آیه ۳۷ انبیاء خُلِقَ الْإِنْسانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِيكُمْ آياتِي فَلا تَسْتَعْجِلُونِ (طبيعت بشر به گونه‌اى است كه گويا) انسان، از عجله آفريده شده، (امّا) من به زودى آياتم را به شما نشان خواهم داد، پس (در تقاضاى عذاب از من) شتاب مكنيد! ___________________________ 💠قبل از این آيه، آيه ي به موضع گيري دشمنان و مشركان در برابر پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ پرداخته است. و اشاره مي كند كه؛ هنگامي كه كافران تو را مي بينند كاري جز #مسخره_كردن ندارند و ذكر خداوند رحمان را انكار مي كنند. ❌كفّار جز #مسخره و #تحقير كردن حربه علمى و منطقى ندارند. إِنْ يَتَّخِذُونَكَ‌ .. سپس به يكي ديگر از كارهاي زشت اين انسان هاي بي بند و بار اشاره كرده و مي فرمايد: «انسان از #عجله آفريده شده است. مفسران در تفسير كلمه«انسان» و «عجل» بيانات گوناگوني دارند؛ ولي پيداست كه منظور از انسان در اينجا، نوع انسان است_ البته انسان هاي تربيت نيافته و خارج از قلمرو رهبري و رهبران الهي _که هم در خیر وهم در شر عجولند! 👈وقتی به آنها گفته می‌شود اگر آلوده کفر و گناه شوید، عذاب الهی دامنتان را می‌گیرد؛ اما آنها می‌گویند: پس چرا این عذاب زودتر نمی‌آید! ❌منظور از«عجل» #شتاب و #شتابزدگي است؛ «كان الانسان عجولا؛ انسان عجول است.» در حقيقت تعبير«انسان از عجله خلق شده»، يك نوع تاكيد است. يعني، آن چنان انسان عجول است كه گويي از عجله آفريده شده، و تار و پود وجودش از آن تشكيل يافته است! 👈تعجيل انسان‌ها درخواسته‌هايشان، بر مشيّت و حكمت الهى تأثيرى ندارد. «سَأُرِيكُمْ آياتِي فَلا تَسْتَعْجِلُونِ» سوره اسراء۱۱

❌هیچگاه دیگری را تمسخرنکن، چه بسا از تو بهتر باشد!  آیه ۱۱ حجرات یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسی‏ أَنْ یَکُونُوا خَیْراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسی‏ أَنْ یَکُنَّ خَیْراً مِنْهُنَّ وَ #لاتَلْمِزُوا أَنْفُسَکُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِیمانِ وَ مَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! مبادا گروهی (از شما) گروهی دیگر را مسخره کند، چه بسا که مسخره‌شدگان بهتر از مسخره‌کنندگان باشند و زنان نیز، زنان دیگر را مسخره نکنند، شاید که آنان بهتر از اینان باشند و در میان خودتان عیب‌جویی نکنید و یکدیگر را با لقب‌های بد نخوانید. (زیرا) فسق (و بد نام بودن) پس از ایمان، بد رسمی است، (و سزاوار شما نیست.) و هرکس (از این اعمال) توبه نکند، پس آنان همان ستمگرانند. ________________________________ ▪«لمز» عیب‌جویی در روبرو ▪«همز» عیب‏ جویی در پشت سر است‏ ▪«تنابز» نام بردن و صدا زدن دیگران با لقب بد است. 💠در آیۀ قبل، مسئله‏ ی برادری میان مؤمنان مطرح شد و در این آیه اموری مطرح می ‏شود که برادری را از بین می ‏برد. همچنین در آیات قبل سخن از صلح و اصلاح بود، در این آیه به بعضی عوامل و ریشه‌‏های فتنه و درگیری که #مسخره_کردن، #تحقیر_کردن و بد نام بردن است اشاره می‏‌کند.  👈با آنکه زنان در واژه «قوم» داخل بودند، امّا ذکر آنان به صورت جداگانه، بیانگر خطر بیشتر تمسخر و تحقیر در میان آنان است. ❌تمسخر و استهزای دیگران‏ استهزا و مسخره کردن، در ظاهر یک گناه، ولی در باطن چند گناه است؛ گناهانی مانند:  تحقیر، خوار کردن، کشف عیوب، اختلاف افکنی، غیبت، کینه، فتنه، تحریک، انتقام و طعنه به دیگران در آن نهفته است. 