💢پاسخ به خرافات آیا ماه صفر #نحس است؟ دعایی در مفاتیح آمده در مورد محفوظ ماندن از نحوست این ماه، این #صحت دارد؟ خلاصه مقاله کانال #مباهله_قرن_21 ✅ در مورد ماه صفر ، به غلط معروف گشته که ماه صفر «نحس» است؛ به خصوص روز #چهارشنبه آخرین آن ماه را که به نحس‏ بودن بیشتر معروف شده است ولی درباره نحس بودن این ماه، روایت خاصی از پیشوایان دینی(ع) نرسیده و در منابع روایی ما از اهل بیت (ع) در مورد #نحس بودن این ما سخنی وجود ندارد. ✅تکمیلی بین مردم مشهور شده است که ماه صفر ماه نحسی است و برای رفع نحوست آن باید ادعیه ای خواند یا صدقه داد و ... اما جالب توجه است وقتی به منابع روایی رجوع می کنیم حدیثی در مجامع روایی دال بر نحوست ماه صفر نمی یابیم. ✅مرحوم شیخ عباسی قمی ره صاحب مفاتیح الجنان نیز در ابتدا اعمال ما صفر می گوید: بدان که این ماه به نحوست معروف است. یعنی ایشان نیز صرفاً شهرت این امر را بیان می کنند و روایتی دال بر این مطلب نمی آورند. ✅حتی دعایی هم که برای رفع این نحوست ایشان در کتابش به نقل از فیض کاشانی ره و ... آورده است؛ در هیچ یک از مجامع روائی ما #موجود_نیست طبق جستجوهای انجام شده. حتی در آثار چاپی خود فیض کاشانی ره نیز این دعا به چشم نمی خورد. حتی در مجامع روائی و کتب عامه نیز همچین دعایی به چشم نمی خورد. ✅اما علامه مجلسی ره نیز در کتاب «زادالمعاد» درباره ماه صفر بیان کرده که این ماه مشهور به نحوست و شومی است و این مطلب به دو معنی می تواند باشد: اول آنکه طبق قول علمای امامیه رسول الله(ص) در این ماه وفات یافتند. دوم اینکه چون این ماه پس از ماههایی است که جنگ در آنها حرام است [یعنی ماههای ذی القعدة، ذی الحجة و محرم الحرام]؛ پس ماه صفر که شروع قتال است شوم باشد. وی در ادامه می گوید که در احادیث شیعه چیزی که دلالت بر نحوست این ماه داشته باشد؛ ندیده و صرفاً در برخی روایات غیرمعتبر عامه چنین مطلبی آمده است. بنابراین دلیلی از آیات و احادیث برای نحس بودن ماه صفر نداریم اما صدقه دادن و دعا کردن در همه ماهها و همه روزها پسندیده است. @haghighah @haghighah

نقطه آغاز سیر و سلوک الی الله و بیدار کردن نیاز معنوی در انسان کلیپ بسیار زیبا از استاد پناهیان @haghighah @haghighah

