‍ ‍ #درمحضرعالم_فرزانه علت #پرهیز_از_اهل_غفلت باید توجه داشت که اهل #غفلت و هوا و هوس ، وجودی ظلمانی دارند ؛ از این رو معاشرت و همنشینی با آن ها یا حب و سوز به آن ها ، سبب اتحاد با قلوب ایشان و سرایت ظلمت و تیرگی روح آنان به انسان می شود . روح چنین کسانی جلوه گاه غضب الهی است و حق تعالی با اسماء غضب و لعن خود به آنان توجه می کند ؛ از این رو حب و وحدت با روح آنها انسان را مشمول #غضب حق تعالی می کند و هم از این رو بسیار سفارش شده است که با اهل معصیت همنشینی نکنید که غضب الهی شما را نیز فراخواهد گرفت. نتیجه آن که سالک باید در #طلب حق تعالی #اراده کند تا در کنار ترک عادات و تعلق ها ، از برکات همنشینی با صالحان و #اولیاى_حق نیز بهره جوید و از معاشرت با اهل غفلت بپرهیزد . 📚 منبع ؛ کتاب کیمیای وصال ، صفحه ۱۶۴ ، حضرت استاد آیت الله محمد شجاعی ٰ رضوان الله علیه ٰ #سلوک

غضب براى حقّ ، از خصوصيات صاحبان ايمان است #غضب براى حقّ از خصوصيات ياران خوب رسول اكرم «صلى الله عليه و آله و سلم » مى‏ باشد ، و خداى متعال در #قرآن كريم اين حقيقت را بيان فرموده است. در آيه ۲۹ سوره فتح مى‏ فرمايد: « محمد رسول الله و الذين معه أشدّاء على الكفار رحماء بينهم ...» يعنى « محمد « صلى الله عليه و آله و سلم » فرستاده خداست ، و آنها كه با او هستند ، بر كفار غلظت و شدت دارند، و با يكديگر بسيار رئوف و مهربانند...». در اين آيه خداى متعال غضب و شدت بر كفار را كه همان غضب براى حقّ است ، به عنوان يك خصوصيت بارز، و يا وظيفهٔ عبودى براى آنان كه به رسول الله ايمان آورده‏ اند و با او هستند مى‏ شمارد. در ذيل آيه هم به #سلوک عبودى ، و به انقطاع و اقبال كامل آنان به سوى حق ، و به عشق و اشتياق آنان به لقاء و رضوان او در ميدان #طلب و #عبوديت ، اشاره مى‏ كند و مى‏ فرمايد: «تريهم رُكعاً سُجداً يبتغون فضلا من الله و رضواناً سيماهم فى وجوههم من أثر السّجود...» يعنى « آنان را بسيار در حال ركوع و سجود مى‏ بينى، در حالى كه فضل خدا و رضوان او را مى‏ طلبند. بر رخسارشان از اثر سجده نشانه‏ هاى عشق و انقطاع كاملا مشهود است....». ▫️و اين نزد صاحبان بصيرت ، و نزد اهل اشارت بدان معنى است كه غضب براى حق ، شدت بر كفار و معاندين، مقابله سخت با آنان، جهاد و قتال، و عدم سازش با آنان ، در حقيقت از ايمان و #توحيد نشأت مى گيرد ، و لازمه حبّ حق و عشق به جناب اوست. .... #محبت 📓 منبع : کتاب مقالات جلد دوم ، صفحه ۲۳۹ ، حضرت استاد آیت الله محمد شجاعی « رضوان الله علیه »

#درمحضرعالم_فرزانه ⚪️ نظر صاحبان #ولايت مطلقه حامل نور يقظه مى‏ باشد ⚪️ ⬛️ ...