عصر بچه‌ها را بردم خانه دوستم با سه فرزند او، هفت تا بچه را به خدا سپردیم و با پسر کوچکم زدیم بیرون. قرارمان این بود که اول، سر یک کلاس تربیت فرزند که دوستم متعهد به شرکت بود حاضر شویم، بعد برویم پارک! پارک برای گفت و گو با مردم؛ چهره به چهره درباره انتخابات... رفتیم و راستش کمی سخت و ناامیدکننده بود؛ اصرار پارکی ها به رأی ندادن، با عینک بدبینی شدید و منفی نگری غلیظ: گویی هیچ نقطه امیدی در کشور نیست، هیچ کاری نشده، همه جا و همه کس ناکارآمد هستند، همه مثل همند،.... که البته در گفت و گو، مثال نقض همه حرفهایشان درمی آمد حتی گاهی از زبان خودشان. اما سریع می‌زدند به دری دیگر و شبهه ای دیگر. جامعه آماری ما بسیار کوچک بود اما جالب اینکه به نظر می‌رسید بخش قابل توجهی از داده ها از بی‌بی‌سی و اینترنشنال و تلگرام و... باشد اما تا از همین منابع برای نقض حرفشان یا اثبات کارآمدی مثال میزدی، جواب این بود (ببخشید) : گور بابای بی‌بی‌سی من چه کار به اونا دارم اونام یه مشت دروغگو خودمون می‌فهمیم که فلان یا مثلاً برخی ایرادها و نقص ها را با قیاس ایران و آمریکا یا برخی کشورهای دیگر بیان می‌کردند اما تا از همان آمریکا و کشورهای اروپایی در جهت عکس ادعایشان یا برای اثبات برتری ایران مثال می آوردی، می‌گفتند : ما چه کار به آمریکا و بقیه داریم به ما چه اونجا چی میگذره و چجوریه ما تو ایران فلان... - هیچکدام از سرکوب گسترده و خشونت بار دانشگاهیان آمریکا و اروپا توسط پلیس چیزی نشنیده و ندیده بودند، - از آخرین داده ها درباره هواپیمای اکراینی و مقصر شناخته شدن اکراین در آن حادثه دلخراش چیزی نمی دانستند - از روابط خارجی گسترده و کارگشا و کارآمد دولت رئیسی و قراردادهای تجاری آن چیزی نمی دانستند - از برتری های جهانی ایران و پیشرفت های کشور مطلع نبودند - مناظرات را دنبال نکرده و ندیده بودند - در ابتدا فکر می‌کردند برای تذکر حجاب سراغشان رفته‌ایم 🙃 وقت بیشتر نداشتیم؛ هم باید به ستاد سر میزدیم، هم دل نگران بچه‌ها بودیم. به دوستم گفتم برای فردا، به نظرم منطقی تر است همین وقت و انرژی را در حرم خرج کنیم. آنجا هم جامعه است دیگر! زائرانی از اقشار مختلف با عقاید مختلف سیاسی و اجتماعی... اما احتمالا بهره وری بیشتر است. حرف مشترک و آرامش بیشتر است. قلوب هم نرم تر است. احتمال اثرگذاری بیشتر است! قرار شد برای گفت و گوی بعدی در حرم قرار بگذاریم. بچه‌ها را ببریم در #خانه_پدری ، آزاد و رها بازی کنند، ما هم بشینیم کنار این و آن و باب گفت و گو را باز کنیم. خیلی هم راحت و بی زرورق: نظرتون درباره انتخابات هفته دیگه چیه؟ مردم به نظرتون شرکت میکنن؟ تغییری داره نسبت به دوره های قبل؟ @hejrat_kon پی‌نوشت: ۱- چندباری سرم را گرفتم رو به آسمان، گفتم: حاج‌آقا ببین کاراتو 😔😭 چرا رفتی خب😭... ۲- بار اول و دوم کمی سخت است. اما کم کم کار دست آدم می‌آید. کمی همت و شجاعت و البته شفقت میخواهد. دشمن هم که نیستیم 😔 فوقش می‌گوید «به تو هیچ ربطی نداره همین شماها عامل بدبختی ما هستین!» و ما هم خداحافظی میکنیم و دور میشویم. اما با افزایش تعداد گفت و گوها، نوع و وزن شبهات مشخص میشود و در پاسخگویی مسلط می‌شویم. ۳- همدلی فراموش نشود. تهاجم نباشد. مشکلات موجود انکار نشود. اما صحبت ها امیدبخش باشد. ۴- از جاهای آسان تر شروع کنید. غریبه ها هم خیلی بهتر از آشنایان! هرچند که می‌فرماید و انذر عشیرتک الاقربین... اما خب در انتخابات، فضای التهابی و جدل در خانواده و روابط به وجود می‌آید. مگر اینکه مراقبت شود. #مادران_میدان #همه_مسئولیم