روایت معتبر درباره روز شهادت امام حسن مجتبی (ع) ؛ 28 صفر یا هفتم این ماه ؟ نمونه ای از تحریف تاریخ در اثر اعتماد به غیرمتخصص و پیروی از فضاسازی برخی جریانهای مذهبی اینکه در سالهای اخیر برخی اصرار دارند شهادت امام مجتبی (ع) را در هفتم صفر وانمود کنند سند محکمی ندارد. وقتی منابع تاریخی و حدیثی شیعه و سنی تا پایان قرن 7 را جستجو می کنیم هیچ نویسنده شیعه یا سنی نمی یابیم که گفته باشد شهادت امام حسن (ع) در اوایل صفر یا در هفتم صفر یا حتی در اواسط این ماه بوده است. عموم مورخان و محدثان شیعه « 28 صفر » یا « آخر صفر » را نقل کرده اند (1) و مورخان اهل سنت نیز یکی از روزهای آغازین ماه ربیع را مطرح کرده اند(2). یعقوبی نیز گرچه شیعه است اوایل ربیع را ذکر کرده است(3). اگر بخواهیم بین روایات مورخان سنی با روایات علمای شیعه سازگاری برقرار کنیم باید بگوییم وفات امام حسن (ع) تقریبا همزمان با سالروز وفات رسول الله ص بوده(اواخر صفر یا اوایل ربیع) بوده یا سه چهار روز دیرتر(طبق قول اهل سنت). بنابراین بسیار با اوایل ربیع نزدیک است لذا عجیب نیست که مورخان اهل سنت چند روز اشتباه کرده باشند و اوایل ربیع را مطرح کنند(4). بنابراین اینکه در سالهای اخیر یک جریان سازماندهی شده از منبری ها و مداحان محترم ، اصرار دارند شهادت امام مجتبی (ع) را در «هفتم صفر» وانمود کنند مبتنی بر روایت یا مستند محکمی نیست زیرا نخستین کتابی که این روز را به عنوان روز شهادت حضرت(ع) ذکر کرده کتاب «الدروس الشرعیه» نوشته «شهید اول»(قرن 8) است(5) که گویا در نسخه خطی آن در هنگام استنساخ (رونویسی از روی نسخه خطی) اشتباه شده و عبارت «آخر صفر» به صورت «سابع صفر» ثبت شده است. پس از آن ، کفعمی نیز – قاعدتا در اثر اعتماد به نسخه کتاب «الدروس» - همین اشتباه را نقل کرده است(6). وقتی تنی چند از علمای معاصر ادعا می فرمایند که « مشهور این بوده که شهادت امام مجتبی(ع) در هفتم صفر رخ داده»!! باید از آن جهت باشد که این عزیزان صرفا سرگرم مباحث فقه و اصول هستند و فرصت مراجعه به کتب حدیث و تاریخ را ندارند. از این رو از «اجماع کتب قدیمی و معتبر تاریخ و حدیث فریقین» در این موضوع ناآگاه مانده اند و به یک اشتباه در نسخه کتاب «الدروس» را – که اساسا یک کتاب فقهی است –اعتماد کرده اند. دستکم برخی از این عزیزان تحت تاثیر طیفی از فضلای اطراف خود قرار دارند و در مسائل تاریخی و حدیثی ، بیش از حد به آنان اعتماد دارند که آنان نیز به نوبه خود تحت تأثیر طراحی های برخی از منبری ها و مداحان هستند که اصرار دارند در روز هفتم صفر نیز عزاداری برپا کنند. عجیب اینست که برخی از فقهای ما گاهی «بدون مطالعه کافی» ، قاطعانه در مسائل غیرفقهی اظهارنظر می کنند حال آنکه اولا تخصص یا مطالعات کافی در این زمینه ندارند ثانیا این مباحث اولویتهایی نیست که مراجع به آن بپردازند بلکه تجدیدنظرهای احساسی و بی پایه درباره تقویم مناسبتهای دینی ، صرفا منجر به «بحث های حاشیه ای» ، «دودستگی شیعیان» و «کاسته شدن اعتماد عمومی به علما» می گردد. ----- پاورقی: (1) حسن بن موسی نوبختی (متوفای 310هـ) فرق الشيعه ، ص24 و کلینی (متوفای 329هـ)، الكافي ، ج:1 ، ص:461 و شیخ مفید(متوفای 413هـ) ، مسارّ الشیعه ، ص47 و شیخ طوسی(متوفای 460هـ) ، مصباح المتهجد، ج2، ص: 790 و فتال نیشابوری (مقتول در سال 508هـ) ، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين (چاپ قدیم)، ج1، ص: 168 و طبرسی(متوفای 548هـ) ، إعلام الورى بأعلام الهدى (چاپ قدیم)، ص: 206 و همو ، تاج المواليد، ص: 82 و ابن شهرآشوب(متوفای 588هـ) ، مناقب آل أبي طالب (ع)، ج4، ص: 29 و محمدتقی شوشتری(التستری – متوفای 1415ق)، رسالة في تواريخ النبي و الآل، ص: 33 (2) محمد بن سعد (متوفای 230هـ) ، الطبقات الكبرى، خامسة1، ص:354 و بلاذری(متوفای 279هـ) ، أنساب الأشراف، (چاپ زكار)، ج3، ص:299 و طبری،تاريخ الطبري (تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم - بیروت)، ج11، ص:514 و ابن عبدالبر(متوفای 463هـ) ، الاستيعاب، ج1، ص:389 (3) تاريخ اليعقوبى(متوفای 284هـ) ،ج2، ص:225 (4) در میان مؤلفان شیعه ، علی بن عیسی اربلی(متوفای 692هـ) در دو جای کتاب خود دو گونه سخن گفته است. وی نخست قول اهل سنت یعنی 5 ربیع الاول را آورده ولی در صفحه بعد روایتی نقل کرده که شهادت حضرت را در ماه صفر (بدون اشاره به روز خاصی) می داند. اربلی، کشف الغمة(چاپ قدیم) ، ج1، صص: 584-585 (5) شهید اول (متوفای 786هـ) ، الدروس الشرعية ، ج2 ، ص7 (6) كفعمي (متوفای 905هـ) ، جنة الأمان الواقية(مصباح الکفعمی) ، ص: 510 http://arabi-maleki.blogfa.com/post/518 @shenakhtehadis @shenakhtehadis

