این گزارش را ببینید. گزارش مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) از ‏وضعیت اجتماعی - فرهنگی دانشجویان دانشگاه‌های دولتی ... این گزارش از جهات مختلف حائز اهمیت است و شناخت اولیه‌ی نسبتاً خوبی خصوصا برای کسانی که مشغول فعالیت فرهنگی هستند، ایجاد می‌کند. #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4

🔴 نشخوار فکری یک مادر که پسرش امسال کنکور دارد! 🔴 #ارسالی_شما | بخوانید ... صبح از ساعت ۷ بلند می‌شود و تا ۹ شب یک‌سره در مدرسه است. سال آخر دبیرستان هست و امسال کنکور دارد. دوست دارم کمک حالش باشم، در واقع دلم می‌سوزد که می‌بینم ۷ صبح مثل ربات بیدار می‌شود و ۹ شب تن خسته‌اش را به خانه می‌آورد. روی تخت ولو می‌شود و ۱۱ نشده خواب است. تازه از نظر خودش یک ساعتی هم باید در خانه درس بخواند که نمی‌تواند و همین الان بعضی بچه‌ها در خانه دو ساعت دیگر درس می‌خوانند! گیج و درمانده‌ام. در برابر این ریتم و این تایم زندگی که من و او در آن توقف داریم ایده‌ای ندارم، اگر همه اینگونه هستند ما هم یکی از همه ... سعی می‌کنم دیگر به این مسأله فکر نکنم که چرا کنکور و چرا این مدلی و چرا نظام آموزش و پرورش اینگونه و ... چون به واقع غلطی هم نمی‌توانم بکنم! فقط برای تلطیف ماجرا سعی می‌کنم صبح‌ها خودم برسانمش مدرسه. اما چند روزی است فکرم درگیر شده: هی «بگو ببینم سایر بچه‌ها را هم می‌رسانند؟» «چیه می‌خواهی قهرمان زندگی پسرت باشی؟» «ایجاد این رفاه صبح‌گاهی چقدر به نفع اوست، آسیب دارد یا رشد؟» «مودت و رحمت هست یا وابسته‌پروری؟» «می‌خواهی حال خودت خوب باشد؟» دهان مغزم را می‌بندم و می‌رسانمش. دم در مدرسه، ساختمانی که ویژه کنکوری‌های مدرسه است. پسرهایی را می‌بینم که ظرف نهار به دست و کوله به پشت، با دوچرخه و پیاده خودشان را به مدرسه می‌رسانند. همه سالم و زنده هستند، لبخند کم‌رنگی هم به لب دارند ... در ماشین را به هم می‌زند و می‌گوید: «ممنون مامان خیلی به ذخیره انرژیم کمک کردی. اینکه گاهی میرسونی و گاهی نه خیلی باحاله!» با حال؟! خدایا چرا اینقدر به خودم سخت می‌گیرم. الان خوبه باحال باشم یا نه؟! باید با حال باشم یا نه؟! چند روز بعد یک جمله در کتابی حواسم را جمع‌تر می‌کند: «مادرها پسر تربیت می‌کنند و پدرها مرد می‌سازند.» یادم آمد چند روز پیش پدرش به مدلی خاص و به آرامی از من خواست صبح‌ها نرسانمش ... فکر کنم تصمیمم را گرفتم؛ می‌خواهم بعضی روز ها برسانمش و خیلی روزها نه! می‌خواهم باحال باشم 😅 #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4

👆👆 ساعت ۱۷.۰۰ لایو داریم. تشریف بیارید

همیشه همینگونه است! این روزها نگاهی به وضعیت جامعه و خاصه فضای مجازی بیندازیم ... @hamidkasiri_ir

جلسه دوم بازی‌های دیجیتال و هدایت مصرف

👆 قرار شد برای بزرگوارانی که در لایو شرکت می‌کنند، هدیه ۴ جلد کتاب داشته باشیم برای هر جلسه. 🎁 اگر توی لایو حضور داشتید، کدی رو که در لایو دیدید در لینک زیر وارد کنید. 👇👇 https://formafzar.com/form/liveqore

