فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
❣️اربعین یعنی چهل منزل عزا
❣️اربعین یعنی شبی بی انتها
❣️اربعین یعنی غریبی بی کسی
❣️اربعین یعنی همه دلواپسی
❣️اربعین یعنی چهل منزل سفر
❣️اربعین یعنی همه خوف وخطر
❣️اربعین حسینی تسلیت باد❣️
____🍃🖤🍃____
سلام علیکم
جابر اینجا حرم محترم خون خداست
هر طرف سیر کنی جلوه مصباح هداست
غسل از خون جگر کن که مزار شهداست
سر و دست است که از پیکر صد پاره جداست
اربعین حسینی تسلیت باد
https://eitaa.com/haj_razavi
- اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم
باسلام وادب خدمت باسعادت عزیزان وتوفیق درک ومعرفت مفاهیم عالیه زیارت اربعین حسینی ورسیدن به روح باعظمت این زیارت
روز چهارشنبه وفراررسیدن اربعین حضرت سیدالشهدا سلام الله علیه ویاران باوفایش وتوفیق عاقبت بخیری شمابزرگواران صاحبدل
یاحی یاقیوم
نگاهی به حقیقت وفلسفه زیارت اربعین ؟
زیارت موضوعی فطری
زیارت برای بشر، موضوعی فطری و درونی است که به طور طبیعی در زندگی وی ظهور و بروز می یابد. انسان با زیارت، دیداری مشتاقانه و آمیخته با احترام نسبت به پیشوایان دینی و رجال خدمتگزار سیاسی و اجتماعی، انجام داده و زیارت را نوعی بزرگداشت آنان میداند.
بزرگداشت شخصیت هاومعاریف دینی
احترام و بزرگداشت شخصیت هاومعاریف دینی و بزرگ مرتبه همیشه یکی از سنت های جوامع گوناگون دینی بوده است؛ زیرا زنده نگه داشتن یاد و نام این شخصیتها در حقیقت، زنده نگه داشتن ارزشهایی است که برای تحقق آنها زحمتهای فراوانی کشیده شده است. هر ملت و امتی به مقدسات و شخصیت هایی که در این راه قربانی شدهاند افتخار میکند و این امری عاقلانه و مطابق با فطرت قلب سلیم است.
اسلام و سیرههای موافق فطرت و عقلانیت
دین مبین اسلام نیز هیچ گاه مخالف چنین سیرهای نبوده است، بلکه در واقع این روش اسلام است که با سنتها و سیرههای موافق فطرت و عقلانیت، مخالفت نمیکند. مسلمانان همواره در طول تاریخ اسلام، به زنده نگه داشتن یاد و خاطره شخصیت های دینی شان و مقدسات خود اصرار داشتند؛ گاهی با نوشتن و جمع آوری سیره ایشان، گاهی با زنده نگه داشتن موالید و وفات ایشان و گاه با تبدیل محل زندگی آن افراد به موزه و گاهی با ساخت و ترمیم مرقد و ساختن بنا بر روی آن و سفر برای زیارت آنها.
زیارت دراندیشه پیامبر اکرم ص
پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) در مورد زیارت قبر ایشان میفرمایند: «من زارنی بعد موتی کان کمن زارنی فی حیاتی؛
هر کس پس از مرگم مرا زیارت کند، مانند این است که مرا در حال حیات زیارت کرده است.» سیوطی روایتی را از انس بن مالک و بریده نقل میکند و در بحث شأن نزول این آیه
: «فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ
(و آن مشکات) در خانههایی (قرار دارد مانند معابد و مساجد و منازل انبیاء و اولیاء) که خدا رخصت داده که آنجا رفعت یابد و در آنها ذکر او شود و صبح و شام تسبیح و تنزیه ذات پاک او کنند» میگوید: وقتی رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) این آیه را تلاوت فرمود، مردی برخاست و گفت: آنها کدام خانهها هستند؟ حضرت فرمود: «خانههای انبیاء است.» پس خلیفه اول (ابوبکر) برخاست و در حالی که به خانه علی و فاطمه (علیهماالسلام) اشاره میکرد گفت: ای رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) آیا این خانه از جمله آنهاست؟ پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) فرمود: « بلکه این خانه از برترین آنهاست.»
