در #عرفان، #عمل مقدمه‌ی علمِ. در #زندگی، علم مقدمه‌ی عملِ، شما فیزیک می‌خونی که به کره‌ی مریخ بری، شیمی می‌خونی که ترکیبات شیمیایی انجام بدی، عمل کنی ولی در طریقت و در شریعت، #نماز می‌خونی، عمل می‌کنی که چیکار کنی؟ که نماز خونده باشی؟ که #معرفت پیدا کنی. در سلوک، در طریقت، عمل مقدمه‌ی معرفته ولی در زندگی معرفت مقدمه‌‌ی عملِ، من فلان علم رو می‌خونم برای این که اجرا کنم، مهندس می‌شم برای این که کارخونه رو اداره کنم، اما در #عبادت، در شریعت، عمل می‌کنی که معرفت پیدا کنی، به همین جهت بسیاری از مفسران، همه‌ی مفسران تقریبا بدون استثنا و همه‌ی عرفا، این آیه‌ی شریفه رو این‌طور تفسیر کردند: ما خلقتُ الجنَّ و الانس الا لِیعبدون؛ خداوند فرموده، همه‌ی مفسرین، از ابن‌عباس تا حالا، اکثرا البته، مگر استثناعا، گفتند: لِیعبدون یعنی لِیعرفون؛ من انسان را آفریدم تا بشناسد! کیو بشناسد؟ مرا، که خداوندم، پس لیعبدون یعنی لیعرفون. | استاد غلامحسین ابراهیمی دینانی | 🆔️@hamiidsadegh