#اختلاف_عقیده_در_تربیت_فرزند #عدم_کفویت_در_ازدواج سلام علیکم.خانمی ۴۵وهمسرم ۵۲دختر ۱۹ساله وپسر۱۳ساله.۲۰ساله ازدواج کردم.خانواده همسراعتقادات ضعیفی داشتندودارند،باوجودسختیهای فراوان دخترم چادری و مقید.بااینکه خیلی مسخره واذیت شد.باوجودسختی،همسردوست نداشت از خانواده دوربشه.طبقه پایینشون زندگی میکنم.همسرهیچ موقع تو تربیت دینی بچه‌ها کمکم نکرد.برعکس جاهایی میگفت سخت میگیری،مثل تماشای فیلمهایا کارتونهای نامناسب،،،فردا میره تو جامعه باید بفهمه!ابرای پسرم نگرانم دوست دارم تواعتقادات قویتربشه.اینجاغریبم.کسی هم رو ندارم احکامش روبراش توضیح بده. پدرش برای اشتباهت کوچیکش خوردش میکنه،اهل ویس گوش دادن پیام خوندن،راهنمایی،اصلا نیستنداگه حرفی بزنم میگن منونمیخادچیز یادبدی.حتی تونماز یاروزه که هنوز بهش واجب نشده بود،برخورد میکرد.شرایط مسجدهم جورنشد. 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #خسروی👇 بسم الله الرحمن الرحیم سلام به شما خواهر گرامی و صبور الحمدالله که برای تربیت فرزند صالح دغدغه مند هستید و برنامه ریزی می کنید. و البته هر کسی در این مسیر با امتحانات و چالش هایی دست و پنجه نرم میکند، یکی با بیماری، یکی فقر، یکی غربت و تنهایی، یکی اعتیاد و گاه یکی با عدم تفاهم در مسائل اعتقادی، سیاسی و ... اما باید حواسمان باشد که زندگی در شرایط عادی و جاده صاف که هنر نمیخواهد، هنر همسر بودن و هنر مادر بودن را کسی بلد است و در واقع هنرمند کسی است که بتواند در جاده لغزنده و یا پر پیچ و خم ، سالم و آرام و بدون آسیب به خودش و اطرافیان بیرون بیاید. لذا امتحانات و ابتلائات زندگی از این جنس هست و ما باید جایگاه خودمان را در آن پیدا کنیم و از مسیر خسته نشویم. حال در شرایطی که استادانه بعد از ۲۰ سال در نقطه صعود آن ایستاده اید باید حواسمان باشد که نقش والد مقابل را با همه این تفاوت ها و اختلاف نظرهایی که هست، پس نزنیم یا خدای نکرده خرد نکنیم در ذهن فرزند. (خودمان قطع کننده بازوهای تربیتی نباشیم) ما در جایگاه مادر آنچه وظیفه و توان مان هست انجام می دهیم، به آنچه که دانش داریم عمل می کنیم. اگر همسر محترم حس کند از موضع بالا با او صحبت میشود، یا دارید او را قضاوت می کنید یا در معرض اتهام شماست، خب چنین فردی مسلما از خود دفاع خواهد کرد(خودم بلدم شما لازم نکرده بهم یاد بدی) البته اگر حمله نکند! از سوی دیگر، در ارتباط با فرزندان و دغدغه و نگرانی اینکه مبادا فرزند من چنین و چنان شود، نکنه مثل باباش بشه ، نکنه منحرف بشه، سست اعتقاد بشه و ... باید عرض شود که اولا هر انسانی یک شخصیت کاملا مستقل دارد و ما والدین با بستر سازی صحیح برای فرزندان میتوانیم زمینه رشد سالم را برای بچه ها فراهم کنیم اما به طور قطعی نمیتوانیم تعیین کننده صد درصدی باشیم. بخشی با ماست، بخشی را باید توکل و توسل داشت، و بخشی را هم باید اعتماد کنیم به توانمندی های فرزندانمان. وقتی پدر سرزنش میکند یا خطای تربیتی دارد، پرخاش نابجا کرد و ... اینجا اگر مادر نقش و وظیفه خود را بدرستی انجام داده باشد، فرزند ما با خودش فکر میکنه که : وقتی من حالم با مامانم خوب باشه، حالا بابا هرچقدر هم بد رفتار کنه، یا حتی خواهر و برادر یا اطرافیان باهام بد باشن، تاثیر شاید بزاره، ولی آسیب اتفاق نمیفته!! پس مادرم نگران آسیب دیدن من از جانب بقیه نباش، و فقط به فکر رابطه ی خودم و خودت باش.👌 همچنین، منه مادر در چنین مواقعی اگر بهم نریختم، مقام اقتدار مرد را خرد نکردم، حس عدم اعتماد و عدم دانایی را به همسرم القا نکردم اتفاقا با احساس او همدلی کردم (مثلا، میدونم که شما ناراحت شدید - انقدر ناراحت نکن خودت رو که منم بهم میریزم)، نه تنها تاثیر بد تربیتی را حتی به صفر می رسانید بلکه در دل همسرتان نیز مقام اعتماد پیدا می کنید.🌟 بعدا در خفا حتی اگر پیشنهاد و ایده اضافی هم به همسرتان ارائه دهید از شما می پذیرد، این یعنی دو سر بُرد.☘ برای بحث بلوغ فرزندتان، باید در چنین شرایطی تلاش بیشتری کرد، مثلا امام جماعت محل، مربی فرهنگی قابل اعتماد مدرسه، دایی یا عموی فرزندمان که همسو با روحیات و اعتقادات شما میتواند عمل کند، پدر بزرگ ، و یا حتی در صورت لزوم مشاورین کانال. انشاالله ماجور و پیروز باشید. 🌸🍃کانال تربیتی همسران خوب👇 @hamsaranekhoob