ما دهه‌شصتی‌ها اولین روز تابستون رو با این نماهنگ شروع می‌کردیم. یادش بخیر... نه خبری از گوشی 📱 بود و نه خبری از رایانه 💻 نه شبکه‌ی امید و نه حتی پویا یا پورنگ و بقیه‌ی عمو و خاله‌های امروزی یه خانم خامنه بود و یه خانم رضایی که بسیار مادرانه اجرا می‌کردند و دل همه‌ی بچه‌ها رو برده بودند. البته عمو قناد و مریم نشیبا هم در «شب به خیر کوچولو» عالی بودند.. کودکان و نوجوانان، هم حسابی توی تفریحات سالمشون تحرک داشتند و سلامتی و خلاقیتشون بسیار بالا بود. به جای بازی‌های بی‌خاصیت و مضر رایانه‌ای و اندرویدی لی‌لی، یه قل دو قل، شنا🏊‍♂️، کوه‌نوردی🏔، بالابلندی، دزد و پلیس، قایم‌موشک، هفت‌سنگ، بازی‌های توپی⚽️، دوچرخه‌سواری🚵‍♂️ و انبوهی از بازی‌ها که هم پر از تحرک، نشاط و خلاقیت بود و هم برای جسم و جان سلامت به ارمغان می‌آورد. بسیاری از خانواده‌ها هم خودکفایی و تولید را سرمشق کرده بودند. از پرورش دام 🐏 و طیور خانگی 🐓🕊 (حتی در کلان‌شهرها) گرفته تا بافت فرش و گلیم و باغ و باغچه و مزرعه‌داری.🌳🌴🌱🌿☘️🍀🌾🍄 اما متأسفانه این‌روزها علاوه بر کم‌تحرکی فرزندانمان در روستاها هم مردم مرغ هورمونی و لبنیات پاستوریزه میل (شاید هم کوفت) می‌کنند! #خاطره #گوشی_تبلت_رایانه #دنیای_مجازی_کم_تحرکی #سلامت_روح_و_روان_و_جسم ☁️🌦@HASANAAT🌦☁️