#ناراحتی_و_دلبستگی_کودک سلام.دختر۸ساله من وقتی از چیزی ناراحت میشه مثلا من دعواش میکنم یا با خواهر ۴ساله اش دعواش میشه(تا حدامکان تو دعواهاشون دخالت نمیکنم)با اینکه چیز خیلی مهمی هم نیست اما خیلی ناراحت میشه،میره تو اتاق درو میبنده باگریه باخودش حرف میزنه وازشدت فشارعصبی جیغ میکشه البته بعدیه مدت خودش آروم میشه. من چکارکنم اینجور مواقع؟ چکارکنم که اینقدر عصبی نشه.ضمنا دربرابردوستاش معمولا نمیتونه از حقش دفاع کنه. یه اخلاق دیگه اش اینه که اگه کسی کار اشتباه کنه خیلی ناراحت میشه مثلا اگه پدربزرگش خواب باشه و دخترخاله اش سروصدا کنه خیلی حرص میخوره که چرا فلانی باعث اذیت پدربزرگ میشه با اینکه میگم کاری نداشته باش ما بهش تذکر دادیم اما همش ناراحت میشه و گریه میکنه که چرا اون سروصدا میکنه(کلا برای دیگران غصه میخوره). 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین سلام خدمت شما خواهر گرامی ان شاالله که خدا به شما توفیق روزافزون در امر تربیت فرزند بدهد، در بحث دعوا کردن و ناراح شدن کودک اول توجه داشته باشید که برای مراقبت و تربیت کودکان،باید سعی کنید گاهی دنیا و مسائل را از زاویه نگاه کودک ببینید،گاهی والدین رفتار یا گفتاری دارد که از نظر خودشون چیز خاصی نیست اما در روحیه و تربیت کودک تاثیر زیادی میگذارد،در نظر داشته باشید که تنبیه کودک،به معنای پرخاشگری کلامی و فیزیکی،داد زدن سر کودک یا بی مهری با کودک نیست،تنبیه یعنی مثلا محرومیت موقت کودک از چیزی که نیاز صروری او نیست اما برایش خوشایند و دوست داشتنی است،مثل بازی با موبایل و تبلت،یا خوردن تنقلات غیر ضروری برای بدن مثل شکلات و کاکائو و ... آن هم در شرایطی که قبلا برای کودک توضیح داده شده باشد که فلان کار بد هست و نباید انجام بدهد و در صورت انجام دادن با فلان تنبیه مواجه میشود،یعنی کودک باید از قبل در جریان قاعده و قانون خانه و تشویق و تنبیه های آن قرار گرفته باشد.نکته دوم اینکه بستر اصلی تربیت محبت و تشویق هست،مهم ترین اصل در تربیت محبت هست،تنبیه مال زمانی هست که راه های دیگر جواب نداده باشد. به اصطلاح گفته میشود،علاج واقعه قبل از وقوع هست،اگر می خواهید ناراحتی کودکتون در زمان های تنش کمتر بشود،باید فرآیند کلی رابطه اصلاح و تقویت بشه،اگر کودک به طور کلی محبت و توجه مثبت شما را به خودش ببینه،یکبار که خلاف آن انجام بدهید و کار اشتباهش را بهش تذکر بدهید، و بهش بگیر کارت را دوست ندارم یا کارت اشتباه بود،این قدر به هم نمی ریزه، چون تو رابطه احساس امنیت میکنه و میدونه شما کار او را دوست ندارید نه خودش را! بنابراین حتما سعی کنید کودکتون را زیاد بغل کنید،زیاد در طول روز او را ببوسید،محبت و نوازش کلامی و فیزیکی داشته باشید،حتما حتما سعی کنید عدالت را بین بچه هاتون رعایت کنید،خیلی کار خوبی میکنید که در دعواشون دخالت نمیکنید،مگر در زمانی که کار خطرناکی انجام بدهند،در همون شرایط هم نباید طرف یکی را بگیرید و دیگری را دعوا یا طرد کنید، بلکه هر دو را مخاطب قرار دهید و از هم جدا کنید یا زمان های دیگر هر دو را تشویق کنید که با هم دیگر مسائل خودشون را حل کنند و پیش شما از همدیگر شکایت نیارند، مدتی را در طول روز مثلا ۱۰ دقیقه وقت بگذارید برای هر کودوم از بچه ها و داخل یک اتاقی یا جایی که بقیه نباشند به حرف هاشون گوش بدید،بذارید توی اون ۱۰ دقیقه از هر چی دلشون خواست با شما حرف بزنند،شما دستشون رو تو دستتون بگیرید،ارتباط چشما باهاشوت داشته باشید،فقط در آن مدت به آن ها توجه کنید نه چیز دیگری و بهشون بگین، هر چی دوست دارند براتون تعریف کنند و شما دعوا یا سرزنششون نکنید.این کار در امر نزدیک شدن به بچه ها و تربیتشون خیلی راهگشاست. حتما زمانی در طول روز بگذارید ولو نیم ساعت و با بچه ها بازی اشتراکی انجام بدید. بهتون توصیه میکنم حتما صوت های تربیت فرزند استاد پوراحمد را گوش بدید، خیلی میتوانید ازش استفاده کتید ان شاالله.موفق و موید باشید. 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob