بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم صبح بخیر. لحظاتی کوتاه در محضر امیر بیان امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام که[درموردشتاب درترییت فرزند] فرمود: پسرم ! وقتی دیدم به پیری رسیده ام، و توانایی ام به سستی افزایش است، به نوشتن وصیت مبادرت کردم و در آن ارزشهای اخلاقی را برایت برشمردم پیش از آنکه اجلم فرا رسد، و نتوانم آنچه را در سینه دارم برایت بازگو کنم، لذا پیش ازآنکه دررای و فکرم نقصانی پدید آید، چنانکه در جسمم پدید آمد و پیش از آنکه هواهای نفسانی و دگرگونی‌های دنیا به تو هجوم آورند، و پذیرش و اطاعت مشکل گردد، زیرا قلب جوان چونان زمین کاشته نشده، آماده پذیرش هر بَذری است که در آن پاشیده شود، پس در تربیت تو شتاب کردم، پیش از آنکه دلت سخت شود، و عقل تو به چیز دیگری مشغول گردد، تا به استقبال کارهایی بروی که صاحبان تجربه،زحمت آزمون آن را کشیده‌اند،و تورا ازتلاش و یافتن بی‌نیاز ساخته‌اند،و آنچه از تجربیات آنها نصیب ما شد، به تو هم رسیده، و برخی از تجربیاتی که بر ما پنهان مانده بود برای شما روشن گردد. پسرم! درست است که من به اندازه پیشینیان عمرنکرده‌ام،اما درکردارشان نظر کردم، و در اخبارشان اندیشیدم،و در آثارشان سیر کردم، تا آنجا که گوئی یکی از آنان شده ام،به سبب اطلاعاتی که از اوضاع آنها یافتم، گویا از اول تا آخر عمرشان با آنان بوده‌ام، پس قسمت‌های روشن و شیرین زندگیشان را از دوران تیرگی شناختم، و زیان گذران عمرشان را به دست آوردم که چه کاری سودمنداست،و چه کاری زیان آور، سپس، از هر چیزی مهم و مفید آن را، و از هر حادثه‌ای، زیبا و شیرین آن را برای تو برگزیدم، و نامعلوم آنان را دور کردم، پس، به عنوان پدری مهربان که نیکی ها را برای فرزندش می‌پسندد، بر آن شدم تو را با خوبی‌ها تربیت کنم، زیرا در آغاز زندگی قرار داری، تازه به روزگار روی آورده‌ای، و نیتی سالم و روحی پاک و با صفا داری. "نامه امام(ع)به فرزندش امام حسن (ع) که حاوی یک دوره کامل اخلاق، وصیت به تقوا، مدیریت زندگی، هدف آفرینش و‌‌‌‌‌... می باشد" #نهج‌البلاغه #‌فرا‌ز‌چهارم‌نامه‌شماره‌‌‌‌‌‌۳۱