🚨٢٤ اردیبهشت سالروز حکم تاریخی میرزای شیرازی درباره تحریم تنباکو: "بسم‌الله الرحمن الرحیم، الیوم استعمال تنباکو و توتون بِأَیِ نحوٍ کان در حکم محاربه باامام زمان علیه ‌السلام است." 🔺زمانى همين حكم يك خطى ميرزاى شيرازى كافى بودتا تمام قليانها شكسته شود. ‼️آیا الیوم! اجازه فعالیت انواع فحشاگرام ها(🇺🇸اینستاگرام و تلگرام و سایر پلتفرم های خارجی که به مدد فیلترشکنها کاملا در دسترس بوده و هنوز هم پهنای باند این سکوهای خارجی مسدود نشده است) که بنیانشان بر نابودی ارزشهای الهی و کیان خانواده و ارکان جامعه اسلامی قرار گرفته و دین و فرهنگ و استقلال این کشور را به مسلخ خونین برده، بِأَیِ نحوٍ کان در حکم محاربه با امام‌ زمان آن هم به وجه اکمل محاربه نمیباشد!؟ 👌آری، اگر اندکی بصیرت و صبر انقلابی بود وضعیت کشور به نقطه‌ای نمی‌رسید که برخی نمایندگان مجلس در مواجهه با #طرح_صیانت، مصالح کشور را به پشیزی از هواهای نفسانی بفروشند و از طرفی دولت هم‌ سکانداری مهره‌ هایی که دارای همان تفکرات دولت روحانا هستند را بر فضای مجازی امتداد داده و از طرفی هر روز در ایجاد شبکه ملی اطلاعات امروز و فردا کند... #صیانت_از_غیرت

🖊 آیا اقدام به فیلترینگ در سال 1401 درست بود؟ (بخش دوم) 2️⃣ رسانه ای و اجتماعی دومین بخشی که در موفقیت فیلترینگ نقش جدی داشت، همراه سازی افکار عمومی بود؛ در لایه تبلیغات رسانه ای و اجتماعی فقط #صداوسیما (تاحدی) پای کار آمد و بسیاری از دستگاه های فرهنگی مدعی و حتی نهادهای وابسته به حاکمیت مثل #سازمان_تبلیغات_اسلامی، قرارگاه‌های سپاه و بسیج و... هیچ کدام پای کار اقناع مردم نسبت به فیلترینگ نیامدند. حتی خود مرکز ملی در این فضا ترجیح داد فحش فیلترینگ را نخورد و سیاست گذاری پشت درهای بسته انجام بدهد و هیچ ظهور و بروز تبیینی و ترویجی نداشته باشد. 3️⃣ حقوقی قضایی در این لایه، قوه قضائیه «حمایت های قضایی و محتوایی» نسبت به پیام رسان های داخلی (تقریباً نزدیک به یک سال) صورت داد. ولی در لایه «قانونی» هیچ اقدامی برای حمایت از سکوهای داخلی و مخالفت با سکوهای خارجی (چه در قالب #طرح_صیانت و چه مدل های دیگر) صورت نپذیرفت. حتی امور بدیهی مانند #جرم_انگاری #فروش_فیلترشکن به دلیل نزدیکی به انتخابات مجلس انجام نشد. اقداماتی مانند #معافیت_مالیاتی کسب و کارهای در بستر داخلی و اخذ جریمه از کسب و کارهای خارجی که نیازمند قانون بود نیز پیگیری نشد که طبیعی است این لایه نیز ناکام پیش برود. 4️⃣ لایه اقتصادی در لایه ایجاد زیست بوم اقتصادی که اتفاقا سخت ترین بخش این ماجرا بود، بخشی از کسب و کارها متضرر شده بودند و مرکز ملی هم برآورد چند همتی از حجم خسارت ها و نیاز به تزریق مالی در این بخش اعلام کرد. وزارت ارتباطات هم طرح 18 بندی برای حمایت از #کسب_و_کارهای_دیجیتال نوشت و به تصویب هیئت دولت هم رساند، اما از همان ابتدای امر به دلیل کمبود منابع این لازمه مهم، به راحتی کنار گذاشته شد. طبیعی است که با نبود حمایت اقتصادی، عدم اقناع رسانه ای، خلاهای قانونی و... که ذکر کردم، تنها بخش فنی فیلترینگ و حمایت از داخلی ها پیش رفت و در نتیجه این وضعیت، نارضایتی مردم و ایجاد فشار سیاسی برای بازگشایی سکوهای مسدودشده خارجی به وجود آمد. 🔸امکان بازگشایی و جمع بندی آخرین نکته اینکه بارها بخش هایی از نظام و حتی اطرافیان #آیت_الله_رئیسی تلاش کردند که در تصمیم مسدودسازی تجدید نظر کنند و دست کم #اینستاگرام را باز کنند، اما تقریبا در هیچ جلسه ای از شوراهای عالی سه‌گانه و حتی جلسات بی‌ربط به تصمیم گیری مانند شورای فرهنگ عمومی، کمیسیون محتوا و... این تصمیم رای نیاورد و به خلاف ظهور و بروز رسانه‌ای، غالب جلسات در نهایت حکم به تدوام فیلترینگ دادند! به این اضافه کنید مقابله پیچیده با فیلترشکن ها که به جای اینکه مورد حمایت معنوی و مالی قرار گیرد، مدام تارگت تخریب و فشار رسانه ای قرار می گرفت و باعث می شد که فیلترینگ هرگز کامل اجرا نشود. بخواهم نکاتی که گفته شد را به عنوان تجربه حکمرانی جمع بندی کنم که آیا تصمیم فیلترینگ در سال 1401 تصمیم درستی بود یا نه؟ باید گفت که «تصمیم ملی» نیازمند «همراهی ملی» در همه ارکان حاکمیت و دولت است؛ لذا اگر در پیشبرد یک مسئله بخش‌هایی از سیستم به لحاظ اجرایی با شما همراه نباشند (به ویژه در جایی که نیاز به هزینه‌کرد اقتصادی و رسانه‌ای وجود دارد) طبیعتا کار ابتر می ماند و مجاهدت های یک لایه به تنهایی نمی تواند کار را به سرانجام برساند و شاید به ضد خودش هم تبدیل شود. بقیه نکات بماند اگر بعدها مجالی شد که هنوز جای توضیح دارد.