🔴ریشه‌های تمسخر: ۱. گاهی مسخره کردن برخاسته از ثروت است که قرآن می‌‏فرماید: «وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ، الَّذِی جَمَعَ مالًا وَ عَدَّدَهُ» (همزه،۱-۲) وای بر کسی که به خاطر ثروتی که اندوخته است، در پیش رو یا پشت‏ سر، از دیگران عیب‏ جویی می‌کند.  ۲. گاهی ریشۀ استهزا، علم و مدرک تحصیلی است که قرآن درباره این گروه می‌فرماید: «فَرِحُوا بِما عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ» (غافر،۸۳) آنان به علمی که دارند شادند و کیفر آنچه را مسخره می‌کردند، ایشان را فرا گرفت.  ۳. گاهی ریشۀ مسخره، توانایی جسمی است. کفّار می ‏گفتند: «مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً» (فصلت،۱۵) کیست که قدرت و توانایی او از ما بیشتر باشد؟  ۴. گاهی انگیزۀ مسخره کردن دیگران، عناوین و القاب دهان پر کن اجتماعی است. کفّار فقرایی را که همراه انبیاء بودند تحقیر می‏‌کردند و می‌‏گفتند: «ما نَراکَ اتَّبَعَکَ إِلَّا الَّذِینَ هُمْ أَراذِلُنا» (هود،۲۷) ما پیروان تو را جز افراد اراذل نمی‌‏بینیم.  ۵. گاهی به بهانه تفریح و سرگرمی، دیگران به تمسخر گرفته می‌شوند.  ۶. گاهی طمع به مال و مقام، سبب انتقاد همراه با تمسخر از دیگران می‌شود. گروهی، از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله دربارۀ زکات عیب‏‌جویی می‌‏کردند، قرآن می‌فرماید: «وَ مِنْهُمْ مَنْ یَلْمِزُکَ فِی الصَّدَقاتِ فَإِنْ أُعْطُوا مِنْها رَضُوا وَ إِنْ لَمْ یُعْطَوْا مِنْها إِذا هُمْ یَسْخَطُونَ» (توبه،۵۸) ریشۀ این انتقاد طمع است، اگر از همان زکات به خود آنان بدهی راضی می‌شوند، ولی اگر ندهی همچنان عصبانی شده و عیب‏‌جویی می‌‏نمایند.  ۷. گاهی ریشۀ مسخره، جهل و نادانی است. هنگامی که حضرت موسی برای حل اختلاف و درگیری دستور کشتن گاو را داد، بنی ‏اسرائیل گفتند: آیا ما را مسخره می‌‏کنی؟ موسی علیه‌السّلام گفت: «أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْجاهِلِینَ» (بقره،۶۷) به خدا پناه می‌‏برم که از جاهلان باشم. یعنی مسخره برخاسته از جهل و نادانی است و من جاهل نیستم.  ۸. گاهی سرچشمه تمسخر، ریاکاری و بهانه‌گیری و شخصیت‌شکنی است. «یَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِینَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فِی الصَّدَقاتِ وَ الَّذِینَ لا یَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَیَسْخَرُونَ مِنْهُمْ» (توبه،۷۹)  ❌ ایمان، با مسخره‏ کردن بندگان خدا سازگار نیست. «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا یَسْخَرْ»  ❌ مسخره، کلید فتنه، کینه و دشمنی است. لا یَسْخَرْ قَوْمٌ‏ ... ❌ ریشۀ مسخره کردن، احساس خود برتربینی است که قرآن این ریشه را می‌خشکاند و می‌فرماید: نباید خود را بهتر از دیگران بدانید، شاید او بهتر از شما باشد. «عَسی‏ أَنْ یَکُونُوا خَیْراً»  ❌ بد صدا زدن، یک طرفه باقی نمی‌‏ماند، دیر یا زود مسئله به دو طرف کشیده می‌شود. «لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ» («تَنابَزُوا» برای کار طرفینی است) 

فراموش کردن خدا از پیامدهای #مسخره_کردن دیگران است.