🌷 بدترین عمل، گمراه کردن یک انسان 🌷بهترین عمل، تربیت یا ارشاد یک انسان 🌷مَن قَتَلَ نفساً ... فکأنّما قَتَلَ الناس جمیعا و مَن احیاها فکأنّما احیا الناسَ جمیعا (بخشی از آی 32 سوره مائده) اگر حیات معنوی و مرگ معنوی را از این آیه الهام بگیریم معنایش اینست که اگر یک نفر را جهنمی کنی، گویا همه مردم را جهنمی کرده ای و اگر راه هدایت را به یک نفر نشان بدهی گویا همه مردم را هدایت کرده ای. 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 @GgaroGhati @GgaroGhati

غلو درباره اهل بیت (ع) - بخش 1 روایت صحیح السندی که می گوید نباید کلمه «ربّ» را برای امامان (ع) به کار برد: در روایتی با سند صحیح آمده که ابوبصیر می گوید امام صادق(ع) به من فرمودند: " ای ابومحمد! از هرکس که ادعا کند ما (امامان) ، ربّ هستیم اعلام برائت و بیزاری کن!" من عرض کردم: "خدا از او بیزار باد!" آنگاه حضرت فرمودند: " از هرکس که ادعا کند که ما (امامان) ، پیامبر هستیم اعلام برائت و بیزاری کن!" عرض کردم: "خدا از او بیزار باد!" منبع: 📚 رجال‏ الكشي صص: 297-298 توضیح: 1- یکایک راویانی که در سند این روایت هستند از شیعیان ثقه(معتبر) هستند و درباره صحت سند آن تردیدی نیست. 2 - امام صادق(ع) این سخن را در جواب گروهی از غالیان (افراطی های منحرف مدعی تشیع) بیان فرمودند که ادعا می کردند که امامان(ع) «ربّ زمین و آسمان» هستند!! این افراطیها(غالیان) احادیثی نیز برای اثبات عقاید باطل خود جعل می کردند که برخی از این روایات جعلی در کتابهای حدیث نیز نقل شده بلکه گاهی برخی از مبلغانِ کم سواد یا غافل به آنها استناد می کنند. عضویت در کانال «بررسی روایات»👇 @shenakhtehadis @shenakhtehadis

