فقط تو میدونی چقد دلواپسم .... #حسن_عطایی #زمینه @haram110

فقط تو میدونی چقد دلواپسم .... #وحید_شکری #زمینه @haram110

فقط تو میدونی چقد دلواپسم .... #سیب_سرخی #زمینه @haram110

🌎🌺🍂 🌺 ❇️ تقویم نجومی 💠 پنجشنبه 🔺 ۱۷ خرداد/‌ جوزا ۱۴۰۳ 🔺 ۲۸ ذی القعده ۱۴۴۵ 🔺 ۶ ژوئن ۲۰۲۳ 🌎🔭👀 🌓 امروز قمر در «برج جوزا» است. 💠 روز مناسبی است برای: امور ازدواجی بنایی تهیه ضروریات دیدار با مسئولین آغاز نگارش امور آموزشی خرید کالا معاملات ملک و تبادل اسناد ارسال کالا امور مربوط به حرز 🌎🔭👀 🚘 مسافرت همراه با صدقه باشد. 👶 زایمان نوزاد زیبا و محبوب باشد و عقیقه برایش لازم است. 👩‍❤️‍👨 انعقاد نطفه 🔹 امشب (شب پنجشنبه) فرزند مزدور ظالمان گردد. 💇💇‍♂ اصلاح سر و صورت خوب نیست. 🩸حجامت،فصد،زالوانداختن،خون‌دادن باعث قوت دل می‌شود. 💅 ناخن گرفتن روز خیلی خوبیست. موجب رفع درد چشم، صحت جسم و شفای درد است. 👕 بریدن پارچه روز خوبیست. شخص، عالم و اهل دانش و علم گردد. 🌎🔭👀 😴 تعبیر خواب رویایی که امشب (شب پنجشنبه) دیده شود، تعبیرش در آیه ۲۸ سوره مبارکه « قصص » است. ﴿﷽ قال ذلک بینی و بینک﴾ فرد مهمی نزد خواب بیننده بیاید. مطلب خود را در این مضامین قیاس کنید. 📿 وقت استخاره از طلوع فجر تا طلوع آفتاب از ساعت ۱۲ تا عشاء آخر (وقت خوابیدن) 📿 ذکر روز پنجشنبه «لا اله الا الله الملک الحق المبین» 📿 ذکر بعد از نماز صبح ۳۰۸ مرتبه «یا رزاق» موجب رزق فراوان می‌گردد. 🌎🔭👀 ☀️ ️روز پنجشنبه متعلق است به: 💞 #امام_حسن_عسکری علیه‌السلام اعمال نیک و خیر خود را به ایشان هدیه کنیم تا ثواب دوچندان نصیبمان گردد. 🌎🔭👀 ⏳ مدت زمان اعتبار این تقویم از اذان مغرب آغاز و اذان مغرب روز پنجشنبه پایان می‌یابد. 🌺 🌎🌺🍃

‍ ┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄ ✅ عنایت حضرت جوادالائمه علیه السلام به یکی از شیعیان مرحوم سیدمحمدضیاءآبادی می‌نویسد: این قصه را مرحوم علامه مجلسی (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه) نقل کرده‌اند که: ➖ مردی به نام علی بن خالد که زیدی مذهب بود و پس از امامت امام سجاد (علیه‌السلام) به امامت #زید_بن_علی ، فرزند آن حضرت معتقد شد و به امامت امام باقر (علیه‌السلام) و امامان پس از آن حضرت اعتقاد نداشت گفته است : روزی شنیدم مردی را از شام دستگیر کرده و بر گردنش زنجیر نهاده، به عراق آورده و زندانش کرده‌اند (به اتهام اینکه ادعای نبوت کرده است) من تعجب کردم و خواستم او را از نزدیک ببینم که چگونه آدمی است. ➖ رفتم با زندان‌بان‌ها رابطه‌ای برقرار کردم تا ترتیب ملاقاتم را با او دادند. وقتی رفتم و او را دیدم و صحبت کردم، او را آدم عاقل و فهمیده‌ای یافتم و دیدم معقول نیست او ادعای نبوت کرده باشد. پرسیدم: مطلب چه بوده که شما را متهم کرده‌اند؟ گفت: اصل جریان این است که من در شام، در جایی معروف به رأس الحسین، مدت‌ها مشغول عبادت بودم تا یک روز دیدم مرد بزرگواری نزد من آمد و گفت: برخیز و همراه من بیا، من نیز مانند کسی که مجذوب شده باشد از جا برخاستم و همراهش شدم. چند قدمی که رفتیم با کمال تعجب دیدم در مسجد کوفه هستم ! از من پرسید: اینجا را می‌شناسی؟ گفتم: بله ؛ اینجا مسجد کوفه است. او مشغول نماز شد و من هم نماز خواندم. بعد حرکت کرد و من هم دنبالش رفتم، چند قدم که رفتیم؛ دیدم در مسجد مدینه هستم، فرمود: اینجا را می‌شناسی؟ گفتم: بله ، اینجا مسجد مدینه است. آنجا هم مشغول نماز و زیارت شد ، من هم نماز خواندم و زیارت کردم.بعد از چند قدمی که رفتیم، دیدم در مکه و مسجد الحرام هستم، طواف بیت کردیم و نماز خواندیم. بعد از چند لحظه دیدم در جای اول خودم؛ یعنی در شام و رأس الحسین (علیه‌السلام) هستم. ➖ خیلی تعجب کردم که این چه سِیری بود! ناگهان او هم از چشم من غایب شد. تا یک سال از این جریان گذشت و سال دیگر باز در همان مکان، همان شخص نزد من آمد و به من گفت: برخیز و با من باید؛ باز همان برنامه‌ی سال قبل تکرار شد. ➖ وقتی که به موضع خود در شام برگشتم. و او خواست از من جدا شود ، قسمش دادم که تو را به حق آن کسی که این قدرت را به تو داده است، خود را معرفی کن. تأملی کرد و فرمود: من محمد بن علی بن موسی الرضا هستم. فهمیدم که حضرت امام جواد (علیه‌السلام) است. این مطلب گذشت و مردم با خبر شدند و در مجالس نقل شد تا به گوش وزیر رسید. محمد بن عبدالملک زیات، وزیر خلیفه‌ی عباسی، آدم جباری بود و با آل علی (علیه‌السلام) هم دشمنی داشت. او دستور داد مرا بردند و بدون مقدمه زنجیر بر گردنم نهادند و متهمم کردند که ادعای نبوت کرده‌ام، تا اینکه مرا اینجا آورده و زندانم کرده‌اند. ➖ علی بن خالد گوید: من خیلی دلم به حال او سوخت که چنین مرد بزرگوار و محترمی را اینگونه گرفتارش کرده‌اند. گفتم: مایل هستید گزارش حال شما را به وزیر بدهم؟ شاید برای او اشتباه شده باشد. گفت: مانعی نیست. من برای وزیر نامه‌ای نوشتم که حال او چنین است و ادعای نبوت نکرده و متهمش کرده‌اند؛ و امیدوار بودم که آزادش کنند ولی پس از مدتی جواب آمد، دیدم زیر آن نامه نوشته است: به او بگو همان کسی که تو را در یک روز از شام به کوفه و مدینه و مکه برده و برگردانده است، هم او بیاید و تو را از زندان بیرون بیاورد! دیدم مطلب را به مسخره گرفته و کینه‌توزانه برخورد کرده است. ➖ خیلی متأسف شدم و تصمیم گرفتم بروم و دوباره او را ببینم و دلداریش بدهم و بگویم فعلاً چاره‌ای نیست، صبر کن تا شاید فرجی حاصل شود. وقتی که به زندان رفتم دیدم غوغا و ازدحام عجیبی در اطراف زندان برپاست. پاسبان‌ها و زندان‌بان‌ها شدیداً مضطربند و این سمت و آن سمت می‌روند و سخت ناراحتند. پرسیدم: چه شده است؟! گفتند: آن مرد شامی که ادعای نبوت کرده و محبوس بود مفقود شده است. با اینکه درهای زندان بسته بوده هیچ معلوم نیست چه شده؟ آیا به زمین فرو رفته یا به آسمان صعود کرده؟! نفهمیدیم ➖ من با خود گفتم: بله، همان کسی که او را در یک روز از شام به کوفه و مدینه و مکه برده و برگردانده است، هم او را نجاتش داده است. ➖ همین علی بن خالد، راوی جریان؛ گفته است: من اول زیدی مذهب بودم ؛ آن روز مستبصر (آگاه به حقیقت شدن) شدم و حقیقت را فهمیدم و به امامت امام جواد (علیه‌السلام) و دیگر امامان (علیهم‌السلام) معتقد شدم. 📚 منابع: ۱. بحارالأنوار، ج۵۰، ص۳۸ ۲. امام جواد (علیه‌السلام) دردانه هدایت، آیت‌الله ضیاءآبادی، ص۱۷ ⚫️ظهور - ان شاء الله - خیلی نزدیک است⚫️ الهی ‌بِحَقِ ‌السّیدة‌ زِینَب ْ‌سَلٰام ُ‌اَللّهْ‌ عَلَیْها َّ‌عَجّل‌ لِوَلیکَ‌ الغَریبِ‌ المَظلومِ الوَحید الطرید الشرید الفَرَج🤲🏻 ‼️تبــــــــــری واجــــــب است‼️

