🔴 تیم ملی 🔴 زن، زندگی، آزادی 🔴 بخش اول 1⃣ ورزش، عامل اتحاد دیر صباحی نبوده که برخلاف هنر، هر نوع موفقیت‌های ورزشی در عرصه بین‌الملل،ذ دل #همه‌ی_مردم ایران را شاد می‌کرده و در این مورد همه با هم اشتراک داشتیم و هنوز داریم. برای توفیقات دانه‌درشتش نیز رهبری پیام می‌دادند و آن موفقیت‌ها را نشانه‌ی سطح قوی اراده ملّت معرفی می‌کردند. (7 شهریور 1375) 2⃣ خط دشمن در این روزها اگر چند روزی اینترنشنال و بی‌بی‌سی و ... رصد کنید متوجه می‌شوید که به صورت واضح به دنبال القای دودستگی در تیم‌های ملی هستند و بعد از این هم احتمالاً در هر میدان و فستیوال ملی و بین‌المللی آن را دنبال می‌کنند. امروز ورزشکاران، فردا هنرمندان، پس‌فردا ... حالا کار عاقلانه چیست؟ اینکه ما هم بشویم هیزم این آتش یا اینکه با درک مسئول به دنبال حل موضوع باشیم و نه از جایگاه قدرت صحبت کردن؟ ما ابزاری برای قدرت داریم و آن‌ها هم ابزاری!! اگر مسئله را حل نکنیم، طبیعتاً این کشمکش تا مدت‌ها ادامه خواهد داشت. کشمکش و از دست رفتن یکپارچگی ملّی – به هر میزان ممکن – یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای دشمن می‌تواند باشد و از هر موضوعی برای این کار استفاده می‌کند. حالا با این اوصاف من حق دارم که به هر بهانه‌ای به این راهبردِ مهمِ دشمن کمک کنم؟ در گذشته نخواندن سرود ملی توسط بخشی از ورزشکاران امری رایج بوده و محل اعتراض نیز نبوده است اما این روزها، خواسته یا ناخواسته آن را تبدیل به امری سیاسی کرده‌ایم. پس باید در موردش تدبیر کنیم و نه تَحَکُّم که باید بخوانی یا نخوانی! 3⃣ متوجه جنگ هستیم؟ اگر بله برای این چند سوال پاسخِ واضح‌مان چیست: 👈 آیا ممکن است در شرایط جنگی راهبردها و تاکتیک‌ها تغییر کنند؟ 👈جایگاه مصلحت در تصمیم‌گیری‌ها چیست؟ اساساً فهمی از #مصلحت داریم؟ 👈 اگر بخواهیم از جایگاه حکمرانی در مسائل فکر کرده و افکار عمومی را هدایت کنیم، آیا تدبیر همینی می‌شود که الآن در حال اجرای آن هستیم؟ 👈 «قاعده لا ضرر» در حکمرانی و خاصه شرایط این روزها در کجای هندسه فکری ماست؟ 4⃣ موفقیت ایران دشمن را عصبانی خواهد کرد! این فرمایش رهبری را بخوانیم: جبهه‌ی استکبار جهانی، از هر پیروزی‌ای که ما به دست بیاوریم، عصبانی و خشمگین می‌شود – چه پیروزی در میدان ورزش، چه در میدان جنگ، چه در میدان علم – پس پیروزی شما ورزشکاران، در واقع پیروزی بر جبهه‌ی استکبار هم هست. (2 مهر 1397) اگر چنین است چرا ما باید خودمان از موفقیت‌های ورزشی ناراحت شویم و از قضا آن را تبلیغ کنیم؟ ادامه در بخش دوم 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4

