میلاد حضرت علی اکبر علیه السلام و روز جوان مبارک🌹

✅ ‏بر اساس گزارش چندی پیش مرکز پژوهشهای مجلس، قدرت خرید هر ایرانی نسبت به سال۹۰ حدود یک‌سوم کاهش یافته. در صورت تحقق رشد اقتصادی ۸ درصدی از سال۹۹ به بعد حداقل ۶ سال زمان نیاز خواهد بود تا ایران به سطح درآمد ۹۰ بازگردد. به ساده‌سازی‌های انتخاباتی مجال ندهیم...

‏۱. شیخ الطائفه اعلی‌الله‌مقامه میفرماید: «فلسفه غیبت فقدان قدرت لازم امام است که باید مردم به آن همت گمارند؛ تا هنگامیکه مردم زمینه اقتدار او را فراهم نسازند، غیبت تداوم خواهد یافت؛ چرا که خداوند خواستار تقویت حضرت مهدی(عج) به وسیله انسانهاست، نه فرشتگان» ‏۲.آن انسانهایی که قرار است زمینه اقتدار زمینی و زمانی حضرت را فراهم کنند، چه کسانی هستند؟ آن شیعیانی که بتوانند به جهان نشان دهند هم اراده‌ی مبارزه با طاغوت را دارند و هم توانش را. بنیان انقلاب اسلامی بر چنین فلسفه ایست. ۳.‏شاید کوتاه‌ترین تعریف انتظار "تمهید یک زندگی مومنانه فردی و جمعی به عنوان زمینه یک اصلاح جهانی" باشد. همین تعریف در ابعاد جهان‌وطن‌گرایانه‌اش می‌شود "انقلاب اسلامی". این تفاوت تعریف امام راحل با رمّالان و منتظران افسرده‌ای است که دل به احتمالات سپرده‌اند. ‎🌹 امام، سبب متصل بین زمین و آسمان است، همه کاره‌ی عالم است، ولی اگر قرار بود ائمه علیهم‌السلام بدون آمادگی مردم و فقط با تکیه بر قدرت آسمانی شان حکومت کنند، هیچکدام شهید نمی‌شدند و تاریخ به گونه دیگری رقم می‌خورد. ظهور امام زمان زمانی است که ما اثبات کنیم آمادگی اتمام غیبت را داریم و این اعلام آمادگی در واقع فراهم آوردن زمینه اقتدار ایشان است. ✅وحید یامین پور #نیمه_شعبان #ظهور #امام_زمان #السلام_علیک_یا_صاحب_الزمان

﷽ #کلیپ #سخنرانی | بزرگ‌ترین و مهم‌ترین راهبرد نظام جمهوری اسلامی سخنران: دکتر وحیـــــد یـامیـــــن پـــــور

توضیحات تهیه کننده سریال گاندو درباره پخش سریال / گاندو تمام نشده مجتبی امینی تهیه کننده سریال گاندو به ارائه توضیحاتی درباره نحوه پخش سریال گاندو پرداخت. به گزارش روابط عمومی پروژه؛ با پایان تعطیلات نوروزی، مجتبی امینی تهیه کننده سریال گاندو درباره چگونگی ادامه پخش این سریال توضیحاتی ارائه داد. تهیه کننده سریال گاندو گفت : ما برای رسیدن به پخش نوروز به خاطر درخواست های زیاد مردم و پاسخ دادن به نیاز مخاطب در شرایط سخت کرونایی و با تلاش یک گروه دویست نفری سعی کردیم سریال را برای پخش در نوروز آماده کنیم که امشب پخش در قسمت سیزدهم سریال موقتا به اتمام خواهد رسید. وی در ادامه افزود: امیدواریم در آینده ای نزدیک، ادامه سریال گاندو ، بدون هیج گونه ملاحظه ای روی آنتن برود. گفتنی است ؛ فصل دوم سریال گاندو به نویسندگی آرش قادری ، کارگردانی جواد افشار و تهیه کنندگی مجتبی امینی محصول موسسه فرهنگی هنری اندیشه شهید آوینی است.