‍ ┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄ ⚫️ گریستن شدید حضرت جوادالائمه علیه السلام برای نوادهٔ غائبش ارواحنا فداه ✔️از صقر بن ابی دلف نقل شده: از امام جواد علیه السلام شنیدم که فرمودند: «به درستیکه امام بعد از من، فرزندم علی (علیه السلام) است، امر او امر من و طاعتش طاعت من باشد. امام پس از او فرزندش حسن (علیه السلام) خواهد بود که امرش همچون امر پدر و طاعتش همچون طاعت اوست». در این هنگام امام علیه السلام سکوت فرمود. پرسیدم: ای فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! پس امام بعد از حسن (علیه السلام) کیست؟ در این هنگام امام جواد علیه السلام به شدّت گریست، و آنگاه فرمود: «به درستیکه بعد از حسن (علیه السلام)، فرزند اوست که قائم به حق و منتَظَر است». پرسیدم: چرا به نام (القائم) خوانده شده است؟ فرمود: زيرا بعد از آنكه نامش از خاطره‌ها فراموش شود و اكثر معتقدين به امامتش مرتد شوند، قيام می‌كند. از ایشان پرسیدم: چرا او را منتظَر می‌خوانند؟ فرمود: زيرا برای مهدی (علیه السلام) غیبتی طولانی مدت است که در آن تنها افراد با اخلاص منتظر قیام او هستند و اهل تردید او را منکر شوند و منکران کسانی را که به یاد او هستند مسخره می‌کنند و كسانى كه وقت ظهور را تعيين می‌كنند بسيار می‌شوند و آنان كه در اين باره شتاب می‌نمايند هلاک می‌شوند و آنان كه در مقام تسليم هستند رستگار می‌شوند. (متن عربی) 📗کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۳۵۲ -۳۵۳ ••• ━━━━ ✵ ❖ ✵ ━━━━ ••• ✍ پی‌نوشت:این حدیث شریف ، حاوی نکات بسیار ارزنده‌ای است از جمله: ۱/عصر غیبت، دوران سخت شیعه... 1️⃣ گریهٔ شدید حضرت امام جواد علیه السلام در یاد مهدی منتظر (علیه السلام)، نشان دهندهٔ عظمت امر و سنگینی غیبت است. این حزن شدید را در سیره ی منقول دیگر امامان علیهم السلام هم می‌بینیم.  گریه شدید امام صادق علیه‌السلام که اصحاب خاص حضرت ، اندوه شدید ایشان را گزارش کرده‌اند و در نقل معروف قصیدهٔ #دعبل در محضر امام رضا علیه السلام نیز، وقتی دعبل به ذکر امام زمان علیه السلام رسید، با گریهٔ شدید حضرتش مواجه شد. بلکه این وضعیّت عموم مؤمنین عارف به منزلت امامت است. در روایت امام صادق علیه السلام در توصیف ایام غیبت چنین بیان شده: «و لتدمعنّ عليه عيون المؤمنين‏/ به راستی که چشمان مؤمنین بر او اشکریزان خواهد شد...». (الکافی 1/ 336) ۲/‌هلاکت عجله‌کنندگان، هلک المستعجلون... 2⃣ روایاتی که در آنها مداخله در امر قیام و ظهور دولت حق، نکوهش شده است بسیار زیاد است و این مطلب دارای تواتر روایی است. در واقع کسانی که بخواهند مردم را به سوی خود دعوت کنند؛ و مدعی نیابت یا زمینه سازی برای تشریف فرمائی امام عصر ع باشند، همان «طاغوت» و مصداق «المتقدم لهم مارق» هستند. اگر کسی اقدام به شورش بر علیه ظواغیت کرده، و برای خود هیچ ادعایی هم نداشته باشد، بر اساس روایات اهل بیت علیهم السلام، قطعاً شکست می‌خورد؛ و عده ای را همراه خود، به کام مرگ می‌فرستد؛ و در آخرت نیز باید پاسخگوی حرکات خلاف خود به خاطر سرپیچی از دستور ائمۀ هدی علیهم السلام، باشد.. ←الْمُتَقَدِّمُ‏ لَهُمْ‏ مَارِقٌ وَ الْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زَاهِقٌ وَ اللَّازِمُ لَهُمْ لَاحِق‏ ⚫️ظهور - ان شاء الله - خیلی نزدیک است⚫️ الهی ‌بِحَقِ ‌السّیدة‌ زِینَب ْ‌سَلٰام ُ‌اَللّهْ‌ عَلَیْها َّ‌عَجّل‌ لِوَلیکَ‌ الغَریبِ‌ المَظلومِ الوَحید الطرید الشرید الفَرَج🤲🏻 ‼️تبــــــــــری واجــــــب است‼️ ید الله فـــــوق ایدیهم #علـــــی یــــــد الله است.. بمیرد دشمن حیــــــدر #علــــــی ولــــــی الله است..