محمد و زندگی و پیامش محمد - که درود خدا بر او باد- خود را انسانی معرفی می‌کرد از هر جهت شبیه دیگر انسان‌ها با این تفاوت که به او وحی می‌شود. پیامبر ما هیچگاه داعیۀ الوهیت در هیچ سطحی نداشت. زندگی روزمره‌اش مثل دیگر ابناء بشر، طبیعی بود و با همۀ مظاهر خیر و زیبای زندگی سر آشتی داشت. اهل عشق و عطر و نیایش بود. موهایش را بلند می‌گذاشت تا به دوشش برسد. موهای بلندش را همیشه روغن می‌زد و خوشبو نگه می‌داشت. ... گاه سوار بر الاغ برهنه می‌شد و کسی را هم پشت خود سوار می‌کرد. هیبت و عظمت ساختگی زمامداران را خوار می‌شمرد و از این رو، وقتی پیرزنی در گفتگو با او به ترس و لکنت افتاد، در مقابلش زانو زد و با تواضع و مهربانی به او گفت؛ من پسر همان زنی هستم که شیر گوسفندان را می‌دوشید! هیچ علقه‌ای به مال و منال دنیا نداشت. به قول علی، سنگی بر سنگی ننهاد. زندگی‌اش چندان ساده و بی‌تجمل بود که گاه یارانش بر وضع او نگران می‌شدند. گاه هفته‌ها می‌گذشت که از اجاق خانه‌شان دودی به هوا برنمی‌خاست، زیرا غذایی در منزل‌شان طبخ نمی‌شد. این را از زبان عبدالرحمن بن عوف گفته‌اند که روزگاری در عهد عثمان، سینی پر از گوشتی را نزد مهمانانش نهاد؛ اما ناگهان به گریه افتاد و گفت گمان نکنم این رفاهی که به ما رو کرده است، علامت رستگاری ما باشد چرا که رسول خدا هفته‌ها می‌شد که دودی از مطبخ خانه‌شان بلند نمی‌شد. محمد بنا به عرف زمانه‌اش، زن‌های متعدد داشت، زنانی که گاه با مقایسۀ وضع زندگی خود با حاکمان روم و مصر و ایران، بر او می شوریدند و طالب تجملات می‌شدند. او هیچگاه بر این زنان سخت نمی‌گرفت و در برابرشان چندان نرمخویی پیشه می‌کرد که یارانش بی‌تاب می‌شدند. هر وقت اعتراض زنان به جای باریک می‌کشید او با بانگ بلند در پی خاموش کردن‌شان برنمی‌آمد. به گوشۀ انزوایی می‌رفت تا آب‌ها از آسیا بیفتد. روزی عمر او را که به حال قهر در گوشه‌ای بر حصیری از لیف خرما خفته بود، پیدا کرد. ردِّ حصیر بر پهلوی محمد نقش بسته بود. عمر اشک در چشم آورد و گفت یا رسول‌الله اجازه بده من به حساب این زنان برسم! پیامبر اما او را نهی کرد. جنگ و صلح و داوری محمد نیز مصداق انأبشر مثلکم بود. این موارد را در هاله‌ای از ابهام نپیچید تا به صورت رازی سر به مهر در تاریخ بماند. منطق رفتارش روشن و علنی و همه فهم بود. آنچه اما پیام محمد را در سطح جهان گسترش داد همان جهان‌بینی ساده و شفاف و جذابش بود. او به خلاف نظام‌های فکری چند خدایی، تثلیث یا ثنویت‌گرایی، توحید نابی را عرضه کرد که انسان‌های معمولی نیز آن را درک می‌کردند. در نظام توحید فکری او فقط یک خداست که هم اول است و هم آخر است و هم ظاهر است و و هم باطن است. هو الاول و والاخر و الظاهر و الباطن! انسان‌ها در برابر او همه از یک سنخ و گوهراند و کاملاً برابر. از این رو، هر انسانی در نزد خدا غایتی فی‌نفسه است و هیچ عذر و بهانه‌ای برای فرارش از مسئولیت اخلاقی‌اش قابل پذیرش نیست. چنین انسانی طفیلی و وابسته به موجود دیگری نیست. استقلال رأی و قدرت تفکر دارد. از همین روست که من بر خلاف برخی بدفهمی‌هایی که از فردگرایی وجود دارد، پیامبر اسلام را بزرگترین مروج فردگرایی تعالی‌بخش در تاریخ می‌دانم. با این همه، پیام پیامبر اسلام مانند هر پیام دیگری در تاریخ سبب کژفهمی پاره‌ای از پیروان و منکرانش شده است. با آنکه پیام توحیدی محمد، ساده و روشن است، اما درونی کردن این پیام مشروط به نوعی پالودگی باطنی است. اهل عدل و احسان آن را درونی می‌کنند چرا که ان‌الله یامر بالعدل و الاحسان. فردی که درونش از آلودگی تیره باشد بهره‌ای از این پیام نمی‌برد گرچه قائم الیل و دائم الصیام باشد! و اگر فردی دست اش به تعدی و ظلم و ستم و جور بر بندگان خدا دراز شده باشد که در آن صورت واویلا! بهره‌ای از پیام پیامبر نمی‌برد که هیچ بلکه: ما یزید ظالمین الا خسارا! باری از همین رو، پیام محمد امری فرا قومی و انسانی است. جوهر پیام او رنگ هیچ نوع تعلق قومی را نمی‌پذیرد، بنابراین، آنچه در سیرۀ او رنگ و لعاب قومیت گرفته از جوهر پیام او نیست. در حقیقت، انسان امروز، ماهیت غیر قومی و فراملی دین را پذیرفته است، زیرا جوهر دین ورای همۀ اختلافات انسانی است. فقط برخی از ایرانیان خشمگین از تداخل دین و دولت در ایران، اخیراً خصلت قومی دین را پیش کشیده‌اند؛ چنانکه گویی پیامبر هم می‌تواند خودی یا بیگانه باشد! آیا تاکنون هیچ شنیده‌اید که یک روس یا یونانی یا برزیلی یا آمریکایی یا رومی یا قبطی یا آلمانی دیانت مسیح را نفی کند به این دلیل که عیسی مردی یهودی از ناصره یا بیت لحم بوده است؟ احمد زیدآبادی @haghighah @haghighah

چرا نماز بخونیم؟ پاسخ: با وجود عظمت خدا اصلا چرا نماز نخونیم؟! @pasokhtext @pasokhtext

ایام محسنیه و نقل یک ماجرا در جلسه‌ای که اساتید بزرگوار، حاج آقای نظری منفرد، حاج آقای فرحزاد، حاج آقای عابدینی، حاج آقای حسینی قمی، حاج آقای بهشتی، حاج آقای سعیدی، بنده و جناب آقای رکنی، کارشناسان و تهیه کننده برنامه سمت خدا در قم در منزل آقای حسینی قمی برگزار شد، ایشان گفتند من از حضرت آیت الله وحید سوال کردم، آقا شما بعد از صفر، و در آغاز ربیع عزاداری دیگری دارید؟ پاسخ ایشان منفی بود و آمادگی و کمک به شور و حرارت مردم برای فاطمیه را ترجیح دادند( روایت هفتاد و پنجم به بعد و البته آقای وحید، اول و هشتم ربیع، هر دو نقل را برای امام عسکری علیه السلام عزاداری میکنند.) (نقل قریب به مضمون) بعد آقای حسینی گفتند، برای نقل این مطلب از آیت الله وحید، چه قدر حرف های کذایی به من زدند. حاج آقای نظری منفرد فرمودند، من هم همین را از حضرت آیت الله وحید پرسیدم و مثل پاسخی که به شما دادند را به من هم فرمودند و برای ایام محسنیه در اوایل ربیع به صورت عمومی نظری نداشتند. پ ن؛ دوستان میدانند سال پیش از بنده نکات نه‌گانه‌ای درباره اوایل ربیع منتشر شد، که با مطلب بالا تفاوت‌هایی داشت. در نقل بالا فقط راوی و شاهد ماجرا هستم. پ ن۲؛ ای کاش دفاتر مراجع عظام تقلید حفظهم الله برخی سوالات مردم و درگیری‌های فکری مومنین را زود و رسمی پاسخ دهند، تا مردم از تحیر بیرون بیایند. پ ن۳؛ طبعا موضع رسمی اجتماعی در این گونه مسائل با رهبر معظم انقلاب است، که آن هم روشن است. بنده نیز نکات نه‌گانه پارسال خود را گرچه به آن باور دارم، به احترام این موضع باز‌نشر نکردم. پ ن۴؛ البته این را اضافه کنم، توسل و روضه خوانی برای صدیقه طاهره سلام الله علیها و حضرت محسن، حتی در تمام روزهای سال خیلی خوب است و توفیق میخواهد. @kashani1395