🔴 اغتشاشاتِ احتمالیِ ۱۴، ۱۵ ۱۶ آذر و یک راهبرد شب‌های اغتشاشات در تهران، خیابان‌ها را از نزدیک می‌دیدم و در اکثر موارد لمس می‌کردم که واقعاً خبری نیست اما همان موقع در توییتر چیزهای دیگری می‌شنیدم. حداقل در مورد اتفاقات در سایر نقاط کشور چون روایت دیگری وجود نداشت، روایت دشمن تنها روایت موجود بود و بر آشفته بودن فضا تأکید می‌کرد و از قضا من را هم قدری به هم می‌ریخت. می‌دانستم جماعت اینترنشنالی‌ها بزرگ‌نمایی چند صد برابری می‌کنند ولی آنقدر تصویر پمپاژ می‌کردند که باز هم روی این باورم پرده کشیده میشد. می‌گفتم تو که آنجا حضور نداری یا همه‌ی خیابان‌های تهران را که نرسیدی نگاه کنی، احتمالاً برای ساعاتی هم که شده اوضاع همینقدر پیچیده بوده و ... گذشت تا به #قطر رفتیم. کل جماعت ضد انقلاب در یک استادیوم، در کنار تو و در جلوی چشم تو بودند. کوچک‌ترین اتفاقی، جو را در گوشه‌ای از استادیوم ملتهب می‌کرد و همه‌ی نگاه‌ها را به آن سمت هدایت می‌کرد. اینجا بود که فهمیدم این جماعت واقعاً از هیچ، همه می‌سازند! در طول دو بازی ولز و آمریکا، واقعاً لکه‌های بسیار بسیار کوچکی از ضد انقلاب حضور داشتند. شاید به دو درصد جمعیت هم به زور می‌رسیدند و جالب اینکه همین‌ها هم کنارت نشسته بودند، تیم ملی را تشویق می‌کردند و حتی بیشتر از تو ۹۰ دقیقه برای تیم گلویشان را پاره کردند، حتی آخر بازی ایستادند و تیم را تشویق کردند! اما روایت اینترنشنالی‌ها چیز دیگری بود، از تک‌تصاویر، چیز دیگری ساخت!! از این جهت احساس می‌کنم خیلی یاد گرفتم! دیدم چطور از هیچ چیز! خبر تهیه می‌کنند. چطور واقعیت را وارونه نشان می‌دهند. دیدم تک‌تصاویر چطور ذهن تو را می‌توانند سَمّی کنند! کاری که باز هم در این چند روز کردند ... 👈 برای همین بود دو شب پیش نوشتم شاید مهم‌ترین سلاح دشمن #تصویر باشد. انتقال هر گونه تصویری در روزهایِ پیکِ اغتشاشات، کشور را چند روز بیشتر درگیر خواهد کرد و البته این القایِ ناامنیِ مداوم #همه‌ی_مردم را فرسوده‌تر. نمی‌دانم تصمیم آقایان در مورد ارتباطات خارجی چیست، اما شاید فقط برای همین سه، چهار روزِ پیش رو قطع هر گونه ارتباط خارجی تا زمان باورِ نسبیِ روایت اول از سوی نظام، یکی از مهم‌ترین راهبردها در این جنگ روایت‌ها باشد. ما رسانه را در اکثر موارد به دشمن باخته‌ایم و شاید یکی از علت‌هایش خوراک همیشگی محتوای دشمن باشد. در قطر نبودند و عملاً باختند اما در روزهای اغتشاشات عدم حضور یا تأخیر رسانه‌ای ما مسئله را پیچیده‌تر می‌کند، پس حالا که این ضعف را داریم، چرا دست دشمن را پُر کنیم؟! طبیعی است نمی‌توان و نباید این قطع ارتباط همیشگی باشد اما به عنوان یک تاکتیکِ موقت، مثل سایر کشورها این قطع ارتباط - ولو ممکن است نشان از ضعف باشد اما - ناگزیر است. پی‌نوشت: دوست داشتید بند ۲ از متن ریپلای شده را مجدد مطالعه کنید 🌹✋ #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4