چه بسا در مواردى كاملا تعجب آور و تحير آور باشد و كسانى با توجه و نظر آنان بخود آمده و بيدار گشته و متنبه شده باشند كه بظاهر و طبق محاسبات معمولى چنين انتظارى نمى‏ رفت. و اين در حقيقت بدان جهت است كه نور الهى و جذب حق كه اصل مسئله است و از طريق آنان به ظهور مى‏ رسد ، چنين نيست كه حد و حدودى داشته باشد، بلكه ، نور او ، نور قاهر ، و مشيت او ، مشيت غالب است. ▪️ماشاء الله كان و مالم يشأ لم يكن▪️. نمونه‏ هاى زيادى در اين باب نقل گرديده و ديده شده است، چه از آنهايى كه در زمان خود حضرات معصومين "صلوات الله و سلامه عليهم اجمعين " ، بوده‏ اند، و چه از آنهايى كه در زمانهاى بعدى و در هر زمانى بوده‏ اند و مشمول عطف و نظر خاص پروردگار شده و از ورطه اوهام و غفلت و اسارت نجات يافته و بخود آمده و سر در طريق #طلب نهاده‏ اند، بنحوى كه چنين انتظارى نمى‏ رفت. « بشر حافی » كه لقب «حافى» بخود گرفت، از جمله آنهاست. گفته‏ اند: او در زمان حضرت ابوالحسن موسى بن جعفر " سلام الله عليه " و در بغداد مي زيسته است. در اول امر خود مردى غوطه ور در #دنيا و غرق در اوهام و اهل عيش و نوش بوده است. در يكى از روزها كه او با مأنوسان خود در منزل خويش مجلس عشرت برگزار نموده و مشغول بود ، در همان حال گذر آن حضرت از كنار منزل وى افتاد و صداى ساز و آواز و نى و رقص از آنجا شنيد و در همان هنگام هم كنيزى كه خدمتگزار بود از داخل منزل وى براى بيرون ريختن خاكروبه خارج شد. #امام_کاظم "علیه السلام" به آن كنيز فرمودند : صاحب اين خانه آزاد است يا بنده؟ كنيز گفت : آزاد است. امام فرمودند : راست گفتى، زيرا اگر بنده بود از مولاى خود مى‏ ترسيد. اين مكالمه تا حدودى موجب تأخير در برگشت همان كنيز خدمتكار گرديد و طبعاً وقتى داخل منزل شد ، بُشر در حالى كه در سر سفره شراب بود پرسيد، چه چيز باعث گرديد كه دير آمدى؟ او جريان گفت و گوى خود با آن حضرت را براى وى نقل كرد. جملاتى كه امام فرموده بود ، چنان در وجود «بشر» و در #دل او اثر گذاشت كه از همان سر سفره با سرعت و با پاى برهنه بيرون دويد و به محضر آن حضرت شتافت. همين كه امام را مشاهده نمود ، گريه كرد و شرمنده شد و عذر خواست و به دست شريف امام #توبه نمود. از همين لحظه او بخود آمده و «يقظه» و «انتباه» يافت و راه خود را در پيش گرفت. صحبت جمله يا جمله‏ ها نيست بلكه ، نور #يقظه و انتباه ، و توجه و نظر كارساز امام "سلام الله عليه" كه اين نور را با خود همراه داشت او را يكسره برخلاف انتظار از آن وادى سراپا وهم و خيال و از آن ورطه #غفلت و ظلمت بيرون آورده و در عالم ديگرى قرار داد. و الا چه بسيار كسانى كه از اين جمله‏ ها از آن حضرت و از حضرات ديگر معصومين به گوش آنان مى‏ خورد وليكن آن نمى‏ شود كه در خصوص «بشر» شد. بالاخره از سويى توجه خاص است و از سوى ديگر ، آمادگى. اين استعداد و آمادگى چه بوده است و چه مى‏ باشد؟ چيزى است كه آنچنان كه بايد ، خدا مى‏ داند، و شايد هم جهاتى به نظر بيايد. بشر را «حافى» مى‏ گفتند و « بشر حافى » مى‏ ناميدند و اين چنين نيز معروف شد. كلمه «حافى» بمعنى «پا برهنه» است. او هميشه و تا آخر عمر پا برهنه بود و اين بدان جهت بود كه با پاى برهنه در همان روز بيدارى خويش به خدمت امام شتافت و حيات خود را به دست آن حضرت يافت. بعضى گفته‏ اند كه از خود او سرّ پا برهنگى او را پرسيدند، در جواب گفت: «والله جعل لكم الارض بساطا» و ادب نباشد كه بر بساط بزرگان يا كفش روند 📓 منبع : کتاب مقالات صفحه ۳۵ ، حضرت استاد آیت الله محمد شجاعی " رضوان الله علیه "