تبریک یا تسلیت؟ چند سالی است که رسم شده تا افراد در عصر روز هشتم ربیع‌الاول که بنا بر مشهور سال‌روز شهادت امام عسکری (ع) است، به بهانه آغاز امامت امام عصر (عج) به هم تبریک می‌گویند و این اواخر حتی مراسم جشن و سرور هم بر پا می‌کنند. امامت هر امام در همان روز و لحظه شهادت امام قبل آغاز می شود و تبریک گفتن در آن سنت نیست و تا چند دهه قبل هم مرسوم نبوده است، چرا که با غم امام بعد به خاطر از دست دادن پدر خویش همراه است. چنان که در روز شهادت امیرالمؤمنین (ع) یا سال های بعد آن کسی به امام مجتبی (ع) تبریک نمی‌گوید، یا در عصر روز عاشورا کسی به امام سجاد (ع) تبریک نمی گوید. به همین ترتیب در روز شهادت امام عسکری (ع) هم تبریک گفتن به امام زمان (عج) معنا ندارد. درست مانند آنکه بعد از مرگ پدری، به فرزند ارشدش تبریک بگوییم که بزرگ و راهنمای خاندان شده است. این سنتی است مربوط به پادشاهان و سلاطین و نه تنها بعید است مورد تأیید معصومین باشد که به جرأت می‌توان چنین چیزی را مردود دانست. امام زمان (عج) در روز شهادت پدرشان محزونند و شیعه در حزن ائمه محزون است نه شادمان. نویسنده: استاد علی ریاحی نبی @pasokhtext @pasokhtext

اعتراف شیخ احمد الکبیسی (عالم آزاده اهل سنت) به اینکه مهدی (عج) از نسل امام باقر (ع) و امام صادق (ع) خواهد بود @haghighah @haghighah

سخنان سوزناک یکی از علمای شیعه افغانستان درباره ضرورت کنار نهادن خونریزی های فرقه ای و تفرقه بین شیعه و سنی @haghighah @haghighah

تکبر چیست؟ @haghighah @haghighah

ماجرای شیعه شدن یکی از استادان دانشگاه عرب پس از 6 سال تحقیق @haghighah @haghighah

🔹 ازدواج زن در فرهنگ کهن اروپایی رهبر معظم انقلاب: در فرهنگ اروپایی، وقتی زن با همه موجودی و املاک خود ازدواج می‌کرد و به خانه شوهر می‌رفت، نه فقط جسم او در اختیار شوهر قرار می‌گرفت، بلکه تمام اموال و املاک و دارایی‌های او هم که از پدر و خانواده او به او رسیده بود، متعلق به شوهر می‌شد. این چیزی است که غربی‌ها نمی‌توانند آن را انکار بکنند؛ این در فرهنگ غربی بوده، در فرهنگ غربی، زن وقتی به خانه شوهر می‌رفت، شوهر در واقع اختیار جان او را هم داشت. لذا شما در داستان‌های غربی و در اشعار اروپایی بسیار می‌بینید که شوهر به خاطر یک اختلاف اخلاقی، همسر خود را می‌کشد و کسی هم او را ملامت نمی‌کند! دختر در خانه پدر، حق هیچ‌گونه گزینشی را نداشت. 🔊 بیانات در اجتماع خواهران در ورزشگاه آزادی به مناسبت جشن میلاد کوثر؛ 30/7/76 ♨️ "بپیوندید" ↙️ " JOIN "👇 http://eitaa.com/jangenaarm