اهمیت زیارت اربعین امام حسین علیه السلام
اهمیت زیارت اربعین، تنها به این نیست که از نشانههای ایمان است، بلکه طبق این روایت در ردیف نمازهای واجب و مستحب قرار گرفته است. برپایهٴ این روایت، همان گونه که نماز ستون دین و شریعت است، زیارت اربعین و حادثهٴ کربلا نیز ستون ولایت است
بازدارندگی زیارت اربعین از جزوع، هلوع و منوع بودن
زیارت اربعین نیز انسان را از جزوع، هلوع و منوع بودن باز میدارد و گفته شد که هدف اساسی سالار شهیدان نیز تعلیم و تزکیهٴ مردم بوده است و در این راه، هم از طریق بیان و بنان اقدام کرد و هم از راه بذل خون جگر که جمع میان این راهها از ویژگیهای ممتاز آن حضرت (علیه السلام) است
سوره نساء ،آيه ۶۳
سنن الدر قطنی، ج۲، کتاب الحج، ص۲۷۸، ح۱۹۴٫
الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، تفسیر سوره نور، ج۶، ص۲۰۳٫
التماس دعا دارم
امام حسین(ع) برای «اصلاح جامعه» و «جهل زدایی» قیام کردند/ امروز «خود تحقیری» از مصادیق «جهالت و گمراهی» است/ اگر مراسم اربعین مردم محور باشد، باشکوه تر خواهد بود/ حضور زائران اربعین در کربلا نشانه «رشد و عقلانیت» در مسیر امام شناسی است؛ رضوی همدانی در گفت وگو با شفقنا | خبرگزاری بین المللی شفقنا
https://fa.shafaqna.com/news/1643908/%d8%a7%d9%85%d8%a7%d9%85-%d8%ad%d8%b3%db%8c%d9%86%d8%b9-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d8%b5%d9%84%d8%a7%d8%ad-%d8%ac%d8%a7%d9%85%d8%b9%d9%87-%d9%88-%d8%ac%d9%87%d9%84-%d8%b2/?amp=1
*اللهم صل علی محمدوال محمد وعجل فرجهم
باسلام وادب خدمت باسعادت عزیزان وتوفیق رسیدن به مرتبه بیداری دل ودوری ازغفلت
روز پنج شنبه شما بزرگواران صاحب دل همراه با سلامتی وطول عمرباعزت وبرکت ومغفرت
*لااله الاالله الملک الحق المبین*
*غفلت، خطرناکترین آفت برای انسان است*
*غفلت ازیادخدا*
قرآن کریم میفرماید:
اگر کسی از یاد_خدا غافل بشه، از خودش غافل شده، و خودش رو فراموش میکنه:
*لاٰ تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللّٰهَ، فَأَنْسٰاهُمْ أَنْفُسَهُمْ*
همچون کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند،
و خدا نیز آنها را به
«خود فراموشی» گرفتار کرد.
عجب آیهی زیبا و پر مغزی
همه چیز رو در چند کلمه گفته.
*خودفراموشی*
کسی که خدا رو فراموش کنه، خودیّتِ خودش رو فراموش کرده؛
چون طبق آیاتِ قرآن، فطرت و سرشتِ انسان، از خداست.
در واقع خدا و انسان از یک "فطرت" هستند:
*فِطرَتَ اللهِ الَّتِی فَطَرَ النّاسَ عَلَیها*
این فطرت و سرشتِ الهی است که خداوند، انسانها را بر آن آفریده است.
*راه خداشناسی*
حدیث معروفِ
*«مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ، فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ»*
هم، همین مطلب رو تایید میکنه.
هر کس خود را بشناسد، خدای خود را شناخته است.
پس انسان نمیتونه از منشاءِ خودش جدا باشه.
یاد_خدا، با یاد خودِ انسان، به هم گره خورده.
اگر کسی خدائی رو که از رگ گردن به او نزدیکتره، فراموش کنه،
در واقع خودیّتِ خودش رو فراموش کرده.
