#نهج_البلاغه #حڪمت_211 |• بخشندگی نگاهدار آبروست، و شكيبايی دهان بند بي خردان، و عفو زكات پيروزي، و دوري كردن كيفر خيانتكار، و مشورت چشم هدايت است. و آن كس كه با رای خود احساس بی نيازی كند به كام خطرها افتد، شكيبايی، با مصيبتهاي شب و روز پيكار كند، و بی تابي، زمان را در نابودي انسان ياري دهد، و برترين بی نيازی ترك آرزوهاست، و چه بسا عقل كه اسير فرمانروايی هوس است، حفظ و به كارگيري تجربه رمز پيروزی است، و دوستي نوعی خويشاوندی به دست آمده است، و به آن كس كه به ستوه آمده و توان تحمل ندارد اعتماد نكن. #حُرّ