🔸️تاملی درباره سریال گاندو #وحید_یامین_پور ۱.علاقه به داستانهای معمایی و پلیسی ماجرای چند لایه و متناقضی است. راستگراها، سوسیالیستها را متهم میکنند علاقه‌ی مفرط به این باور که همیشه «چیزی پشت پرده» وجود دارد، شگرد چپها برای مقابله با ایده‌ی لیبرالیسم است. لودویگ فون‌میزس علاقه‌ی مردم در قرن نوزدهم به داستان های جنایی و پلیسی را نوعی ذهنیت ضد سرمایه‌دارانه میداند. از طرفی منتقدین، ترویج داستانهای پلیسی را مقدمه‌ای برای توسعه‌ی اقتدار نظارتی دولت و در یک کلام مشروع شدن نظارت برای حفظ آزادی می‌دانند. به تعبیر چپگراهای جدید، دولت نئولیبرال که همواره شعار دولت کوچک سر داده است، به‌نام آزادی و برای تضمین آن، بیش از همه نظارت بر اعمال و رفتار مردم را حق خود میداند. آنها تاچر، بانوی آهنین، را متهم می کردند که برای توسعه¬ی امکانات و اقتدار پلیس، ایده‌ی «پیکار با جرم» را از طریق ترساندن مداوم مردم از جرایم خشن دنبال میکند. ۲.شاید بتوان گفت ذهنیت مخاطب ایرانی از ذهنیت چپگرایانه، دور نیست. تجربه قرنها استبداد، این تصور را قوام بخشیده که همواره کسانی هستند که در پس پرده با هم نشسته¬اند و امور را اداره می‌کنند و عوام الناس بازیچه همیشگی زد و بندهاست. این ذهنیت در مبارزه با شاه معدوم و براندازی رژیم پهلوی به ویژه در شکل دادن به ذهنیت مبارزه با استعمار فریبکارانه‌ی انگلیسی بسیار موثر بوده است. ۳. پیگیری این ایده در تلویزیون و سینما در سالهای پس از انقلاب تا زمانی که «آن چیز پس پرده» مربوط به دسیسه‌های «دشمن اجنبی» است، همان معنای سابق را افاده خواهد کرد و ذهنیت مخاطب ایرانی را در نفی‌گرایی انقلابی‌اش مستحکمتر خواهد کرد، اما #گاندو ماجرا را تغییر داده و ذیل مفهوم #نفوذ برای نخستین بار ابهام در «حکمرانی فریبکارانه» را به داخل کشانده است. حالا بررسیهای مخاطب شناختی باید نشان دهد که این انتقال خطیر در کدگزاری-های رسانه‌ای چه درکی در مخاطب ایرانی برجا میگذارد. آیا او آنرا در راستای اراده‌ی نظام برای حفظ خلوص خود کدگشایی خواهد کرد یا برعکس، آنرا نشانه‌ای دالّ بر ابتلای نظام به همان بیماری پیشاانقلابی و اعتراف نظام به آن؟ هم-نشین کردن «دشمن اجنبی» با مسوولان نظام در بالاترین سطوح حکمرانی، هرچند میتواند منافع جناحی و سیاسی کوتاه مدتی برای یک جریان سیاسی داشته باشد، اما باید بررسی کرد که آیا مآلاً ایده‌ی سنتی زدوبند درپس‌پرده و فساد سیستماتیک را تقویت نخواهد کرد؟ 🆔️ @yaminpour

تاملی درباره گاندو/ شماره(2) 🔸️چرا اصولگرایان گاندو را دوست دارند؟ #وحید_یامین_پور ۱.در حال حاضر جدی ترین رقیب ایده نئولیبرال در اداره کشور، ایده «دولت مقتدر» است. نئولیبرالها اداره کشور را منوط به الحاق به اقتصاد جهانی و گره زدن مقدرات کشور به دیپلماسی سیاسی و اقتصادی در ارتباط با کشورهای شمال می دانند. از نظر آنها امنیت هم از مسیر درهم آمیختگی سرمایه های خارجی با منابع و امکانهای داخلی به دست می‌آید. در مقابل، دولت مقتدر اداره کشور را بر اساس بدبینی به بیرون مرزها و اتکای تام و تمام بر داخل برنامه‌ریزی میکند. برای دولت مقتدر، توسعه و رونق تولید در سایه اقتدار حاکمیتی در درون مرزها بوجود می آید. ۲. «تهدید امنیتی» که از بدخواهی قدرتهای بزرگ و «دیگران» ناشی می شود، برای کسانی که به دولت مقتدر می‌اندیشند(اصولگرایان)، مفهوم یاری‌گر مهمی است تا ضرورت و اهمیت خود را در برابر ایده رقیبشان یعنی دولت نئولیبرال اثبات کنند. در حالیکه نئولیبرالها تهدید امنیتی را «توهم توطئه» میدانند و آنچه را رقیبشان دشمن یا «قدرتهای بدخواه» یا «جهانخوار» می نامند، به شریک تجاری یا طرف قرارداد فرومی‌کاهند.(تعبیرهای آقای روحانی و وزیر امورخارجه اش را درباره آمریکایی ها به یاد بیاورید) #گاندو با ایجاد سمپاتی میان مخاطب با نیروهای امنیتی در مبارزه با «دیگران» نقش مهمی را در آماده سازی اذهان برای فهم ایده دولت مقتدر ایفا میکند. گاندو از اینکه آشکارا مسوولان دولت فعلی را همراستا با «دیگران» معرفی کند، ابایی ندارد. بنابراین مخاطب به نظام حق می دهد به هرکسی که از آنسوی مرزها می آید بدبین باشد و برای حفظ خود به جای توسعه ارتباط با خارج(ایده نئولیبرالها)، درونگراتر شود. ۳. گاندو حتی پا را پیش‌تر می گذارد و با نشان دادن دائمی کل شهر زیر لنز دوربین ناظران امنیتی، به مخاطب ایرانی میگوید باید به من حق بدهید که «سراسربین» باشم. این دستاوردی بزرگ برای اصولگرایانی است که در کنار دنبال کردن ایده دولت مقتدر، هنوز پاسخی برای مساله میزان نظارت بر شهروندان ندارند. آنها همیشه با این چالش مواجه بوده اند که رقیب نئولیبرال با طرح پوپولیستی مطالبات آزادی خواهانه و شعار مبارزه با محدودیتها(مثلا دیوار کشی در پیاده روها یا فیلترنگ در فضای مجازی) بخشی از آراء طبقه متوسط را مال خود کرده است. همراهی مخاطب با گاندو در واقع مجوز دادن به او برای محدودکردن بخشی از آزادی اجتماعی است در قبال بدست آوردن امنیت. گاندو به اصولگرایان کمک خواهد کرد که با بخشی از سختگیری سیاسی و اجتماعی و نظارت بر خود توسط حاکمیت همراهی کند و آنرا لازم بداند. اما نقطه درست برای ایستادن در میان دوگانه امنیت و آزادی چیست؟ در میان تبلیغات پوپولیستی اصلاحطلبانه برای آزادی و فرار محافظه کارانه از پاسخ به آن، کجا باید ایستاد؟ پاسخ به این سوال سالهاست در غرقاب سیاسی‌کاری انتخاباتی به محاق رفته است. شاید در یادداشت بعدی درباره‌اش سخن بگوییم. 🆔️ @yaminpour