▫️وَ المَغْبُوطُ مَنْ سَلِمَ لَهُ دِينُهُ 🟤کسى مورد غبطه خواهد بود، که دينش سالم بماند ✍مى دانيم «غبطه» آن است که انسان آرزو کند، نعمت هاى مهمّى که نصيب ديگرى شده، نصيب او هم بشود. بنابراين، «مغبوط» صاحب نعمتى است که مردم به حال او غبطه مى خورند و از آنجا که اگر انسان بتواند در فراز و نشيب هاى زندگى و کشاکش روزگار، دين و ايمان خود را حفظ کند، بزرگترين نعمت الهى شامل حال او شده، سزاوار است که همگان به حال او غبطه خورند و طبق قاعده ادبى که «تقديم خبر بر مبتدا، مفيد حصر است» تعبير جمله بالا نشان مى دهد که تنها نسبت به کسى بايد غبطه خورد، که دين و ايمانش در برابر طوفانهاى زندگى محفوظ بماند; نه به کسانى که به مقام هاى زودگذر و اموالى که در مسير فناست و يا ساير امکانات زندگى مادّى، دست يافته اند. 📘#خطبه_86

#نهج_البلاغه 💥وَ مُجَالَسَةَ أَهْلِ الْهَوَى مَنْسَاةٌلِلاِْيمَانِ، وَ مَحْضَرَةٌ لِلشَّيْطَانِ 🟤بدانيد که هم نشينى با هواپرستان، ايمان را از انسان دور مى کند و شيطان را به حضور مى کشاند». ✍زيرا هواپرستى حدّ و مرزى ندارد و تمام وجود انسان را پر مى کند و فکر او را به خود مشغول مى دارد و جايى براى ايمان، باقى نمى گذارد و طبيعى است که چنين مجلسى، محضر شياطين است. 📘#خطبه_86