#روضه_امام_کاظم_حضرت_موسی_بن_جعفر_ع قعر سجون، به واژه که معنا نمیشود در چاه، جای یوسف زهرا نمیشود چندین سیاه چال در اعماق یکدگر اینجا که جای این قدِ رعنا نمیشود تاریکتر ز شامِ سیه سِجنِ من شده نور خدا، نهان دلِ شبها نمیشود ممنوع شد اگرچه ملاقاتِ من، ولی دیوار و در که مانعِ زهرا نمیشود این گردنِ شکسته ی زنجیر بسته ام حتی برای سجده کمی تا نمیشود کوبیده ساقِ پای من از حلقه ی قیود این استخوانِ خورده گِره وا نمیشود با زهرِ کین، گلوی منِ روزه دار سوخت افطار من که سیلیِ اعدا نمیشود بر غربتم اگرچه رضا روز و شب گریست اما غمم، مصیبت عظما نمیشود با روضه های جدّ غریبم گذشت عمر دردم بدونِ گریه مداوا نمیشود این سالهای سخت به زندان، چو یک شبِ... زندانِ سختِ زینب کبرا نمیشود چندین کفن به جسم من، ای وای یک کفن... بهر عزیز فاطمه پیدا نمیشود زیر سمِ ستور، چه میمانَد از بدن این جسمِ خاکمال شناسا نمیشود چیزی نمانده تا سحرِ فجرِ انتقام خورشید، پشت ابر تماشا نمیشود یا صاحب الزمان بنما ذوالفقار را چاره بجز قیام تو مولا نمیشود #روضه_امام_کاظم_حضرت_موسی_بن_جعفر_ع @hajmahmoodzholideh

#روضه_امام_کاظم_حضرت_موسی_بن_جعفر_ع شب است و تا به سحر با نوای کوثری ام در انتظارِ صدای قدوم مادری ام قسم به نغمه ی خَلّصنی یاربم بر لب در آرزوی طلوع وصالِ داوری ام دلم ز غصه ی زینب هزارها غم دید ز بسکه گوشه ی زندان به غصه مشتری ام میانِ سلسله دیدم به عمه ام چه گذشت من و به قعرِ سیه چال، روضه پَروری ام سرم گواهِ تنِ تازیانه خورده ی اوست چه بی بهانه مرا میزنند سَرسَری ام ز دردِ ساقِ شکسته گلایه ای نکنم که خصمِ بددهن از دردِ خود کند بَری ام به ناسزای دمادم مرا اذیت کرد شنیده است که من از قدیم مادری ام نمانده راهِ نفس در گلوی زخمیِ من شکنجه ای است به تبعیدگاهِ آخری ام کجا دوای لبِ روزه دار زهرِ جفاست تویی حسین! که با کام تشنه می‌خری ام؟ تو زیرِ سمِ ستور و منم در این زنجیر شبیهِ پیکرِ تو بین، شکسته پیکری ام تو بی کفن شدی و من در این کفن ها، آه تو بر زمین و مرا روی دست می‌بری ام سرِ تو بر سرِ نیزه، سرِ من آویزان تو پاره حنجری و من شکسته حنجری ام #روضه_امام_کاظم_حضرت_موسی_بن_جعفر_ع @hajmahmoodzholideh