دستورالعمل صوتی دوم حتما گوش بدید

دستورالعمل سوم حتما گوش بفرمایید

یک ربع تا عملیات بزرگ

پیام حاج ابوذر روحی در ارتباط با عملیات امشب.

امام صادق علیه السلام: 🔹لاَ يَقْضِي اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ قَضَاءً إِلاَّ كَانَ خَيْراً لَهُ وَ إِنْ قُرِضَ بِالْمَقَارِيضِ كَانَ خَيْراً لَهُ وَ إِنْ مَلَكَ مَشَارِقَ اَلْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا كَانَ خَيْراً لَهُ . 🔸خداوند برای شخص مسلمان چیزی را تقدیر نمی‌کند جز آنکه خیرش در آن قرار دارد. اگر با قیچی قطعه قطعه شود خیرش در آن بوده و اگر حکومت شرق و غرب عالم را صاحب شود نیز خیرش در آن بوده است. 📚 اصول کافی (باب الایمان و الکفر) جلد ۲ صفحه ۶۲ #حدیث_روزhttps://eitaa.com/hafezanewahy

🔹حی علی کربلا 🎙ابوذر #روحی 🎙سیدکاظم#روحبخش #فلسطینhttps://eitaa.com/hafezanewahy

🌴اهل دنیاسوارانى در خواب! 🌹علی (ع) و درود خـدا بـر او فرمـود: اهل دنيا سـواراني در خواب مانده اند كه آنان را مــــــــــي راننـــــــــد 🌴امام(عليه السلام) در اين كلام حكيمانه تشبيه جالبى درباره غافلان اهل دنيا دارد مى فرمايد: 🌹 «اهل دنيا همچون كاروانيانى هستند كه آنان را به سوى مقصدى مى برند و آنها در خوابند». 🌴مى دانيم دنيا مسير آخرت است و در اين مسير منزلگاه هايى است كه در آنجا بايد زاد و توشه براى آخرت برگرفت تا هنگامى كه انسان به مقصد مى رسد دستش خالى نباشد; 🌹ولى دنياپرستانى كه در تمام عمر به دنيا مشغول اند، همچون كسانى هستند كه بر مركب سوار و در خوابند و ساربان آنها را به سوى مقصد مى برد. انتهاى اين مسير همان مرگ است آنها زمانى كه سيلى اجل در گوششان نواخته شود از اين خواب غفلت بيدار مى شوند و تهى دست به سوى آخرت مى روند. 🌴 همان گونه كه در روايت معروف آمده است: «النّاسُ نِيامٌ فَإذا ماتُوا انْتَبَهُوا». مردم در خوابند هنگامى كه بميرند از خواب بيدار مى شوند 🌹خدایا پیش ازصیحه محشر ماراازخواب گران بیداربفرما (H/k)

