البته من خودم دهه پنجاهیم اون قهرمان ها رو از نزدیک دیده بودم و باهاشون زندگی کرده بودم دونفرشون در خانه ی خود ما بودند. درسته . دو تا از داداش هام رو می گم. اولی ۲۲ سالش بود که شهید شد. میدونید کی؟ دقیقا ۲۰ روز بعد از عروسیش. شب عروسیش به جای کت و شلوار دامادی و کروات ، لباس پاسداری تنش بود. باور می کنید؟؟؟؟؟ لباس پاسداری. برای ما ، در اون دوران، همه حاج قاسم بودند و همه جا قاسم آباد. توی هر کوچه و محله، همیشه یه دونه هجله برپا بود و عکس یکی از اون حاج قاسمهای گمنام، روش می درخشید. اسمها با هم فرق می کرد. اما رسمها همه حاج قاسمی بود . خاکی و بی ریا .در عین حال با صلابت و محکم. اون سالها ، امام خمینی گفته بود که شیرها باید به مصاف کفتار ها بروند . گفته بود مردم باید ارتش بیست ملیونی تشکیل بدهند. حرف امام نباید زمین می ماند و نماند .‌ یک یک از کوچه پس کوچه های شهر و روستا، شیربچه های خمینی همدیگر را پیدا کردند و شدند آن شیر غرّانی که ۸ سال این کشور زخم خورده را نگهبان شدند. اکنون هم با آن سالها فرقی ندارد. اکنون هم حاج قاسمهای فراوانی در کوچه پس کوچه های شهر و روستا هستند و گوش به زنگ آقا. تا لب تر کند و اینان قطره قطره به هم بپیوندند و چونان رودی خروشان بر سر دشمن آور شوند . تا مبادا حرف آقا زمین بماند . #ما_ملت_امام_حسینیم علیرضا مطلب پای حرف امام علی علیه السلام||◇ @harfe110