eitaa logo
فعالیتی انجام نمیشود.
181 دنبال‌کننده
13.3هزار عکس
26هزار ویدیو
371 فایل
@haaf zanvahy351
مشاهده در ایتا
دانلود
💠‏هاى ‏ 💬برخى از عبادت‏ها گناه محسوب مى‏شوند و باطل هستند همچون موارد زير: 🔹1. نماز، روزه‏، طواف و اعتكاف در حال #‏حيض و باطل وگناه است. (1) 🔹2. نافله ظهر و عصر در . (2) 🔹3. اذان و اقامه براى نمازهاى يوميه يا اذان از . (3) 🔹4. وضو از غسل جنابت (تا وقتى كه كارى كه وضو را باطل مى‏كند از او سر نزده). (4) 🔹5. روزه عيد و . (5) 🔹6. روزه يوم الشك به اول ماه رمضان يعنى روزى كه نمى‏داند آخر شعبان است يا اول رمضان، نبايد به نيت ماه رمضان روزه بگيرد ولى اگر به نيت روزه قضا يا روزه مستحبى روزه بگيرد، صحيح است و اگر بعداً معلوم شود همان روز اول ماه رمضان بوده از ماه رمضان حساب مى‏شود. (6) 🔹7. خوندن سوره‏هايى كه واجب دارد در حال و حيض و نفاس حرام است. (7) 📚 منبع: 1. توضيح المسائل محشى، ج 1، ص 260. 2. توضيح المسائل محشى، ج 1، ص 426. 3. همان، ص 518. 4. همان، ص 227. 5. همان، ص 964. 6. همان، ص 889. 7. همان، ص 545. http://eitaa.com/hafezan_vahy
حاج ميرزا جواد آقا ملكى تبریزی، در نامه‏اى كه بعنوان پاسخ نامه علّامه محمد حسين كمپانى اصفهانى، فيلسوف و اصولى مشهور نگاشته‏اند می فرماید: 🔆 مرحوم مغفور (ملاحسینقلی همدانی)مى‏فرمودند كه بايد انسان يك مقدار زياده بر معمول تقليل غذا و استراحت بكند تا جنبه حيوانيّت كمتر و روحانيّت قوّت بگيرد و ميزان آن را هم‏چنين مى‏فرمودند، كه انسان اوّلا: روز و شب زياده از دو مرتبه غذا نخورد حتى تنقّل ما بين الغذائين نكند. ثانيا: هروقت غذا مى‏خورد بايد مثلا يك ساعت بعد از گرسنگى بخورد آن‏قدر بخورد كه تمام سير نشود اين در كمّ(مقدار) غذا، و امّا كيفش بعد از آداب معروفه، گوشت زياد نخورد به اين معنى كه شب و روز هر دو نخورد و در هر هفته دو سه دفعه هر دو را، يعنى، هم روز و هم شب را ترك كند و يكى هم اگر بتواند للتكيّف [براى كيف كردن و لذّت بردن‏] نخورد و لامحاله آجيل‏خور نباشد ... و اگر بتواند روزه‏هاى سه روز هر ماه را ترك نكند و امّا تقليل خواب، مى‏فرمود؛ شبانه‏روزى شش ساعت بخوابد و البته در حفظ لسان و مجانبت اهل غفلت اهتمام زياد نمايد. اينها در تقليل حيوانيّت كفايت مى‏كند. 🔆 و امّا در تقويت‏ روحانيّت‏ اوّلا: دائما بايد همّ و حزن قلبى به جهت عدم وصول به مطلوب داشته باشد. ثانيا: تا مى‏تواند و را ترك نكند، كه اين دو جناح سير آسمان معرفت است. در ذكر عمده سفارش [به‏] اذكار صبح و شام، [است‏] اهمّ آنها كه در اخبار وارد شده و اهمّ تعقيبات صلوات [نمازها] و عمده‏تر ذكر وقت خواب كه در اخبار مأثور است لا سيّما متطّهرا در حال ذكر خواب برود، و شب‏خيزى مى‏فرمودند: زمستانها سه ساعت، تابستانها يك ساعت و نيم، و مى‏فرمودند كه من در ذكر يونسيّه [لا إله إلّا أنت سبحانك إنّى كنت من الظالمين‏]- يعنى در مداومت آن كه شبانه‏روزى ترك نشود، هرچه زيادتر توان كردن اثرش زيادتر، اقلّ اقلّ آن چهارصد مرتبه است- خيلى اثرها ديدم. بنده خودم هم تجربه كرده‏ام چند نفر هم مدّعى تجربه‏اند، يكى هم قرآن‏ كه خوانده مى‏شود به قصد هديه به حضرت ختمى مرتبت (صلوات اللّه عليه و آله) خوانده شود.» هزار و يك كلمه، علامه حسن زاده ج‏۳، ص: ۱۱ توحيد علمى و عينى،علامه طهرانی ص: ۳۲ سيماى فرزانگان، رضا مختاری ص: ۲۳۹ مجله حوزه شماره ۴ص ۶۶- ۶۸. http://eitaa.com/hafezan_vahy
❇️حاج میرزا اسماعیل دولابی رحمت الله: 🔸سجده‌ی طولانی ، اخلاق را عوض میکند. در هر شبانه روز لااقل یک سجده طولانی داشته باشید.هیچ عبادتی مثل نیست. به تربت امام حسین علیه السلام ، زیاد سجده کردن اخلاق را عوض می کند. حالا این سجده ، تو دل نیمه شب باشه ! چه اثری میتونه داشته باشه !؟http://eitaa.com/hafezan_vahy
💠
تجلی علوّ
🔹 در مسئله و که «سبحان ربی العظیم» را در رکوع می ‌گوییم و «سبحان ربی الاعلیٰ» را در سجده می‌ گوییم، مستحضرید که به عکس آن هم جایز است؛ یعنی اگر ما در رکوع بگوییم: «سبحان ربی الاعلیٰ»، درست است یا در سجده بگوییم: «سبحان ربی العظیم»، درست است؛ منتها حالا تناسب این است که انسان هر چه پایین ‌تر می‌ رود، را بیشتر احساس می ‌کند. 🔹 هر چه ما خودمان را ببینیم یا دیگران را ببینیم، عظمت خدا نزد ما آن چنان جلوه نمی ‌کند و وقتی و دیگران را هم ندیدیم، عظمت خدا نزد ما بیشتر جلوه می ‌کند. 🔹 ما وقتی به رفتیم به زمین افتادیم به خاک نزدیک ‌تر شدیم، را بیشتر احساس می ‌کنیم، می ‌گوییم: «سبحان ربی الاعلیٰ» و وقتی خمیده، با یاد و نام خدا به سر می ‌بریم، می‌گوییم: «سبحان ربی العظیم». 🔹 عظیم بودن با بودن فرقی هم دارد؛ اعلیٰ یعنی او از ما دور است، عُلُوّی دارد که با بُعد همراه است اما ، بُعد را نمی ‌رساند. ما وقتی به خاک می‌ افتیم، علوّ خدا را بهتر درک می ‌کنیم و می ‌گوییم: «سبحان ربی الاعلی و بحمده». 📚 سوره مبارکه واقعه جلسه 14 تاریخ: 1396/10/12