📝تفسیر سوره مبارکه انبیاء آیات ۳۴ و ۳۵ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ سپس قانون کلى مرگ را درباره همه نفوس، بدون استثناء چنین بازگو مى کند: هر انسانى طعم مرگ را مى چشد (کُلُّ نَفْس ذائِقَةُ الْمَوْتِ). لازم به یادآورى است که واژه نَفْس در قرآن مجید، در معانى مختلفى به کار رفته، نخستین معنى نفس ذات یا خویشتن خویش است، این معنى وسیعى است که حتى بر ذات پاک خداوند اطلاق مى شود، چنان که مى خوانیم: کَتَبَ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ: خداوند رحمت را بر خویش لازم کرده است .(۱) آنگاه این کلمه در انسان یعنى مجموعه جسم و روح او به کار رفته است مانند: مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْس أَوْ فَساد فِی الاْ َرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ النّاسَ جَمِیعاً: کسى که انسانى را بدون این که قتلى انجام دهد یا فساد در زمین کرده باشد بکشد گوئى همه انسان ها را کشته است .(۲) و گاهى در خصوص روح انسان استعمال شده مانند: أَخْرِجُوا أَنْفُسَکُمُ: فرشتگان قبض ارواح مى گویند: روح خود را خارج کنید .(۳) پیدا است منظور از نفس در آیات مورد بحث همان معنى دوم است بنابراین منظور بیان قانون کلى مرگ درباره انسان ها است، و به این ترتیب جاى ایرادى در آیه باقى نمى ماند که تعبیر به نفس، شامل خداوند یا فرشتگان هم مى شود چگونه باید آیه را تخصیص زد و اینها را خارج کرد.(۴) بعد از ذکر قانون عمومى مرگ این سؤال مطرح مى شود: هدف از این حیات ناپایدار چیست؟ و چه فایده اى دارد؟ قرآن در دنباله همین سخن مى گوید: ما شما را با بدى ها و نیکى ها امتحان مى کنیم، و سرانجام به سوى ما باز مى گردید (وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً وَ إِلَیْنا تُرْجَعُونَ ). جایگاه اصلى شما این جهان نیست، بلکه جاى دیگر است شما تنها براى دادن امتحانى در اینجا مى آئید و پس از پایان امتحان و کسب تکامل لازم، به جایگاه اصلى خود که سراى آخرت است خواهید رفت. قابل توجه این که: در میان مواد امتحانى شرّ مقدم بر خیر ذکر شده و باید هم چنین باشد; زیرا آزمایش الهى هر چند، گاهى با نعمت است و گاهى با بلا، ولى مسلماً آزمایش به وسیله بلاها سخت تر و مشکل تر است. ذکر این نکته نیز لازم است که شرّ در اینجا به معنى شرّ مطلق نیست; زیرا فرض این است: شرّى که وسیله آزمایش و تکامل مى باشد، بنابراین منظور، شرّ نسبى است، و اصولاً در مجموع عالم هستى با بینش صحیح توحیدى، شرّ مطلق وجود ندارد! (دقت کنید). لذا در حدیثى از امیر مؤمنان على(علیه السلام) چنین مى خوانیم: امام بیمار شده بود، جمعى از برادران (و یاران) به عیادتش آمده عرض کردند: کَیْفَ نَجِدُکَ یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ؟ قالَ بِالشَّرِّ: حالتان چطور است اى امیر مؤمنان؟ فرمود: شرّ است !! قالُوا ما هذا کَلامُ مِثْلِکَ: گفتند: این سخن شایسته مثل شما نیست . فرمود: إِنَّ اللّهَ تَعالى یَقُولُ وَ نَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَهً فَالْخَیْرُ الصِّحَّةُ وَ الْغِنا وَ الشَّرُّ الْمَرَضُ وَ الْفَقْرُ: خداوند متعال مى گوید: ما شما را با شرّ و خیر آزمایش مى کنیم، خیر، تندرستى است و بى نیازى و شرّ بیمارى و فقر است (و این تعبیرى است که من از قرآن مجید انتخاب کرده ام).(۵) در اینجا سؤال مهمى باقى مى ماند که: خداوند چرا بندگان را آزمایش مى کند؟ و اصولاً آزمایش در مورد خداوند چه مفهومى دارد؟! پاسخ این سؤال را در جلد اول تفسیر نمونه ، ذیل آیه ۱۵۵ سوره بقره آورده ایم که آزمایش در مورد خداوند به معنى پرورش دادن است (شرح کامل این موضوع را در آنجا مطالعه فرمائید). ✍ پی نوشت: ۱ ـ انعام، آیه ۱۲. ۲ ـ مائده، آیه ۳۲. ۳ ـ انعام، آیه ۹۳. ۴ ـ المیزان ، جلد ۱۴، صفحه ۳۱۲. ۵ ـ بحار الانوار ، جلد ۵، صفحه ۲۱۳. ✔️ پایان https://eitaa.com/hafezanewahy

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُم بِذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ هُمْ كَافِرُونَ هنگامى که کافران تو را مى بینند، کارى جز استهزا کردن تو ندارند. (و مى گویند:) آیا این همان کسى است که معبودهاى شما را نکوهش مى کند؟! در حالى که خودشان ذکر خداوند رحمان را انکار مى کنند. (انبیاء/36) * خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ (گرچه) انسان از عجله آفریده شده. ولى با عجله چیزى از من نخواهید. بزودى آیاتم را به شما نشان خواهم داد! (انبیاء/37) * وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ آنها مى گویند: «اگر راست مى گویید، این وعده (قیامت) کى فرا مى رسد؟!» (انبیاء/38) * لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ اگر کافران مى دانستند زمانى که (فرا مى رسد) نمى توانند آتش را از صورت ها و پشتهاى خود دور کنند، و هیچ کس آنان را یارى نمى کند (این قدر درباره قیامت شتاب نمى کردند)! (انبیاء/39) * بَلْ تَأْتِيهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ آرى، (این مجازات الهى) بطور ناگهانى به سراغشان مى آید و مبهوتشان مى کند. آنچنان که توانایى دفع آن را ندارند، و به آنها مهلت داده نمى شود. (انبیاء/40) https://eitaa.com/hafezanewahy

