حجت‌الاسلام حامد تقدیری دو روز قبل یادداشتی نوشته برای کنش‌گری این روزها در لبنان. من با همه یادداشت لزوماً موافق نیستم و شاید آن را با واقعیتِ جنگِ این روزها فاصله‌دار می‌بینم، اما از این جهت که نگاه متفاوتی به مسئله داشته برایم بسیار ارزشمند است. نگاهی که در این شرایط، کمتر دیده و شنیده شده. شما هم بخوانید 👇👇 من همیشه در معرکه‌ها دوست داشتم، بیرون بایستم و تلاش کنم خوب نگاه کنم و بعد اقدام کنم. خیلی از آدم‌ها ، با اندک تأملی وارد میدان می‌شوند و کمک کردن‌ها را از جایی شروع می‌کنند که دیگران شروع کرده بودند. کمک‌هایی که معمولا همه در یک مسیر است و موازی‌کاری‌ها به اوج می‌رسد. یادم هست در سیل‌های ایران، من حضور و کمک بانوان و فعال‌سازی کودکان را هدف خودم قرار دادم. در زلزله‌ی کرمانشاه در میان شلوغیِ کمک‌ها که توزیعش خودش دردسر و مشکل‌ساز شده بود، اتصال ظرفیت‌ها به یکدیگر و حل مشکلات روی زمین مانده و شنیدن درد دل مردم را هدف قرار دادیم. اکنون گوشه‌ای نشسته‌ام و فکر می‌کنم در جنگ لبنان ما کجای معرکه‌ایم؟! بعضی رفتند که معرکه و میدان را روایت کنند، اما راستش را بخواهید من روایت خوب زیادی ندیدم. من به طور کلی فهمیدم مردم از خانه‌هایشان آواره شدند و مشکلات‌شان زیاد است و نیاز بسیاری به کمک‌های مالی ما دارند. خب این که خبر است و نه روایت! این را از اول هم می‌توانستیم حدس بزنیم. روایت‌های دوستانِ در میدان ما، چه تاثیری بر روی ما و مردم گذاشته است؟! ما نیازمند روایت‌های متفاوتی از زنان، بچه‌ها، خانه‌ها، زندگی‌ها و ... از میدان هستیم. اگر خوب روایت کنیم همه‌ی مردم برای کمک به مردم لبنان و فلسطین صف می‌کشند. اما الان مردم چقدر درگیر جنگ لبنان و فلسطین هستند؟! من اگر بودم اکنون گروه بانوان فعال را به لبنان می‌بردم که الآن میدان رزم بانوان خیلی مهم است. آن‌وقت تلاش می‌کردم بانوان لبنانی مستقر در مدارس و اقامت‌گاه‌های موقت را فعال کرده تا با کمک آن‌ها بچه‌های #نسل_میدان را تربیت کنیم. برای راه افتادن مدرسه‌ها و درس‌ها، آموزش‌ها و مهارت‌ها، گفتمان‌ها و اندیشه‌ها، روایت‌ها و نوشتن‌ها همه‌ی‌شان را فعال می‌کردم. من اگر بودم علاوه بر اینکه بانوان از طلا و مال‌شان به لبنانی‌ها و فلسطینی‌ها کمک کردند، می‌گفتم وظیفه پشتیبانی از بانوان و بچه‌های ایشان چه در میدان، چه در محتوا و چه در پشتیبانیِ امکانات با شماست. بعد تشکل‌ها و گروه‌هایی در لبنان و در ایران درست می‌کردم و به یکدیگر وصل می‌کردم تا جبهه‌ی بزرگ بانوان جبهه مقاومت، شکل گرفته و یکدیگر را یاری کنند. من اگر بودم دیپلماسی تعلیم و تربیت مقاومت را فعال می‌کردم و معلم‌ها را به شبکه تعلیم و تربیت لبنان و فلسطین متصل می‌کردم تا برای بچه‌های آنجا هم، محتوا تولید کنند و بدانند که ما در گفتمان انقلاب اسلامی مرز نداریم. تاریخ هم ثبت کرده که این میدان رزم دیگر مردانه نیست. میدانی که بیش از چهل هزار نفر زن و بچه را به خاک و خون کشانده، میدان همه است. دلم می‌خواهد میدان را جور دیگر ببینم، جور دیگر وارد شوم، جور دیگر عملیات کنم. #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4