می‌کند. چنین فردی باید به خدا پناه ببرد و توجهش به آن کارهایی باشد که انجام نشده است تا مبادا غرور پیدا کند. 📖 تمثیلات اخلاقی، جلد یکم، صفحه ۴٠ @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت‌ الله حائری شیرازی🔹 🔸آموزش عملی تواضع و انتقادپذیری توسط والدین🔸 در روایت داریم که ««رَحِمَ اللهُ مَنْ اَهْدَی اِلَیَّ عُیُوبی»»؛ خدا رحمت کند کسی را که عیب مرا به من هدیه کند؛ اگر کسی می‌خواهد برای من گل بیاورد، گل او این باشد که بگوید: آقا! من این نکته را در زندگی شما دیده‌ام؛ این عیب را می‌خواهم بگویم. اگر شما می‌خواهید به امام جمعه‌تان هدیه بدهید، بگویید: این مدت ما آمدیم صحبت‌های تو را گوش کردیم و حالا می‌خواهیم گلی برایت بفرستیم. آقا! این صحبتت این اشکال را دارد یا صحبت‌هایت برای ما کمی سنگین است یا سطحش پایین است. این بهترین هدیه است. اینکه شعار بدهند: «صل علی محمد...»، هدیه نیست. اینکه انسان را کمک کنند، هدیه است. اینکه عیب کسی را به او بگویند، خدمت است؛ چون فردای قیامت، انسان از چه کسی تشکر می‌کند؟ از کسی که تعریفش کرده یا از کسی که عیبش را برطرف کرده؟ به بچه‌هایتان بگویید: اگر عیب مرا به من بگویید، من به شما دعا می‌کنم. این می‌شود تواضع؛ این می‌شود دوری از تکبر؛ این می‌شود دروازۀ بهشت، نه اینکه انسان در خانه بگوید: من بابا هستم؛ من بزرگ‌تر هستم؛ من ارشد هستم؛ هرچه من می‌گویم، باید بشود؛ بچه غلط می‌کند به من حرفی بزند! 📖 راه رشد، جلد چهارم، صفحه ١٣۴ @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸به اسم آزادی، اَسیرَت می کنند!🔸 شیاطین می‌گویند «انسان آزاد است» و با این آزادی، انسان را بندۀ همه چیز می‌کنند!! اما انبیاء می‌گویند: «انسان بنده است» و با این بندگی، او را از بندگی دیگران آزاد می‌کنند! انبیاء با بندگی، انسان را از بندگیِ مخلوق آزاد می‌کنند و شیاطین به اسم آزادی، انسان را اسیر همۀ چیزهای پَست می‌کنند. انبیاء با بندگی، انسان را از زندان نجات می‌دهند و شیاطین به اسم آزادی، انسان را زندانی می‌کنند. @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸ولایت، اولویت دادن به خداوند است🔸 وقتی کسی را نصیحت می‌کنید که به حرف پدرش که مثلاً نامش «حسن» است، گوش کند، هیچ‌گاه به او نمی‌گویید که حرف حسن‌آقا را گوش بده؛ بلکه می‌گویید: «حرف پدرت را گوش بده». وصف پدری را ذکر می‌کنید؛ یعنی پدر چون حق پدری بر تو دارد، باید حرفش را گوش بدهی. یا مثلاً به افسری که تخطی یا تخلف کرده است، نمی‌گویید که حرف آقای فلان را گوش کن؛ بلکه می‌گویید: «حرف فرمانده‌ات را گوش کن». به‌جای ذکر اسم او، شغل و موقعیت او را ذکر می‌کنید. چون از لحاظ فرمانده بودن، واجب‌الاطاعه است؛ نه از لحاظ اسمش. خداوند هم می‌گوید «النَّبِيُّ أَوْلى بالمؤمنین ... » و اسم حضرت را نمی‌برد؛ چون نبی یعنی کسی که خبری را می‌دهد؛ یعنی خدا وی را مطلع کرده است و او اطلاعات خدایی را بیان می‌کند. نبی یعنی کسی که از سوی خدا خبر می‌آورد. کسی که ولایت دارد، معنایش این است که چون از سوی خدا آمده، اولویت دارد؛ پس معنایش برمی‌گردد به اولویت خداوند. ولایت یعنی اینکه انسان طوری بشود که خواست خدا برای او مهم‌تر از خواست خودش باشد. 