📝تفسیر سوره مبارکه انبیاء آیات ۳۶ و ۴۰ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 🔸 انسان از عجله آفریده شده! باز در این آیات به بحث هاى دیگرى در ارتباط با موضع گیرى مشرکان در برابر پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) برخورد مى کنیم، که بیانگر طرز تفکر انحرافى آنها در مسائل اصولى است، نخست مى گوید: هنگامى که کافران تو را مى بینند کارى جز مسخره کردن تو ندارند (وَ إِذا رَآکَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ یَتَّخِذُونَکَ إِلاّ هُزُواً). آنها با بى اعتنائى، به تو اشاره کرده مى گویند: آیا این همان کسى است که خدایان و بت هاى شما را به بدى یاد مى کند ؟ (أَ هذَا الَّذِی یَذْکُرُ آلِهَتَکُمْ).(۱) در حالى که خود ذکر خداوند رحمان را انکار مى کنند (وَ هُمْ بِذِکْرِ الرَّحْمنِ هُمْ کافِرُونَ). تعجب در این است که: اگر کسى از این بتهاى سنگى و چوبى بدگوئى کند ـ نه بدگوئى ـ که حقیقت را بیان نماید و بگوید: اینها موجودات بى روح و فاقد شعور و بى ارزشى هستند، تعجب مى کنند، اما اگر کسى منکر خداوند بخشنده و مهربانى شود که آثار رحمتش پهنه جهان را گرفته و در هر چیز دلیلى بر عظمت و رحمت او است، براى آنها جاى تعجب نیست. آرى، هنگامى که انسان به امرى عادت کرد، خو گرفت و تعصب ورزید، در نظرش جلوه خواهد داشت هر چند بدترین امور باشد، و هر گاه نسبت به چیزى عداوت ورزید کم کم در نظرش بد مى شود، هر چند زیباترین و محبوب ترین امور باشد. * * * پس از آن به یکى دیگر از کارهاى زشت و بى رویه این انسان هاى بى بندوبار اشاره کرده، مى فرماید: انسان از عجله آفریده شده (خُلِقَ الاِْنْسانُ مِنْ عَجَل). گر چه مفسران در تفسیر کلمه انسان و عَجَل در اینجا بیانات گوناگونى دارند ولى پیدا است منظور از انسان در اینجا نوع انسان است (البته انسان هاى تربیت نایافته و خارج از قلمرو رهبرى رهبران الهى). و منظور از عَجَل شتاب و شتابزدگى است، همان گونه که آیات بعد نیز شاهد گویاى این مطلب است، و در جاى دیگر قرآن مى خوانیم: وَ کانَ الاِْنْسانُ عَجُولاً: انسان، عجول است .(۲) در حقیقت تعبیر خُلِقَ الاِْنْسانُ مِنْ عَجَل یک نوع تأکید است، یعنى آن چنان انسان عجول است که گوئى از عجله آفریده شده، و تار و پود وجودش از آن تشکیل یافته! و به راستى بسیارى از مردم عادى چنین اند هم در خیر عجولند و هم در شرّ، حتى وقتى به آنها گفته مى شود: اگر آلوده کفر و گناه شوید، عذاب الهى دامنتان را مى گیرد، مى گویند: پس چرا این عذاب زودتر نمى آید؟! و در پایان آیه اضافه مى کند: عجله نکنید من آیات خود را به زودى به شما نشان مى دهم (سَأُرِیکُمْ آیاتِی فَلا تَسْتَعْجِلُونِ). تعبیر آیاتِى در اینجا ممکن است اشاره به آیات و نشانه هاى عذاب، بلاها و مجازات هائى باشد که پیامبر(صلى الله علیه وآله) مخالفان را با آن تهدید مى کرد و این سبک مغزان کراراً مى گفتند: پس چه شد این بلاهائى که ما را با آن مى ترسانى. قرآن مى گوید: عجله نکنید، چیزى نمى گذرد که دامانتان را خواهد گرفت. و نیز ممکن است اشاره به معجزاتى که دلیل بر صدق پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) است بوده باشد، یعنى اگر کمى صبر کنید: معجزات کافى به شما ارائه داده خواهد شد. این دو تفسیر، منافاتى با هم ندارند; زیرا مشرکان در هر دو قسمت عجله داشتند و خداوند هم هر دو را به آنها ارائه داد، هر چند تفسیر اول نزدیک تر به نظر مى رسد و با آیات بعد متناسب تر است. ✍ پی نوشت: ۱ ـ جالب این که: آنها در عبارت خود مى گفتند: این همان کسى است که از خدایان شما سخن مى گوید، حتى راضى نبودند کلمه بدى را در عبارت خود بیاورند، و بگویند: از خدایان شما بدگوئى مى کند! ۲ ـ اسراء، آیه ۱۱. ↩️ ادامه دارد... https://eitaa.com/hafezanewahy