بعد از آنکه خداوند حضرت ابراهیم را به قتل امام حسین علیه السلام آگاه کرد. ابراهیم(علیه السلام) از شنیدن این خبر جانكاه، فریاد بر آورد و قلب او به درد آمد و بسیار گریه نمود و دست از گریه بر نمى داشت تا اینكه وحى از جانب پروردگار جلیل رسید: « اى ابراهیم! گریه تو بر فرزندت اسماعیل اگر او را به دست خود ذبح مى كردى، فدا كردم به گریه اى كه تو بر حسین(علیه السلام) و شهادتش كردى و بدین سبب بالاترین درجات اهل ثواب در مصیبت ها را به تو دادم. امام رضا(علیه السلام) فرمود: این است مفهوم قول خداوند عز وجل؛ «وَ فَدَیناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ» و او را به ذبحى بزرگ بازخریدیم  آیه ۱۰۷ سوره صافات #عید_قربان #تفسیر_کوتاه