#نفرت‌حضرت‌جوادالائمه‌علیه‌‌السلام #ازقاتلین‌حضرت‌زهراسلام‌الله‌علیها 🔘 زکریا بن آدم گوید: نزد حضرت رضا صلوات‌الله‌علیه بودم که امام جواد علیه‌السلام را آوردند و سنّ آن حضرت کمتر از چهار سال بود؛ در آن هنگام، ایشان دست‌های خود را به زمین زدند و سر مبارکشان را به سوی آسمان بلند کردند، سپس در فکر طولانی فرو رفتند؛ امام رضا علیه‌السلام به فرزندشان فرمودند: ⁉️ جانم به فدایت، در چه فکرت به طول انجامید؟ ▪️ حضرت جواد الائمه علیه‌السلام عرض کردند: در آنچه به مادرم فاطمه علیهاالسلام گذشته است؛ به خدا قسم، آن دو نفر را از قبرشان بیرون می‌کشم، سپس می‌سوزانم، بر آنها خشم می‌گیرم و سپس خاکسترشان را به دریا خواهم ریخت! ☑️ پس از شنیدن این سخنان حضرت رضا علیه‌السلام نور دیده‌شان را نزد خود طلبیدند و بین دو دیدگانش را بوسیدند و فرمودند: پدر و مادرم به فدایت، تو شایستۀ آن هستی (یعنی امر امامت). 📚 دلائل الامامة، ص۴۰۰، ح۱۸ ⚫️اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج⚫️

⭕️ خبر عالییییی می خوام از طرف تو نیت کنم و طواف مستحبی برم😍 فقط اسمت رو در این لینک وارد کن👇 https://roohbakhshac.ir/ziyarat اسم ها که جمع شد، لیست اسم ها رو می خونم به نیابت از امام زمان عج و شما سربازان آقا، شب جمعه طواف و نماز طواف انجام میدم. بسم الله اسم خودت و اموات و خانواده و دوستان هر چی خواستی بنویس و حتما این پیام رو منتشر کن

┏◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚◚┓ ☆اَلابِذِکرِالله‌تَطمَئِنَّ‌القُلوب ☆☆رمان بلند امنیتی-بصیرتی-عاشقانه ☆ #کابوس_رویایی ☆☆قسمت ۱۷۷ و ۱۷۸ کاغذ و قلمی که کنار کتابها است را برمیدارم. صف شلوغی میشود.دخترهایی که چیزی #نمیدانند و تنها #هیجان آنها را به این راه میکشاند، پیش می‌آیند. اسمشان را مینویسم.زن مجاهد از روی وانت می‌آید پایین و در جمعیت با صدای بلند بچه‌ها را تشویق میکند.نمیدانم چرا و چطور اما یاد داستان پینوکیو می‌افتم. حکایت #سازمان هم شده حکایت شهربازی #فریبنده در #پینوکیو! کم‌کم جمعیت پراکنده میشود.مردها میز را جمع میکنند. آن زن میپرسد: _اون برگه رو چیکار کردی؟ برگه را از توی کیف درمی‌آورم و به دستش میدهم.راننده می‌آید و دوباره راه می‌افتیم.جرئت پرسیدن اینکه کجا میرویم را ندارم. سازمان امروز با دیروز خیلی تفاوت دارد.به دانشکده‌ی فنی تهران میرسیم. آنجا هم مثل مغازه و داروخانه‌ها از مکانهای مصادره‌ای است.جمعیت زیادی جمع شدند و بحث تبلیغات به راه است.یک مرد هم درحال سخنرانی است و با لحنی از سازمان دفاع میکند که انگار آنها فاتح انقلاب هستند.نزدیکی‌های عصر به خانه تیمی برمیگردیم.مجاهدین سر از لاک خود بیرون آورده و با پیروزی انقلاب همچون فاتحین رجز میخوانند.سمیرا هر روز دیرتر از روز پیش می‌آید.این چند وقت رفتارش عوض شده.آهسته برمیخیزم و به دیوار اتاق تکیه میدهم.به وضوح بوی پولی را میشنوم که چشم و دل سمیرا را فریفته.معلوم نیست به چند #میراث_وطن را فروخته است..فردا هم کارم همین است در سطح شهر، جلوی مدارس و دانشگاه‌ها تبلیغ میکنیم.خیلی‌ها استقبال میکنند. #بیان سازمان واقعا تحریک‌کننده‌ی احساسات است. جمعه خودش را رساند. با صدای در لبخندی میزنم و در را میگشایم.نگاه پیمان چشمانم را شکار میکند. _بریم؟ با کمال میل جواب میدهم: _بریم! پری را در صندلی عقب میبینم. خم شده و سلامش میدهم.چهره‌‌اش به نظر تغییری کرده، بشاش از ماشین پیاده میشود و مرا بغل میکند. دگرگونی‌اش واضح است‌. _چقدر عوض شدی! _بهتر شدم یا بدتر؟ خنده ام عمیق می شود: _بهتر! _من همه جوره خوشگلم! پیمان از توی ماشین داد میزند: _بسه چقدر حرف میزنین! من و پری خنده مان می گیرد و او می گوید: _اوه اوه بریم که الان ما رو میخوره! با خود فکر میکنم ممکن است پری ازدواج کرده باشد؟ از طرفی غیرت پیمان کجاست؟نفسم را با آه بیرون میدهم: "غیرت او زیر سایه‌ی سازمان است..."پیمان کناری پارک میکند.در چهره‌ی پری استرس دیده میشود.پیمان از صندوق عقب جعبه‌ی شیرینی و چند نایلون برمیدارد.به در حیاط میزند که از رنگ و رو رفته.در با تقی باز میشود.پیمان صدایش را بلند میکند: _مادر؟ پوپک؟ پیمان جلو تر ار همه‌ی مان وارد میشود و مادرش را صدا میزند.پژمان با دیدن پیمان ذوق میکند و داد میزند: _مامان بیا پیمان و آبجی پری اومدن.‌ پیمان، پژمان را بغل میگیرد و یکی از نایلون ها را به او میدهد.همانجا نایلون را کنار میزند.با دیدن گرمکن سرمه‌‌ای رنگ ذوق و تشکرمیکند.همانوقت پوپک بیرون می‌آید.سلام کرده مرا به اتاق دعوت میکند.در دلم رخت میشویند.سرم پایین است.پیمان و پری به اتاق برمیگردند اما مادرشان نه! چشمانم به در است تا ببینم دعوا را چگونہ شروع میکند کہ ورق برمیگردد.اثری از مادرش نمیشود.پیمان کادوها را درمی‌آورد.هدیه پوپک را به دستش میدهد. _ممنون داداش! زحمت کشیدی! پیمان لبخند میزند و میگوید که کاری نکرده.مادر پیمان با سطلی که بہ نظر سنگین می‌آید، وارد خانه میشود.پیمان برمیخیزد و با اصرار سطل را بہ دست میگیرد. پری دست مادر را میگیرد.مادرش نگاهه به چهره‌اش می‌اندازد _چرا اینجوری کردی با خودت؟نکنه ازدواج کردی و ما خبردار نشدیم؟ گونه‌های پری گُر میگیرد و سکوت میکند.مادر نفسش را با غیض بیرون میدهد پیمان لبخند میزند و میپرسد: _بابا کجاست؟ _نمیدونم. پدر بیچاره‌ت پسر نداره که پا به پاش کمکش کنه.باید از خروس خون تا آخر شب تنها کارکنه. پیمان سرش را پایین می‌اندازد.پژمان سرش را از روی درس و مشقهایش برمیدارد: _مامان عفت مگه من مُردم؟ هر روز بعد مدرسہ میرم کمکش! _دست گلت درد نکنه پسرم. مشقات رو بنویس و درسات رو هم فراموش نکن. در باز میشود و پدر پیمان که تا به حال هیچوقت او را ندیده بودم وارد میشود.از سر و کولش خستگی میبارد.مادرشان برمیخیزد و بہ استقبال شوهر میرود.پیمان هم بلند میشود. او را محکم به آغوشش میکشد: _خوش آمدی پسرم.خوش آمدی نور چشمم.. انتظار همچین برخوردی نداشتم.کاملا در جهت مخالف با مادرشان است.نگاه گنگی بہ من می‌اندازد.شرم سرم را به پایین هل میدهد: _سَ...سلام!. ☆ادامه دارد..... ☆☆نویسنده؛ مبینا رفعتی(آیه) ☆ ┗◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛◛┛