#شرح_زندگینامه_شهید_سیدرحیم_بازیار #قسمت_بیست‌و‌چهارم وقتی وارد شد، بشرا و مادرش در اتاق بودند. بشرا نوزادش را از پا آویزان کرده بود. علویه پس از سلام و احوال‌پرسی به سمتش رفت، با مهربانی گفت: «این چه کاریه؟! این طفل معصوم گناه داره، بزار سر جاش.» بشرا نگاهی به او کرد و آرام نوزادش را در گهواره‌اش گذاشت. نوزاد بیچاره گریه می‌کرد، ولی بشرا حاضر نبود به او شیر بدهد. کم‌کم و با کمک علویه، راضی شد که به آن طفل معصوم شیر بدهد. بشرا از نظر عصبی، کاملاً به هم ریخته و مادرش، أم‌بشیر، سخت نگران حالش بود. به خاطر اعتقاد عمیق خانواده به سادات، بعد از مدتی حال بشرا بهتر شد. خبر این ماجرا در روستا پیچید و از آن روز به بعد، اهالی به خاطر اعتقادات‌شان برای شفا گرفتن به سید و علویه مراجعه می‌کردند. این نعمتی بود که خداوند به این خانواده داده که نتیجه پاکی و پاکدامنی آنها بود. هنوز یک سال از تولد سید رحیم نگذشته بود که سید کریم نیز متولد شد. سید و علویه از اینکه فرزند دومشان هم پسر بود، بسیار خوشحال بودند. تولد نوزاد پسر، به رسم آن زمان، امتیاز محسوب می‌شد. سید عبدالله که یتیم بود و کسی را نداشت، آن‌قدر خوشحال بود که دوست نداشت از خانه بیرون برود. وجود بچه‌ها برای او دلگرم‌کننده شده بود. #ادامه_دارد... #شریفه_بازیار ✍ #نشر_بشرط_ذکر_نام_نویسنده #کانال_سیدنوجوان_جاویدالاثر_سیدرحیم_بازیاری