#دست_در_دست_هم_ندهید_به♥️ گاهی دیده می‌شود زن و شوهرها در اماکن #عمومی و در منظر دیگران دستان یکدیگر را میگیرند . یقینا در جامعه افرادی هستند که مجردند و در حال حاضر به دلایلی توانایی و یا شرایط #ازدواج ندارند و دیدن این صحنه ممکن است خاطر آنها را مشوش کند . همانطور که ما آدمها خوردن غذا در مقابل فرد #گرسنه و یا نوازش فرزندمان در مقابل کودک #یتیم را عملی غیر منصفانه و ناپسند می‌دانیم باید نسبت به دیگر #محرومیتهای انسانها نیز حساس باشیم و ناخواسته به آنها #بی‌رحمی نکنیم. @Dlnvshte @Dlnvshte

موضوع «تظاهر به لعن با ذکر نام مقدسات اهل سنت» بعضی می گویند: حضرت زهرا س در ماجرای هجوم حزب غاصب خلافت به خانه آن حضرت ، آنها را علنی و با ذکر نام لعن فرمودند پس تظاهر به لعن با ذکر نام نوعی اقتدا به سیره ایشان است!! در جواب باید گفت: شرایط رویارویی با شرایط آتش بس فرق دارد. در آن زمان عده ای آتش برای سوزاندن خانه حضرت آورده بودند و شرایط رویارویی بود و طبیعی بود حضرت هم آنها را لعن کند و افکار عمومی هم به ایشان حق می داد که واکنش متناسب نشان بدهند. اما بعدا امام علی ع که مولا و مقتدای ما هستند با حزب غاصب خلافت آتش بس کردند و این آتش بس تا زمان ما نیز ادامه دارد. در شرایط آتش بس ، اصل بر همزیستی و ادبیات ملایم است. امام علی ع در شرایط آتش بس ، در نماز جماعت ابوبکر شرکت می کرد. بنابراین شرایط ما با شرایط خاص حضرت زهرا س هنگام حمله به خانه ایشان تفاوت جدی دارد. البته دو سه روایتی که می گویند باید لعن با ذکر نام کنیم اولا هیچیک از آنها سند صحیح ندارند ثانیا در عصر حاضر مرز محفل خصوصی و عمومی خیلی کمرنگ است و لعن با ذکر نام حتی اگر خصوصی باشد مفسده دارد. اولا وحدت شیعه و سنی که دنبالش هستیم اصلا به معنای انکار مسایل تاریخی مسلّم مثل غصب خلافت نیست. ثانیا برائت از ظلم مورد تایید مدافعان وحدت است اما «تظاهر به لعن با ذکر نام مقدسات سنی ها» درست نیست و اهل بیت ع نیز به شیعیان اینطور تعلیم نداده اند. وحدت یعنی همزیستی و رفتار نیکو و عدم تظاهر به لعن با ذکر نام. یعنی باید به شیوه زیارتنامه هایی که از معصومین ع رسیده است لعن کنیم یعنی «لعن ظالمان بطور کلی». البته افرادی مثل شمر و عمر سعد را با ذکر نام نیز لعن می کنیم زیرا از مقدسات اهل سنت نیستند. @pasokhtext @pasokhtext

نکات مهمی درباره روایات تحقیر زنان و بدگویی از آنها که به پیامبر (ص) و مولا علی (ع) نسبت شده است آیا صد درصد مطالب کتاب نهج البلاغه کلام امیرالمؤمنین (ع) است یا برخی از جملاتش از حضرت (ع) نیست؟ آیا واقعا رسول الله (ص) و امام علی (ع) فرموده اند که زن ناقص العقل است و نباید با او مشورت کرد؟ 7 دقیقه صوت مهم عضویت در کانال👇 @pasokhvoice @pasokhvoice

بعضــے ها ... لباسِ #دامـــادی هـم گرفتہ بودند ولے ... لباس #غواصـــے پوشیدند ... و بہ معشوق رسیدند #شهادت... 🍃 @SALAMbarEbrahimm 🍃

ترانه معنوی به زبان انگلیسی

✅ اشتباه بزرگ برخی جوانان؛ نه هر انسان سنت‌گرایی مخالف آزاد اندیشی است و نه هر فرد سنت‌شکنی آزاداندیش است #عکس_نوشت 🔻کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری»🔻 @motahari_ir

#من_لذت_میخواهم #استاد_پناهیان #کلیپ_صوتی @panahian14

#امام_علی_علیه_السلام می فرمایند : 🍃راضی باش تا به آسایش دست یابی🍃 #حدیث_رو‌ز 🔖#توصیه_های_اخلاقی_علما 🔖 http://eitaa.com/joinchat/3024879616Ce095b35cfa

اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم «فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ» آنان، حق را هنگامى که به سراغشان آمد، تکذیب کردند، ولى بزودى اخبار (و کیفر) آنچه را استهزا مى کردند، به آنان مى رسد. (انعام/۵) @Dlnvshte♥️