پس انسان در اثرِ فراموش کردنِ خدا، به عذابِ «خود فراموشی» گرفتار میشه.
یعنی این کرامتی رو که خودش داره،
فراموش میکنه؛
و یادش میره که چه موجود با ارزشی هست.
در نتیجه،
به گناه و انحراف کشیده میشه.
*لذتهای فناپذیر وناپایدار*
امیرالمومنین
در نهج البلاغه میفرماید:
*إِنَّ دُنْیَاکُمْ عِنْدِی لَأَهْوَنُ مِنْ وَرَقَةٍ فِی فَمِ جَرَادَةٍ تَقْضَمُهَا، مَا لِعَلِیٍّ وَ لِنَعِیمٍ یَفْنَی وَ لَذَّةٍ لَا تَبْقَی* .
همانا این دنیای آلودهی شما،
نزد من از برگ جویده شده در دهانِ یک ملخ، پستتر است.
علی را با نعمتهای فناپذیر و لذّتهای ناپایدارِ دنیا چه کار
انگار امیرالمومنین، خودش به عنوانِ یک موجودِ گرامی، داره از خودش حیا میکنه.
با خودش میگه:
من تن بِدَم به این خفتهای دنیای زودگذر
این همون ندای فطرت است.
حتّی در روایات داریم که:
*ایّاکُمْ وَ التَّعَریّ* .
یعنی همینجوری لخت نگردید تو خونه.
حتّی اگر کسی نیست،
و تنها هستید.
حتّی اگر کسی هم نمیبینه،
آدم باید از خودش خجالت بکشه و حیا بکنه.
شیخ صدوق در کتاب أمالی حدیث نقل میکند:
*نَهَی رَسُولُ اللهِ (ص) عَنِ التَّعَرِّی بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ* .
پیغمبر از برهنه گشتن، حتّی در خلوت هم نهی کردند.
یعنی تا این حدّ،
از ما خواستند که خودمون از خودمون حیا کنیم و خجالت بکشیم.
*گوهر فطری درانسان*
این همون گوهر فطری است،
که انسان رو نگه میداره،
و اجازه نمیده که گناه کنه:
طرف با خودش میگه:
حیفِ من نیست که فلان گناه رو انجام بدم؟!
حیفِ من نیست با نامحرم رفیق بشم؟!
حیفِ من نیست پای فلان سایت و فلان فیلم بشینم؟!
حیفِ من نیست دروغ بگم و مال حروم بخورم؟!
حیفِ من نیست...
حالا اگر کسی خدا رو فراموش کنه،
دیگه این حرفها رو به خودش نمیزنه.
چون خودش و کرامتِ خودش رو فراموش میکنه.
در نتیجه،
به هر گناهی کشیده میشه.
سوره روم آیه ۳۰
سوره حشر آیه ۱۹
*التماس دعا دارم*
https://eitaa.com/haj_razavi
کانال استاد سید جلال رضوی همدانی
*اللهم صل علی محمدوال محمد وعجل فرجهم
باسلام وادب خدمت باسعادت عزیزان وتوفیق رسیدن به مرتبه بیداری دل ودوری ازغفلت
روز پنج شنبه شما بزرگواران صاحب دل همراه با سلامتی وطول عمرباعزت وبرکت ومغفرت
*لااله الاالله الملک الحق المبین*
*غفلت، خطرناکترین آفت برای انسان است*
*غفلت ازیادخدا*
قرآن کریم میفرماید:
اگر کسی از یاد_خدا غافل بشه، از خودش غافل شده، و خودش رو فراموش میکنه:
*لاٰ تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللّٰهَ، فَأَنْسٰاهُمْ أَنْفُسَهُمْ*
همچون کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند،
و خدا نیز آنها را به
«خود فراموشی» گرفتار کرد.
عجب آیهی زیبا و پر مغزی
همه چیز رو در چند کلمه گفته.
*خودفراموشی*
کسی که خدا رو فراموش کنه، خودیّتِ خودش رو فراموش کرده؛
چون طبق آیاتِ قرآن، فطرت و سرشتِ انسان، از خداست.