📖 تمثیلات علمی، صفحه ٣۶ @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸تربیت، شبیه درختکاری است🔸 تربیت مثل درختکاری است و کار پدر و مادر مثل باغبان است که به موقع آبش بدهند، به موقع کودَش را بدهند، به موقع شیارش را بزنند، نور را برایش تأمین کنند. نور و آب و هوا و اینها که تأمین شد، گل کردن با خود درخت است؛ دیگر باغبان گل را به درخت نمی‌چسباند. درخت خودش باید گل کند. بسیاری خیال می‌کنند بچه‌ها را باید گُلاند! هیچ انسانی نمی‌تواند کاری کند که دیگری گل کند؛ تو آبش را بده، نورش را بده، هوایش را بده، گل کردنش با خودش است. بعضی‌ها وقتی می‌بینند درخت‌شان گل کرد، حوصله ندارند و هی می‌خواهند گل باز شود. آقا! تو دستش نزن، خوب نمی‌شود. هر گلی که مردم دستش زدند، برگش پاره شد. دستکاری‌اش نکن؛ خودش باید باز شود. عقل بچه هم مثل گل است؛ به بچه نان حلال بده و احترام بگذار، عقلش گل می‌کند. به درخت آب می‌دهند، به انسان احترام؛ به درخت کود می‌دهند، به انسان نصیحت می‌کنند؛ به درخت نور می‌دهند، به انسان آزادی و احترام و محبت. محیط ترس و وحشت برای بچه، مثل محیط تاریک برای درخت است. درخت در محیط تاریک خفه می‌شود و بچه هم در محیط ترس و ارعاب و وحشت، روحش پژمرده می‌شود. به هر جهت به بچه محبت کنید، احترام کنید، مقداری آزادی بدهید، مقداری مسئولیت بدهید، مقداری آگاهی بدهید؛ اگر انسان این کارها را در مورد اولاد بکند، دیگر اولاد ان‌شاءالله خودش خوب می‌شود، مخصوصاً اگر نانش حلال باشد. 📖 راه رشد، جلد یک، صفحه ١٣١ @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸اجتهاد سنتیِ ما پویاست🔸 در مسئلۀ اجتهاد پویا و سنتی، عده‌ای می‌گفتند اجتهاد ما جواهری* و سنتی است و پویا نیست. عده‌ای هم می‌گفتند می‌تواند پویا باشد و باید از فقه جواهری عبور کنیم. امام چه جوابی داد؟ گفت اجتهاد سنتیِ ما پویاست! سنتی و پویا را با هم یکی کرد. گفت همان اجتهاد جواهری خودش پویاست؛ اما شرایط زمانی و مکانی و تاریخی، جزو حدود و ارکان اجتهاد است و باید ملاحظه شود. *فقه جواهری، اصطلاحی است که اشاره به روش اجتهادی به‌کار رفته در کتاب گران‌سنگ «جواهر الکلام» دارد. @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸اختلاط زن و مرد در دانشگاه، منکر است🔸 جدا بودن مجلس زن‌ها و مردها حکم اسلام است. قاطی نشدن این‌ها حکم اسلام است. ما در دانشگاه‌ها هم دلمان می‌خواهد که بتوانیم دانشگاه زنان داشته باشیم، دانشگاه مردان داشته باشیم، همان طوری که مدرسه دخترانه و پسرانه از هم جداست. این‌ها منکر است. حالا دانشگاه‌های ما به این منکر مبتلا هستند، اما قبول کنیم که منکر است. قبول کنیم که کلاس مختلط منکر است. باید ببینیم چه زمانی می‌توانیم این منکر را برطرف کنیم. رئیس دانشگاه بداند که این منکر است، استاد بداند که این منکر است. @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸روش منظم کردن کودک🔸 ممکن است شما بگویید: من چطور بچه را منظم کنم؟ اگر شما خودتان را منظم بکنید، بچه خود به خود منظم می‌شود. اگر شما جلوی بچه بی‌موقع بیسکویت بخورید، بچه هم هوس می‌کند. اگر شما یک روز که داشتید، زیادتر خوردید و یک روز که نداشتید، کمتر خوردید، او هم یاد می‌گیرد و پول توجیبی را که به او می‌دهید، یک دفعه خرج می‌کند. نظم، نظم می‌آورد و بی‌نظمی، بی‌نظمی می‌آورد. انسان باید مدتی روی خودش کار کند و روی کاغذ بنویسد که من چه ساعتی از خواب برمی‌خیزم و چه ساعتی فلان کار را شروع می‌کنم و چه ساعتی تمامش می‌کنم. البته طوری هم نباشد که کارهایی را بنویسد که از عهده‌اش بر نمی‌آید؛ نه، ماه اول کمی به خودش نظم بدهد و تا آخر ماه بر آن مداومت کند. ماه دوم کمی به آن اضافه کند و همین‌طور به آرامی ادامه دهد. 📖 راه رشد، جلد چهار، صفحه ۱۵۲ @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

#بازخوردهای_مخاطبان_کانال #بازخورد @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸اعتراف به اشتباه را ارزش بکنید🔸 من وقتی بچه‌هایم کمی با هم دعوا می‌کنند، به ایشان می‌گویم: اول بگو ببینم تو احتمال اشتباه در کارَت را نمی‌دهی؟ تو خودت را معصوم می‌دانی؟ می‌گوید: نه. می‌گویم: حالا بگو ببینم تو در این مسئله، کجا را اشتباه کرده‌ای؟ می‌گوید: من اینجا را اشتباه کرده‌ام. وقتی که او یک اشتباه را می‌گوید، دیگری دو تا اشتباه را می‌گوید و روی دست این بلند می‌شود. کاری کنید که اعتراف به اشتباه، ارزش بشود، نه ضدارزش. 📖 راه رشد، جلد چهار، صفحه ۱۲۹ @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

. 🌸 به فضل الهی و به همت عزیزان نشر معارف، کتاب #راه_رشد اثر مرحوم آیت‌الله حائری شیرازی (ره) به عنوان #پرفروش‌ترین_کتاب_نمایشگاه_بین‌المللی_تهران امسال در بخش مجازی، معرفی شد. 📚✨جهت تهیۀ این کتاب ارزشمند، به آی‌دی زیر پیام دهید. @Ketab_haershirazi @haerishirazi

در شب و روز جمعه، #صلوات و #فاتحه ای قرائت کنیم و روح مطهرِ حضرت امام خمینی(ره)، آیت الله حائری شیرازی، آیت الله مصباح یزدی، آیت الله سید حسین یعقوبی، آیت الله حسن زاده آملی، شهید خدمت آیت الله ابراهیم رئیسی، شهدای انقلاب اسلامی، سیدشهدای مقاومت سیدحسن نصرالله، سردار دل‌ها حاج قاسم سلیمانی، صیاد دل‌ها شهید صیاد شیرازی، دانشمند شهید محسن فخری زاده، شهید سید هاشم صفی الدین، شهید عماد مغنیه، شهید عباس نیلفروشان، شهید اسماعیل هنیه، شهید یحیی السنوار، شهدای جبهه مقاومت، شهدای پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، شهدای نیروی انتظامی به خصوص شهدای امنیت، و همهٔ مؤمنین و مؤمنات را در ثواب آن شریک نماییم. @haerishirazi

🎙پادپخش 🏜 راه پیاده ▫️راه انقلاب را باید #پیاده‌ رفت تا قابل تعلیم و انتقال باشد ... @haerishirazi

