خدایا آنچه دراین راه دیده می شود همه اش از جنس شور وشعور وعشق ومحبت است کوچک وبزرگشان هرآنچه داشتند اربعین سخاوتمندانه آورده اند به میدان

*اللهم صل علی محمدوال محمد وعجل فرجهم باسلام واحترام خدمت باسعادت همه بزرگواران وتوفیق رسیدن به معرفت نفس وفهم کرامت انسانی روز پنجشنبه شما عزیزان باعزت ختم بخیرونیک نامی لااله الاالله الملک الحق المبین *کرامتِ وعزت نفس انسانی درکلام خدا* آفت غفلت ازیاد خدا غفلت، خطرناک‌ترین آفت برای انسان است. قرآن کریم می‌فرماید: اگر کسی از یاد خدا غافل بشه، از خودش غافل شده، و خودش رو فراموش میکنه *لاٰ تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللّٰهَ، فَأَنْسٰاهُمْ أَنْفُسَهُمْ* همچون کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند، و خدا نیز آنها را به خود فراموشی گرفتار کرد. عجب آیه‌ی زیبا و پر مغزی همه چیز رو در چند کلمه گفته. فطرت و سرشتِ انسان، از خداست کسی که خدا رو فراموش کنه، خودیّتِ خودش رو فراموش کرده؛ چون طبق آیاتِ قرآن، فطرت و سرشتِ انسان، از خداست. در واقع خدا و انسان از یک "فطرت" هستند: *فِطرَتَ اللهِ الَّتِی فَطَرَ النّاسَ عَلَیها* این فطرت و سرشتِ الهی است که خداوند، انسانها را بر آن آفریده است. حدیث معروفِ *«مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ، فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ» هم* ، همین مطلب رو تایید میکنه. هر کس خود را بشناسد، خدای خود را شناخته است. عذابِ «خود فراموشی پس انسان نمیتونه از منشاءِ خودش جدا باشه. یاد_خدا، با یاد خودِ انسان، به هم گره خورده. اگر کسی خدائی رو که از رگ گردن به او نزدیک‌تره، فراموش کنه، در واقع خودیّتِ خودش رو فراموش کرده. پس انسان در اثرِ فراموش کردنِ خدا، به عذابِ «خود فراموشی» گرفتار میشه. ازیاد بردن کرامت وعزت نفس یعنی این کرامتی رو که خودش داره، فراموش میکنه؛ و یادش میره که چه موجود با ارزشی هست. در نتیجه، به گناه و انحراف کشیده میشه. امیرالمومنین می‌فرماید: إِنَّ دُنْیَاکُمْ عِنْدِی لَأَهْوَنُ مِنْ وَرَقَةٍ فِی فَمِ جَرَادَةٍ تَقْضَمُهَا، مَا لِعَلِیٍّ وَ لِنَعِیمٍ یَفْنَی وَ لَذَّةٍ لَا تَبْقَی. همانا این دنیای آلوده‌ی شما، نزد من از برگ جویده شده‌ در دهانِ یک ملخ، پست‌تر است. علی را با نعمت‌های فناپذیر و لذّت‌های ناپایدارِ دنیا چه کار توجه به ندای فطرت انگار امیرالمومنین، خودش به عنوانِ یک موجودِ گرامی، داره از خودش حیا می‌کنه. با خودش میگه: من تن بِدَم به این خفت‌های دنیای زودگذر این‌ همون ندای فطرت است. حتّی در روایات داریم که : *ایّاکُمْ وَ التَّعَریّ* . یعنی همینجوری لخت نگردید تو خونه. حتّی اگر کسی نیست، و تنها هستید. حتّی اگر کسی هم نمی‌بینه، آدم باید از خودش خجالت بکشه و حیا بکنه. گوهر فطرت مانع ازارتکاب گناه شیخ صدوق در کتاب أمالی حدیث نقل می‌کند: *نَهَی رَسُولُ اللهِ (ص) عَنِ التَّعَرِّی بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ* . پیغمبر از برهنه گشتن، حتّی در خلوت هم نهی کردند. یعنی تا این حدّ، از ما خواستند که خودمون از خودمون حیا کنیم و خجالت بکشیم. این همون گوهر فطری است، که انسان رو نگه میداره، و اجازه نمیده که گناه کنه: طرف با خودش میگه: حیفِ من نیست که فلان گناه رو انجام بدم؟! حیفِ من نیست با نامحرم رفیق بشم؟! حیفِ من نیست پای فلان سایت و فلان فیلم بشینم؟! حیفِ من نیست دروغ بگم و مال حروم بخورم؟! حیفِ من نیست... حالا اگر کسی خدا رو فراموش کنه، دیگه این حرفها رو به خودش نمیزنه. چون خودش و کرامتِ خودش رو فراموش میکنه. در نتیجه، به هر گناهی کشیده میشه. سوره حشر آیه ۱۹ سوره روم آیه ۳۰ امالی شیخ صدوق *التماس دعا*

مادر شهید وپخت نان جهت شادی روح شهیدش با چه علاقه ای اززایرین میخاست ازنان پخته شده مصرف کنند

همه باهم درباره یک چیز فکر می کردند شب جمعه به کربلا برسیم

جاده کفیل در کنار مواکب