جای خدا نباشیم روزی درنمازجماعت موبایل یه نفر زنگ خورد زنگ موبایل آن مرد ترانه ای بود بعدنمازهمه اورا سرزنش کردند واو دیگر آنجا به نماز نرفت. همان مردبه کافه ای رفت وناگهان قلیان ازدستش افتاد وشکست مردکافه چی باخوش رویی گفت اشکال نداره،فدای سرت او از آن روز مشتری دائمی آن کافه شد حکایت ماست: جای خدا مجازات میکنیم جای خدا میبخشیم جای خدا..... اون خدایی که من میشناسم اگه بندش اشتباهی بکنه، اینجوری باهاش برخورد نمیکنه منو شما جای خدا نیستیم اینو هیچوقت یادمون نره🙏🙏 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @Dlnvshte 🌸🌻

#استوری خدا♥️♥️♥️ 💚📖 @ayegeraphy♥️♥️ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•

فلسفه و خاطره جالب آیت الله سیستانی خاطره‌ی زیر را دکتر «احمد علی الحلی» از تاریخ‌نگاران و سندپژوهان عراق که در حیطه‌ی کتب و علوم دینی فعال است به نقل از حجت‌الاسلام سید محمدعلی ربانی (شاگرد و تقریرنویس درس حضرت آیت‌الله العظمی سیستانی) در صفحه‌ی فیس‌بوک خود نقل کرده است: روزی یکی از طلابی که به همراه ما در درس آقای سیستانی شرکت می‌کرد در مسئله‌ای علمی به استاد اشکال وارد کرد و تلاش داشت نظر مرجع أعلی و زعیم حوزه آقای خوئی (قدس سره) را بر نظر آقای سیستانی پیروز کند بدون اینکه دلیل منطقی به همراه داشته باشد، و این تلاش در اصل خود امر زیبایی است؛ چرا که از آزادی فکری در فرایند اجتهاد ناشی می‌شود و مذهب تشیع با فتح باب همین آزادی فکری از هزار سال پیش عزیز شده است، اما مسئله این بود که شیوه‌ی مناقشه‌ی او با سید الاستاد همراه با اخلاق و احترام نبود، و ادب را زیر پا گذاشت، به گونه‌ای که استاد از گفتگو با آن شخص به این شیوه بسیار آزرده شد. و بعد از آنکه به همراه او از محل درس خارج شدیم و به سمت منزل راه افتادیم سید به من این نکته را فرمود: زمانی که در سن ۱۸ سالگی بودم، یادگیری درس فلسفه را با فهمی دقیق از مفاهیم پیچیده‌ی آن به پایان رساندم، آن‌چنان‌که گاهی اوقات دچار مقداری عُجب و غرور می‌شدم و به همین دلیل شیفته‌ی فلاسفه و دلبسته‌ی اندیشه‌های آنان بودم. و با این وجود در حوزه‌ی مشهد مقدس در دروس آیت‌الله العظمی حاج شیخ میرزا مهدی اصفهانی (قدس سره) حضور یافتم، و او منتقد فلاسفه و نسبت به فلسفه سختگیر بود، و هنوز صدایش در گوشم طنین می‌اندازد که وقتی ما را مخاطب قرار می‌داد و به هواداران علم فلسفه می‌تاخت می‌گفت: «آیا می‌خواهید مذهبی در مقابل مذهب أهل البیت علیهم السلام برپا کنید؟ شما که هستید؟ چه کاره هستید؟ منصرف شوید، سر عقل بیایید، این فلسفه را که مخلوط به آرای دور از طریق اهل بیت علیهم السلام است رها کنید!» ولی با این وجود من با بی‌ادبی با او به مناقشه نپرداختم، و از فلاسفه‌ای که تأییدشان می‌کردم یاری جستم، و حضور خود بر سر درس‌های او را ادامه دادم تا اینکه مرا قانع کرد در تایید مطلق علم فلسفه و علاقه‌ی مبالغه‌آمیز خود نسبت به فلاسفه تجدید نظر کنم، و پس از آن در این وادی بی‌طرف شدم، نه هوادار بودم و نه معاند، و آنجا بود که فایده‌ی تواضع و ادب و ضرر عجب و غرور را کشف کردم. منبع: https://fa.shafaqna.com/news/564668/ عضویت در کانال: https://eitaa.com/haghighah @haghighah @haghighah

آیا واقعا قرآن فرموده اموات هیچگاه صدای ما را نمی شنوند؟ معنای واقعی آیه « و ما انتَ بِمُسمِعٍ مَن فِي القُبور » (سوره فاطر؛ آیه 22) چیست؟ 2.5 دقیقه صوت #برزخ #حیات_برزخی #توسل #قرآن #پاسخ_به_وهابیت #شبهات #وهابی عضویت در کانال👇 @pasokhvoice @pasokhvoice

پرسش: آیا «ضعف ایمان مردم به رزاقیت الهی» در بروز اغتشاشات و اعتراضات اقتصادی آنها نقش داشته است؟ پاسخ: مشکلاتی که با انتخاب افتضاح خودمان ایجاد میکنیم قرار نیست توقع داشته باشیم که با رزاق بودن الهی حل شود. اینکه «خدا رازق است» یعنی روزی همه ما را به نحو کافی و وافی در این دنیا قرار داده است اما ظلم یا سوء تدبیر برخی از مسؤولان و تحریمهای ظالمان و مستکبران خارجی موجب می شود فقط بخشی از روزی که «روزی قطعی» است به ما برسد و از بخش دیگر از روزی که منوط به شرایط دیگر است محروم بمانیم. در واقع، روزی الهی دو بخش دارد: 1- بخشی که چه بخواهیم و چه نخواهیم تا زمان مرگ به ما میرسد و کسی نمی تواند مانع از آن شود یعنی آن مقدار از غذا و اکسیژن که برای زنده ماندن ما ضروری است. 2- بخشی که به دعای ما و تلاش ما و عادل بودن مردم و مسوولان و مساعد بودن شرایط و سایر عوامل مادی و معنوی بستگی دارد البته هر دو بخش روزی را خدا میدهد زیرا خودش خالق همه چیز است اما بخش اول را بدون قید و شرط و بخش دوم را طبق شرایط عطا می فرماید. مردم اگر به وضعیت اقتصادی، اعتراض دارند مربوط به بخش دوم روزی است که خداوند سبحان، آن را مشروط به عوامل دیگر از جمله تلاش و حسن تدبیر و دعا و ... کرده است. بنابراین کسی که به گرانی ها اعتراض میکند لزوما به رازقیت خدا بدبین نیست. در حدیثی از پیامبر اعظم (ص) و امیرالمؤمنین (ع) آمده که «الرِّزقُ رِزقانِ؛ رزقٌ تَطلُبُهُ و رِزقٌ یَطلُبُکَ» (1) ترجمه: «روزی بر دو بخش است: روزی که تو به دنبالش می روی و روزی که خودش به دنبالت می آید». پاورقی: (1) ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص: 82 و ابن بابویه (صدوق)، الأمالی، ص: 293 و من لا يحضره الفقيه، ج‏4، ص: 386 و نهج البلاغه (چاپ صبحی صالح)، نامه 31 ، ص: 404 و خصائص الائمة، ص: 117 و کراجکی، کنز الفوائد، ج2 ، ص: 197 عضویت در کانال پاسخ به پرسشهای دینی👇 @pasokhtext @pasokhtext

📌معایب تک‌فرزندی: 🔻از بین رفتن نسل عمو و عمه و دایی و خاله از بین رفتن نسل عمو و عمه و دایی و خاله، از خطرهای تک فرزندی است. اگر همین طور پیش برویم، طبق پیش بینی ها حداکثر تا حدود پنجاه سال دیگر در ایران، نسل عمو و عمه و دایی و خاله برچیده می شود. 🔻خلا عاطفی رابطه عاطفی با برادر و خواهر، یک نیاز است. تک فرزند ها به جهت نداشتن چنین رابطه عاطفی، مستعد مشکلات روحی هستند؛ مثل وابستگی افراطی به دیگران... 🔻اضطراب و فشار در نگهداری والدین بچه های تک فرزند، برای نگهداری پدران و مادرانشان، دچار اضطراب اند؛ زیرا به هنگام پیری، نگهداری از پدر و مادر به عهده همان فرزند است و همانطور که پیش از این گفته شد، جمع میان کار و زندگی شخصی با نگهداری پدر و مادر به این راحتی نیست. 🔻اضطراب شدید پدر و مادر به صورت طبیعی، والدینی که تنها یک فرزند دارند، تمام علاقه خودشان را به فرزند، در همین یک فرزند خلاصه می‌کنند، این والدین به هنگام بیماری فرزند به شدت دچار اضطراب می شوند. شاید برخی از اینکه ما این حرف را میزنیم، ناراحت شوند؛ اما مرگ، یک واقعیت است. ما در جامعه ای زندگی می‌کنیم که تنها در سوانح رانندگی جاده‌ای، روزانه بیش از پنجاه نفر از دنیا می روند. اگر فرزند یک خانواده تک فرزند در سن بیست سالگی از دنیا برود، چه اتفاقی برای والدین او می افتد؟ ما نمیخواهیم بگوییم داغ فرزند برای کسانی که چند فرزند دارند سبک‌تر است؛ اما نمی توان انکار کرد که زندگی پس از مرگ یک فرزند برای خانواده تک فرزند، بسیار سخت تر از خانواده‌هایی است که چند فرزند دارند. ✍ #استاد_عباسی_ولدی 📚ایران، جوان بمان #معایب_تک_فرزندی Join 🔜 🔻 @Gilan_Press @GgaroGhati

سه چیز برای اینکه پشیمان نشویم 👆 @haghighah @haghighah