🔸چطور لقمه از گلویمان براحتی پایین میره؟! 🔸 📝#خاطره دکتر علی حائری شیرازی (فرزند مرحوم آیت الله حائری شیرازی) از پدر 🐓 پدر دم صبح به شیراز رسیده بودند. نماز را با هم خواندیم. صبح جمعه بود. ساعت نزدیک ده بود که از جا بلند شدم، دیدم روی زمین جلوی تلویزیون دراز کشیده‌اند و کتاب می‌خوانند و چشمانشان قرمز شده. سلام کردم. خواستند از جا بلند شوند اما کمردرد شدید، مانع شد. دست به میز گرفتند و با حالت دولا به زحمت بلند شدند. به خاطر کمر درد فصلی که یادگار ایام طاغوت بود، نتوانستند کمر راست کنند. کج کج راه افتادند. 🐓 متعجب پرسیدم: «صبح که حالتان خوب بود، یکهو چطور شد؟» گفتند: «به کُلِه مرغی سر زدی؟» گفتم: «نه» گفتند: «برو شیرین‌کاری پدرت را ببین» 🐓 از زمانی که ازدواج کرده بودم، مستأجر و آپارتمان نشین شده بودم. شاید پنج آپارتمان را به فواصل دو سال در میان، جابجا شده بودم. وقتی مادرم مرحوم شد، با اصرار پدر به منزل مادری اسباب‌کشی کردم. خب بعد از قریب ده سال، به خانۀ حیاط‌دار رسیده بودم و خاطرات ایام کودکی ... کُله مرغی که از قدیم، پایین حیاط بود را تعمیر کردم و هفت، هشت تا مرغ و خروس آنجا پرورش می‌دادم. به غیر از آن، مرغ عشق، فنچ، بلبل خرمایی و هر چیزی که ذوق ایام کودکی را در من زنده کند ... واقعا پدر راست می‌گفت: «اگر خانه ای #حیاط نداشت، اهل خانه #حیات ندارند». بگذریم. 🐓 آن محرومیت های گذشته را تماماً در این ایام کوتاه جبران کردم. بعد از مدتی هم از صرافت کار افتادم و دیگر مثل سابق به پرنده‌ها رسیدگی نمی‌کردم. یک ظرف آب مکانیزه‌ای داشتم که با لولۀ باریک آبی به سقف کُله مرغی وصل بود. هر وقت آبش تمام می‌شد، سبک می‌شد و بالا می رفت و چون پر می شد، سنگینی‌اش آن را به پایین می‌آورد تا مرغ‌ها بتوانند دوباره آب بیاشامند. تنظیم ظرف بهم خورده و ارتباطش با لوله جدا شده بود. خب من هم دیگر حوصلۀ درست کردنش را نداشتم ... 🐓 گفتند: «صبح بعد از نماز آمدم به مرغها سر بزنم. دیدم زبان بسته‌ها نه آب دارند و نه غذا. با نخ ماهی‌گیری چند ساعت تلاش کردم تا ظرف آب را به سقف سه متری کله مرغی نصب کنم تا بالاخره نزدیکی‌های هشت و نه صبح موفق شدم ظرف آب را درست کنم. کجی کمرم برای این است. بعد دیدم غذا هم ندارند؛ رفتم در آشپزخانه دیدم فقط چند کیلو پیاز هست. همه را با رندۀ ریز، رنده کردم تا پرنده‌های کوچک هم بی‌بهره نمانند. قرمزی چشمم هم از این است ... 🐓 گفتم: «چرا به خودتون رحم نمی‌کنید؟» نگاهی گذرا به من کردند و گفتند: «چون میخام خدا به تو #رحم کنه!». بعد ادامه دادند: «آهِ این طیور رو دست کم نگیریا ! کفالت اینها را تو به دست گرفتی. اینها مثل زن و بچه و عیال تو هستند. اگر در حالی که خدا اموراتشان را بدست تو داده بهشان رسیدگی نکردی، نفرینت می‌کنند و خدا هم به این واسطه تو را از رحمتش دور می‌کند. چطور میتونی سیر و سیراب باشی وقتی این خلایق خدا که بدست تو سپرده شدند گرسنه و تشنه هستند؟» بعد گویی چیزی از ذهنشان رد شده باشد سکوت کردند، چشم و ابرو در هم کشیدند و با حالت گریه ادامه دادند: «مردم هم عیال ما #مسئولین هستند. چطور ماها لقمه از #گلویمان براحتی پایین میره، وقتی خدا کفالت و اداره امور امتی را به دست ما سپرده و ما هرچی گذاشتن جلومون می خوریم انگار نه انگار گرسنه‌ای هم هست» بعد گفتند: «استغفار کن برای این بی‌توجهی که داشتی» منبع: (@dralihaeri در تلگرام) @haerishirazi