🌷🍃✨🌷 🍃✨ ✨ 🌷 #تذکرات_اخلاقی حضرت آیت الله محمد شجاعی (ره) : 🥀 وقتی حضرت را زیارت می کنیم و متوجه ایشان می شویم ،حال چه از نزدیک باشد و چه از راه دور، این توجه را ساده نبینیم. مثلا وقتی مفاتیح را به دست می گیریم ومشغول زیارت می شویم البته به شرط اینکه خیلی پراکنده نباشیم، یعنی وقتی زیارت می کنیم، واقعا فکر و دلمان به آن اندازه که می توانیم، متوجه آن حضرت باشد، چون وقتی دل وفکر جای دیگر باشد، به سوی حضرت حرکت نخواهیم کرد، و هنگامی که متوجه حضرت شدیم ، ولو از راه دور باشد، این توجه به لحاظ اینکه معتقد به امامتشان هستیم، محبت به آن حضرت داریم وبه لحاظ اینکه دوستشان داریم، در باطن امر یک نوع وحدت و قربی بین ما و آن حضرت ایجاد میکند، گو اینکه وقتی متوجه می شویم و زیارت و عرض ادب می کنیم، با محبت، دوستی و با اعتقاد به ولایت و امامت ایشان ، روح ما به سوی سیدالشهداء { علیه السلام } می رود (حرکتی که مخصوص روح است ) و به اندازه صلاحیتمان با آن بحر معنا ارتباط پیدا می کند، و وحدت می یابد (در حدّ خودمان ) البته به صورت فنا. @tazkiyehamaly 🥀 آن وقت، آنچه که از آنحضرت و برکات وجودی ایشان در این وحدت نصیب ما می شود ، چیزی است که اگر یک عمر هم شب و روز عبادت کنیم ، نمی توانیم لحظه ای از آن برکات را به دست بیاوریم.چون وقتی عبادت می کنیم البته توجه کنید که اینجا مسئله عبادت خدا مطرح نیست. 🥀 آن ولایت و ولیّ را، آن که عرش الله است، بحر معنوی، مظهر حق، خالصةُ الله است، وقتی به او متوجه می شویم و محبت پیدا می کنیم، روح ما به سوی آن حضرت حرکت می کند وبه اندازه صلاحیت و ظرفیت خود ، به عالم آن حضرت وارد می شویم. 🥀 در این هنگام ، طبعاً انوار وجودی آن حضرت باز به اندازه ای که صلاحیت وجودی داریم، وجود ما را فرا می‌گیرد واین برکت فوق العاده ای است. البته به این مسئله هم توجه داشته باشیم، نقطه مقابل این موضوع هم وجود دارد که باید از آن ترسید، یعنی رو به رو شدن با یک معصیت کار و علاقه داشتن به او و با محبت با او برخورد کردن، می شود نقطه مقابل این مسئله. کتاب #چراغ_هدایت - ص ۵۱و ۵۲ 🌷🍃✨🌷🍃✨🌷🍃✨