چه غم که خلق به حُسن تو عیب میگیرند؟ همیشه زخم زبان خون بهای زیبایی ست! اگر خیال تماشاست در سرت بشتاب! که آبشارم و افتادنم تماشایی ست...! شباهت تو و من هرچه بود ثابت کرد که فصل مشترک عشق و عقل تنهایی ست! کنون اگرچه کویرم هنوز در سر من صدای پر زدن مرغ های دریایی ست #جناب‌فاضݪ‌نظࢪے