من «مادری» هستم. همه مرا می‌شناسند. اگر از احوالات من خواسته باشید، باید بگویم از ملال‌های روی هم انباشته، ملولم. حالم خوش نیست جماعت! بهشت را زیر پای من ساخته‌اند؛ امّا نمی‌دانم از جانم چه می‌خواهند آنهایی که دنیا را برایم جهنّم کرده‌اند. مدّت‌هاست دنبال هیزم تری می‌گردم که به آنها فروخته‌ام. کسی هست که از آن هیزم تر خبر داشته باشد؟ من مظهر مِهر و محبّت خدای جهانیانم. کیست که از محبّت، گریزان باشد که این چنین با گرزهای آهنین به جان من افتاده‌اند؟! همین‌هایی که سرِ سازش با من ندارند، بگویند پیش از آن که حتّی توان در دست گرفتن قلم را داشته باشند، در دامان پرمهر چه کسی شیرۀ جان مکیدند و قد کشیدند؟! دین نه، وجدان هم نیست که این چنین با نوک تیز قلمشان، به جان کسی افتاده‌اند که هستی‌شان را مدیون او هستند؟! دلم پر از دردهایی است که هر کدامشان برای آتش زدن شهری کافی است. شده‌ام نشانۀ عقب ماندگی. کاش کسی می‌گفت زیر سقف کبود این آسمان چند نفر را می‌شناسد که پیش‌قراول پیشرفت باشند و ردّ پای مادر در خطّ سیر آنها نباشد؟ #یادداشت_شبانه @abbasivaladi