#عصبانیت_پدر سلام من خانمی۳۰ساله هستم ده ساله ازدواج کردم دو فرزند ۸ و۴ ساله دارم همسرم مرد زحمت کشی است و خیلی من و بچها رو دوست داره و خیلی احساسی و مهربونه و تو زندگیش سختی زیاد کشیده پدرو مادرش از هم جداشدن،، ولی متاسفانه خیلی زود عصبانی میشه و دادوبیداد راه میندازه من اکثر اوقات تو دعوا سکوت میکنم که کمتر بچها اذیت بشن ولی احساس میکنم همسرم از این اخلاق من سواستفاده میکنه و خودشو کنترل نمیکنه دکتر و مشاوره هم نمیره، اکثر دعواهاش بخاطر مسائل خیلی جزئی و مسخره که واقعا ارزششو نداره، خیلی دارم داغون میشم تپش قلب پیدا کردم دخترم خیلی میترسه بدون من با باباش جایی نمیره خواهش میکنم بگین چکار کنم آیا طلاق راه حل مناسبیه دوست ندارم بچهام عصبی بشن و دچارمشکل روحی بشن فقط نگران بچهامم ،خودشم خیلی زود پشیمون میشه و معذرت خواهی میکنه و میگه دست خودم نیست،ممنون از کانال خیلی خوبتون🌹🌹 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین سلام خدمت شما بانوی گرامی این که نقاط قوت همسرتون را میبینید و به آن اذعان میکنید بسیار عالی است و حقیقتا جای تقدیر دارد. همچنین این خیلی خوب هست که شرایط سخت همسر در کودکی و ... را درک میکنید. طبیعتا جر و بحث و مشاجرات پدر و مادر جلوی فرزندان به آن ها آسیب جدی میرساند و متوجهم که خود شما هم از این قضیه رنج میبرید، در این راستا به نکات زیر توجه جدی داشته باشید: اول اینکه از بروز موقعیت هایی که موجب عصبانیت همسر میشود سعی کنید حتی الامکان پیشگیری کنید، طبیعتا بعضی از موقعیت ها حتی ممکن هست ناخواسته پیش بیاد،اما بعضی از آن ها با مهارت و توجه قابل پیشگیری هست، مثلا سرگرم کردن بچه ها و جلوگیری از سر و صدا کردن زیاد آن ها وقتی پدر خسته هست و مثلا تازه از سر کار آمده و نیاز به آرامش داره یا زمانی که از مسئله ای ناراحت و دلخور هست، همچنین اگر زمانی همسر روی مسئله ای تاکید داره یا درخواست جدی داره، پاسخ اولتون به ایشون چشم باشه و سپس بعد از گذشت مدتی مخالفت خودتون را با دلیل و پیشنهاد جایگزین آن بیان بفرمایید. سعی کنید حتما مهارت های انتقاد به همسر و چگونگی تعامل با ایشان را با استفاده از صوت ها و کتاب هایی که مکررا در گروه معرفی شده اند افزایش دهید، مثلا انتقال مطلب بین دو مطلب مثبت یا انتقادات به شکل غیر مستقیم مثلا شخصی هست که این ویژگی ها را داره...حتی میتونه گفته بشه چقدر خوب هست که شما مثل او نیستید...!!در این حالت مرد تمام تلاش خودش را میکنه که دارای اون ویژگی ها نباشه، بهتر هست در مواردی که همسرتون با ارامش و منطقی با مسئله برخورد میکنند حتی اگر بسیار کم باشه یا جایی که ممکن بوده عصبانی بشوند اما نشدند و خوب یا معمولی با مسئله برخورد کردند را خیلی پررنگ کنید، از ان ابراز رضایت و خشنودی کنید و از همسرتون به اون خاطر تعریف کنید و به نوعی او را تشویق کنید، این مورد باعث میشود ایشون به شکل ناخودآگاه بیشتر تمایل به برخورد با آرامش داشته باشند. از طرفی خود شما سعی کنید فعالیت هایی از قبیل ورزش، نرمش های آرامش بخش، خواندن کتاب های مفید، گوش کردن به صوت ها و سخنرانی های مفید و همچنین معاشرت با دوستان مومن و متدین را پیگیری کنید که کمک زیادی به تخلیه هیجانات منفی و کسب نشاط و انرژی میکنند. با بچه ها هم در این باره با زبان خودشون صحبت کنید، همان طور که در صوت های تربیت فرزند بیان شد، با آن ها حرف بزنید، ابتدا ویژگی های مثبت پدر را بگویید و از علاقه پدر به ایشان صحبت کنید و بعد بگویید پدر در مقابل این همه ویژگی مثبت یک ویژگی منفی هم دارد و آن هم همین مورد هست، در این باره هم قصد اذیت کردن شما را ندارد، حتی ممکن هست بعضی جاها دست خودشون نباشد و بعد هم از این کار پشیمان میشوند و ... چون شما را خیلی دوست دارند،فضای ذهنی برای بچه ها در حد سن خودشون ایجاد کنید تا بتوانند از کنار این رفتار پدر با ببخشش عبور کنند و حتی او را درک کنند. در زمان هایی که همسر پشیمان میشوند و عذرخواهی میکنند، اولا با هم صحبت کنید و قرار های سفت و محکمی بگذارید حتی برای عدم اجرای آن توسط هر کسی هم ایشان و هم خودتان جریمه قرار دهید،این که اولا در شرایط اوج عصبانیت اصلا هیچ اقدامی یا صحبتی نسبت به کسی که از دستش عصبانی هستید انجام ندهید چه همسر و چه فرزندان،اگر نمیتوانید خود را کنترل کنید سریعا محیط را ترک کنید تا کمی آرام تر شوید و بعد از آن صحبت و ... را داشته باشید. نکته دوم این که هرگز و هرگز جلوی بچه ها با هم مشاجره نداشته باشید و هر موقع از دست هم عصبانی بودید یا به اتاق دیگری بروید حالا یا با اشاره یا صدا کردن و حداقل دور از چشم آن ها این کار را انجام دهید. در همین شرایط پشیمانی همسر هم سعی کنید ایشان را با زبان و لحن خوب و بدون اینکه منجر به تحقیر و شکستن ایشون به خصوص جلوی فرزندان بشود...