⚛️انسان، ایمان و معنویت در فضای سایبر ✍️یکی از ویژگی‌های جهان امروز، فضای #سایبر و زندگی مجازی است. این فضا شرایط خاصی بر زیست مادی و معنوی بشر تحمیل کرده که باید مورد توجه خاص قرار گیرد. 🌐باید دانست، انسان مجازی با سرنوشت مبهمی در رابطه با ایمانش مواجه است؛ #ایمان او نه ایمانی ثابت، بلکه ایمانی سیال می‌شود. انسان مجازی برای فهم مفاهیم دینی از قبیل خدا، مرگ و... از فضای مجازی سود می جوید، پس سایبر مقولات فکری لازم برای درک جهان هستی، خالق و... را فراهم می آورد. اما آیا مفاهیم سایبری بر قامت مفاهیم دینی تناسب دارد؟ امروز از نظریه انسان مجازی و ایمان سیال سخن به میان آمده است و به طور خاص، هشداری است به جامعه امروز ایران که باید ابعاد مختلف فلسفی، معرفت شناختی و الهیاتی فضای سایبر را به خوبی شناخت و از خطرات آن آگاه بود. 📌هرچند انسان مجازی در ایران ظهور کرده اما پیدایش بیماری #کرونا این پدیده را در جهان گسترش می‌دهد. انسان مجازی بعد از کرونا به انسان منتشر بر روی زمین تبدیل شده. فضای سایبر تمام ابعاد زندگی بشر، اعم از آموزش و تجارت و سبک زندگی را درنوردیده است. از این رو، واکاوی ابعاد مختلف این پدیده باید مورد اهتمام بیشتر قرار گیرد. 📡فضای سایبر به خاطر وجود آبشارهای اطلاعاتی و تکثر اطلاعاتی ، فضایی آکنده از مغالطات و تفکر غیرانتقادی است. این امر به پیدایش بحران‌های معرفتی در جامعه دامن زده و همواره #جریانهای_انحرافی را شکل می‌دهد. ✴️بدین لحاظ است که پدیده #سایبر باید در بطن مطالعات قرار گیرد، به ویژه در امور مرتبط با دین و معنویت، از جمله آسیب‌شناسی #معنویت‌های_نوظهور. 📗منبع: الهیات سایبر، نویسنده علیرضا قائمی‌نیا