بی خواب و بی تاب 🍃🌸یکروز زنگزد گفت:فردا عده ای از بسیجی ها یک شب مهمان مادر پادگان هستند. اگر وقت داری بیا بعداً نمی توانی اینجور جاها بیایی. دو روز درس و دانشگاه را تعطیل کردم ،با بسیجی های پایگاه مقاومت حمزه سیدالشهدای اسلامشهر همراه شدم و رفتیم پادگان. دوروزی که مهمان پادگان بودیم، محمودرضا خیلی تلاش کرد دوره به بهترین شکل برگزار شود. #من_ندیدم_محمودرضاتوی_آن_دوروزبخوابد. کسی اگر نمی دانست فکر می کرد محمودرضا مشغول جنگ است که وقت ندارد بخوابد. شبی که در پادگان ماندیم،برنامه ی پیاده روی شبانه داشتیم ،بعد از نصف شب بود که از پیاده روی برگشتیم. محمودرضا مرا برد اتاق خودش. تختش را نشان داد و گفت:تو اینجا بخواب. قرار بود تا اذان صبح استراحت کنیم بعد بلند شویم برویم برای نماز و صبحانه و بعدش هم میدانِ تیر. گفتم تو کجا میخوابی؟! گفت:من کار دارم تو بخواب. این را گفت و رفت. من تا اذان صبح تقریباًنخوابیدم . مرتب چک میکردم که ببینم برگشته یا نه. بالاخره هم نیامد و من محمودرضا را بعد از صبحانه، وقتی که داشتیم آماده میشدیم برویم میدان تیر،جلوی ساختمان دیدم. 🍃🌸چشمهایش خواب آلود و پُف کرده بود،آستین هایش را زده بود بالا. سرش را انداخته بود پائین و داشت با عجله به سمتی میرفت. صدایش زدم. کنار درخت کاجِ کوچکی ایستاد ،دوربین کوچکی را که توی جیبم داشتم بیرون آوردم و گفتم :بایست،می خواهم عکس بگیرم. دستش را کرد توی جیبش و به دوربین لبخند زد. دوباره رفت و تا میدان تیر ندیدَمش. ادامه دارد👇