🔴 یک دهه قبل داخل پادگان! 🔴 یک دهه بعد، بیرون از پادگان! 🔴 اوضاع خیلی فرق نکرده ... تقریبا یک دهه قبل سرباز بودم و مثل بسیاری از افراد سربازی‌ام در پادگان گذشت. از قضا پادگانِ ما یکی از بهترین و پیشرفته‌ترین پادگان‌ها بود و مثل اکثر اماکن نظامی بسیار بزرگ بود. از محل یگان ما تا مکان قرارگاه (بخش ستادی پادگان) شاید ۱۵ دقیقه پیاده، فاصله داشتیم. یادم است اگر کالایی در یگان ما تمام می‌شد، باید برای شارژ مجدد آن نامه می‌زدیم. روال اینگونه بود: نامه را در کامپیوتر تایپ می‌کردیم که مثلاً کاغذ A4 نیاز داریم و پرینت می‌گرفتیم. فرمانده یگان آن را امضا می‌کرد و یکی از بچه‌ها، در طول روز آن را به دبیرخانه قرارگاه می‌رساند‌. نامه‌ها در دبیرخانه دپو می‌شد تا به وقتش (همان روز یا فردایش) برود روی میز فرمانده یا جانشین او. فرمانده هر زمان فرصت می‌کرد نامه‌ها را بررسی می‌کرد و اگر درخواست ما را تأیید کرده بود، نامه به انبار می‌رفت. انبار اگر کالای ما را موجود داشت به دبیرخانه خبر می‌داد و بعد دبیرخانه به یگان ما خبر می‌داد و بعدترش یکی از بچه‌ها از یگان می‌رفت تا آن بسته کاغذ A4 را تحویل بگیرد و بیاورد یگان. این فرآیند گاهی ۲, ۳ روز طول می‌کشید. حالا فکر کنید اگر انبار کاغذ A4 نداشت چه می‌شد! باز هم در همان قرارگاه کلی نامه‌نگاری (کاغذبازی) می‌شد تا جواز خرید داده شود و مأمور خرید در روز مشخصی برای خرید می‌رفت و طبیعتاً تا می‌خواست مثلاً آن کاغذها به دست ما برسد، شاید ۱۰ روز هم معطل می‌شدیم! برخی اوقات این زمان آنقدر طولانی می‌شد که ما یادمان می‌رفت اصلا چنین نامه‌ای زده‌ایم، از سمت انبار هم تا ما پیگیری نمی‌کردیم، کار راه نمی‌افتاد! از قضا هفته قبل - یعنی یک دهه پس از ماجرایی که عرض کردم - دوستی به دفتر ما آمد که در یکی از زیرمجموعه‌های همان مجموعه نظامی تدوینگر است. او می‌گفت بعضاً برای ساخت یک کلیپ یک ماه نامه‌نگاری می‌کنیم!! اما بعد؛ امروز داشتم مطلبی می‌خواندم از پاول دوروف، مالک تلگرام در مورد چابکی ساختار این مجموعه که به نظرم بسیار درس‌آموز است. دوروف نوشته بود: «من عاشق تیم تلگرام هستم. همین دیروز ۱۰ پیشنهاد برای بهبود اپلیکیشن‌ها دادم. همان روز آماده شدند و امروز نسخه‌های کاملاً کاربردی با این ویژگی‌ها پیاده‌سازی شده‌اند. این به‌روزرسانی‌ها شامل ۵ بهبود در هدایا، ۳ تغییر در هشتگ‌ها، امکان افزودن رسانه به پیام بعد از ارسال و امکان مشاهده زمان ویرایش پیام است. همه این‌ها تنها در یک روز انجام شد! تعجبی ندارد که تیم تلگرام شکل‌دهنده نحوه کار بسیاری از اپلیکیشن‌های پیام‌رسان امروزی است و تقریباً در هر نوآوری ارتباطی نقش داشته است.» آنچه درباره پادگان نوشتم در مورد بسیاری از مجموعه‌های دولتی جاری است و اساسا یکی از معضلات بزرگ در سیستم اداری کشور همین بوروکراسیِ دست و پاگیر و کارقفل‌کن است! همین از این اتاق به آن اتاق پاس داده شدن، همین که برای کارَت باید خودت تا دقیقه ۹۰ بِدَوی، همین لَختی ساختارهای دولتی که مردم را آزار می‌دهد. هر بخشی از نظام نیز پیشرفت کرده، از این ساختارهایِ بوروکراتیکِ فشل فاصله گرفته. از قضا در مجموعه‌های نظامی نیز، کار در بخش‌هایی پیشرفته‌تر دنبال شده که درگیر این #کاغذبازی‌ها نیست! بخشی از رفعِ نارضایتیِ مردم و حمایت آن‌ها از ساختار کشور با اصلاح این رویه‌هاست و لزوما نباید به دنبال راهکارهای عجیب و غریب بود ... #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4

این کلیپ در اینستاگرام چند ده میلیون بازدید خورده. حق هم همین است، باید این میزان بازدید می‌گرفت ... #تربیت #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4

اپیزود نهم از پادکست تخته سیاه رو خیلی خیلی دوست داشتم. (تخته سیاه یه تلاش جمعی هست، برای بهبود تعلیم و تربیت) توی اپیزود ۹ و ۱۰ در مورد یه مدرسه خاص صحبت می‌کنم که تو دهه ۳۰ یعنی حدود ۷۰ سال پیش تأسیس شد و اگر همین امروز، مدرسه‌ای با اون شاخصه‌ها داشته باشیم به شدت نو و تحولی خواهد بود. اگر معلم هستید، پدر و مادرید یا دغدغه تعلیم و تربیت دارید حتما عضو کانال #تخته_سیاه بشید 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3593667310C0504f429bd