عصر بچه‌ها را بردم خانه دوستم با سه فرزند او، هفت تا بچه را به خدا سپردیم و با پسر کوچکم زدیم بیرون. قرارمان این بود که اول، سر یک کلاس تربیت فرزند که دوستم متعهد به شرکت بود حاضر شویم، بعد برویم پارک! پارک برای گفت و گو با مردم؛ چهره به چهره درباره انتخابات... رفتیم و راستش کمی سخت و ناامیدکننده بود؛ اصرار پارکی ها به رأی ندادن، با عینک بدبینی شدید و منفی نگری غلیظ: گویی هیچ نقطه امیدی در کشور نیست، هیچ کاری نشده، همه جا و همه کس ناکارآمد هستند، همه مثل همند،.... که البته در گفت و گو، مثال نقض همه حرفهایشان درمی آمد حتی گاهی از زبان خودشان. اما سریع می‌زدند به دری دیگر و شبهه ای دیگر. جامعه آماری ما بسیار کوچک بود اما جالب اینکه به نظر می‌رسید بخش قابل توجهی از داده ها از بی‌بی‌سی و اینترنشنال و تلگرام و... باشد اما تا از همین منابع برای نقض حرفشان یا اثبات کارآمدی مثال میزدی، جواب این بود (ببخشید) : گور بابای بی‌بی‌سی من چه کار به اونا دارم اونام یه مشت دروغگو خودمون می‌فهمیم که فلان یا مثلاً برخی ایرادها و نقص ها را با قیاس ایران و آمریکا یا برخی کشورهای دیگر بیان می‌کردند اما تا از همان آمریکا و کشورهای اروپایی در جهت عکس ادعایشان یا برای اثبات برتری ایران مثال می آوردی، می‌گفتند : ما چه کار به آمریکا و بقیه داریم به ما چه اونجا چی میگذره و چجوریه ما تو ایران فلان... - هیچکدام از سرکوب گسترده و خشونت بار دانشگاهیان آمریکا و اروپا توسط پلیس چیزی نشنیده و ندیده بودند، - از آخرین داده ها درباره هواپیمای اکراینی و مقصر شناخته شدن اکراین در آن حادثه دلخراش چیزی نمی دانستند - از روابط خارجی گسترده و کارگشا و کارآمد دولت رئیسی و قراردادهای تجاری آن چیزی نمی دانستند - از برتری های جهانی ایران و پیشرفت های کشور مطلع نبودند - مناظرات را دنبال نکرده و ندیده بودند - در ابتدا فکر می‌کردند برای تذکر حجاب سراغشان رفته‌ایم 🙃 وقت بیشتر نداشتیم؛ هم باید به ستاد سر میزدیم، هم دل نگران بچه‌ها بودیم. به دوستم گفتم برای فردا، به نظرم منطقی تر است همین وقت و انرژی را در حرم خرج کنیم. آنجا هم جامعه است دیگر! زائرانی از اقشار مختلف با عقاید مختلف سیاسی و اجتماعی... اما احتمالا بهره وری بیشتر است. حرف مشترک و آرامش بیشتر است. قلوب هم نرم تر است. احتمال اثرگذاری بیشتر است! قرار شد برای گفت و گوی بعدی در حرم قرار بگذاریم. بچه‌ها را ببریم در #خانه_پدری ، آزاد و رها بازی کنند، ما هم بشینیم کنار این و آن و باب گفت و گو را باز کنیم. خیلی هم راحت و بی زرورق: نظرتون درباره انتخابات هفته دیگه چیه؟ مردم به نظرتون شرکت میکنن؟ تغییری داره نسبت به دوره های قبل؟ @hejrat_kon پی‌نوشت: ۱- چندباری سرم را گرفتم رو به آسمان، گفتم: حاج‌آقا ببین کاراتو 😔😭 چرا رفتی خب😭... ۲- بار اول و دوم کمی سخت است. اما کم کم کار دست آدم می‌آید. کمی همت و شجاعت و البته شفقت میخواهد. دشمن هم که نیستیم 😔 فوقش می‌گوید «به تو هیچ ربطی نداره همین شماها عامل بدبختی ما هستین!» و ما هم خداحافظی میکنیم و دور میشویم. اما با افزایش تعداد گفت و گوها، نوع و وزن شبهات مشخص میشود و در پاسخگویی مسلط می‌شویم. ۳- همدلی فراموش نشود. تهاجم نباشد. مشکلات موجود انکار نشود. اما صحبت ها امیدبخش باشد. ۴- از جاهای آسان تر شروع کنید. غریبه ها هم خیلی بهتر از آشنایان! هرچند که می‌فرماید و انذر عشیرتک الاقربین... اما خب در انتخابات، فضای التهابی و جدل در خانواده و روابط به وجود می‌آید. مگر اینکه مراقبت شود. #مادران_میدان #همه_مسئولیم