در واقع خدا و انسان از یک "فطرت" هستند:
*فِطرَتَ اللهِ الَّتِی فَطَرَ النّاسَ عَلَیها*
این فطرت و سرشتِ الهی است که خداوند، انسانها را بر آن آفریده است.
*راه خداشناسی*
حدیث معروفِ
*«مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ، فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ»*
هم، همین مطلب رو تایید میکنه.
هر کس خود را بشناسد، خدای خود را شناخته است.
پس انسان نمیتونه از منشاءِ خودش جدا باشه.
یاد_خدا، با یاد خودِ انسان، به هم گره خورده.
اگر کسی خدائی رو که از رگ گردن به او نزدیکتره، فراموش کنه،
در واقع خودیّتِ خودش رو فراموش کرده.
پس انسان در اثرِ فراموش کردنِ خدا، به عذابِ «خود فراموشی» گرفتار میشه.
یعنی این کرامتی رو که خودش داره،
فراموش میکنه؛
و یادش میره که چه موجود با ارزشی هست.
در نتیجه،
به گناه و انحراف کشیده میشه.
*لذتهای فناپذیر وناپایدار*
امیرالمومنین
در نهج البلاغه میفرماید:
*إِنَّ دُنْیَاکُمْ عِنْدِی لَأَهْوَنُ مِنْ وَرَقَةٍ فِی فَمِ جَرَادَةٍ تَقْضَمُهَا، مَا لِعَلِیٍّ وَ لِنَعِیمٍ یَفْنَی وَ لَذَّةٍ لَا تَبْقَی* .
همانا این دنیای آلودهی شما،
نزد من از برگ جویده شده در دهانِ یک ملخ، پستتر است.
علی را با نعمتهای فناپذیر و لذّتهای ناپایدارِ دنیا چه کار
انگار امیرالمومنین، خودش به عنوانِ یک موجودِ گرامی، داره از خودش حیا میکنه.
با خودش میگه:
من تن بِدَم به این خفتهای دنیای زودگذر
این همون ندای فطرت است.
حتّی در روایات داریم که:
*ایّاکُمْ وَ التَّعَریّ* .
یعنی همینجوری لخت نگردید تو خونه.
حتّی اگر کسی نیست،
و تنها هستید.
حتّی اگر کسی هم نمیبینه،
آدم باید از خودش خجالت بکشه و حیا بکنه.
شیخ صدوق در کتاب أمالی حدیث نقل میکند:
*نَهَی رَسُولُ اللهِ (ص) عَنِ التَّعَرِّی بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ* .
پیغمبر از برهنه گشتن، حتّی در خلوت هم نهی کردند.
یعنی تا این حدّ،
از ما خواستند که خودمون از خودمون حیا کنیم و خجالت بکشیم.
*گوهر فطری درانسان*
این همون گوهر فطری است،
که انسان رو نگه میداره،
و اجازه نمیده که گناه کنه:
طرف با خودش میگه:
حیفِ من نیست که فلان گناه رو انجام بدم؟!
حیفِ من نیست با نامحرم رفیق بشم؟!
حیفِ من نیست پای فلان سایت و فلان فیلم بشینم؟!
حیفِ من نیست دروغ بگم و مال حروم بخورم؟!
حیفِ من نیست...
حالا اگر کسی خدا رو فراموش کنه،
دیگه این حرفها رو به خودش نمیزنه.
چون خودش و کرامتِ خودش رو فراموش میکنه.
در نتیجه،
به هر گناهی کشیده میشه.
سوره روم آیه ۳۰
سوره حشر آیه ۱۹
*التماس دعا دارم*
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
سلام و درود، صبح زیباتون بخیر😍
خدایا شکرت برای دیدن طلوعی دوباره
🌹در این روز زیبا
🌹براتون آرزو می کنم با طلوع خورشید
🌹صبح سعادت شما هم طلوع کنه
🌹امروزتون پر از خیر و برکت
🌹روزگارتون به شادکامی
🌹با آرزوی بهترینها برای همه شما خوبان
10.7M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
عند قبر الحسین
#اربعین
آیت الله بهجت