#شرح_نهج_البلاغه (شرح حکمت ۴۶) 💠امام(ع) در اين سخن كوتاه و پرمحتوا به نكته مهمى اشاره مى فرمايد كه در سير و سلوكِ انسان به سوى خدا بسيار تأثيرگذار است. مى فرمايد: ⚜سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَة تُعْجِبُكَ ♦️كار بدى كه تو را ناراحت و پشيمان مى سازد نزد خدا بهتر است از كار نيكى كه تو را مغرور مى كند. 💠عُجب است که انسان را به تکبر  می‌کشاند ، چه اینکه عجب یکی از عوامل کبر است. و از کبر آفات بسیاری به وجود می‌آید؛ از جمله باعث می‌شود انسان گناهان خود را فراموش کرده و به آنها اهمیت ندهد زیرا خود را از بررسی اعمال خود بی‌نیاز می‌داند 💠دیگر اینکه طاعات و عبادات را در نظر انسان بزرگ می‌کند و باعث می‌شود که انسان به خاطر عباداتش بر خدا منّت نهد و همین برای نقصان یک انسان کافی است. در روایتی از امام صادق (ع) آمده ⚜من دخله العجب هلک ♦️هر کس دچار عجب شود هلاک شده است 💠 در حديثى از پيغمبر اكرم آمده : ⚜مَنْ رَأى أنَّهُ مُسىءٌ فَهُوَ مُحْسِنٌ ♦️ كسى كه خود را بدكار مى داند او نيكوكار است عکس این مطلب هم در روایت آمده : ⚜مَنْ رَاى إنَّهُ مُحْسِنٌ فَهُوَ مَسىءٌ ♦️كسى كه خود را نيكوكار بداند بدكار است 💠دليل آن نیز روشن است، زيرا انسانِ معصيت كارى كه از عمل زشت خود ناراحت مى شود به سوى پشيمانى و توبه و جبران آن گام بر مى دارد؛ حال آنكه آن كس كه از كار نيك خود مغرور مى گردد گامى به سوى خودپسندی و ریاکاری بر مى دارد. توبه آثار شوم آن معصيت را مى شويد در حالى كه غرور عُجب و ريا ، انسان را به پرتگاه گناهان كبيره مى كشاند @hamandish