❌ یکی از تصورات اشتباهی که توی ذهن ما هست، این است که باید هر عیبی که از دیگران می‌بینیم، تذکر بدیم و آنها رو به اصطلاح «امر به معروف و نهی از منکر» کنیم. ⛔️ این تصور زمانی اشتباه هست که همه تمرکز ما را متوجه عیوب دیگران بکنند، و به نوعی روحیه «ایراد گیری» و «عیب جویی» پیدا کنیم. این روحیه، هم زندگی شخصی ما رو منحرف می‌کنه و هم زندگی اجتماعی. 🙍‍♂در #زندگی_شخصی، ذهنیت خودمان و نوع نگاه‌مان به دیگران و پدیده های اطراف، نگاه منفی می‌شود و حتی از خوبی ها و زیبایی ها هم لذت نمی‌بریم. 👨‍👩‍👧‍👦 در #زندگی_خانوادگی، فرزندان مون اگر مدام از ما عیب جویی ببینند، روحیه غر زدن، درشون نهادینه می‌شود و حتی خوبی های پدر و مادر را هم دیگر نمی‌بینند. 👥 در #زندگی_اجتماعی، باعث ایجاد نفرت و اختلاف های بیهوده ‌می‌شود؛ چرا؟ چون تذکر اگر درست هم باشد، اگر #تعدادش بالا برود، به مخاطب حس مچ گیری منتقل می‌کند. #عیب_جویی #زندگی_سالم ✅ @hassan_zarabi

🔺 نقد کردن ⚔ قضاوت کردن 🔸 نمیدونم برای شما هم اتفاق افتاده یا نه، گاهی پیش میاد که داریم از کسی نقد می‌کنیم، یهو تذکری دریافت می‌کنیم که قضاوت نکن، قضاوت فقط کار خداست. از طرف مقابل، گاهی اوقات واقعا داریم قضاوت می‌کنیم ولی با این توجیه که《دارم نقد می‌کنم، نقد که عیبی نداره》به کار اشتباه خودمون ادامه میدیم. تفاوت کجاست؟ 🔹 قضاوت کردن از یک نوع نگاه از بالا به پایین ناشی میشه و معمولا درباره کل شخصیت فرد قضاوت شونده، صورت می‌گیره. مثلا با یکی دو بار دیدن یک عملی از کسی درباره اش اینجوری میگیم: 《فلانی اینجور آدمیه》یا 《فلانی کلا همینه》و... = نتیجه قضاوت کردن، تغییر رفتار ما با آن فرد هست، چون ذهنیت ما نسبت به شخصیت او فرق کرده و بقیه اعمالش رو هم آنگونه می‌بینیم. 🔸 اما نقد کردن، هیچ‌گونه برتری زاویه دید توش نیست. یعنی به نظرم اون فرد از من پایین تر نیست، آدم بدی نیست، آدم گناهکار و پستی نیست، ولی این کارش اشتباهه. = نتیجه نقد کردن، تغییر رفتار نیست، بلکه اگر نقد، ناصحانه هم باشه، اتفاقا فرد خطاکار رو از خودمون میدونیم و سعی می‌کنیم مثل پاک کردن یک کثیفی از بدن مون، خطا رو از اون فرد، رفع کنیم. یعنی حتی لحن و ادبیات نقد، با لحن و ادبیات قضاوت فرق می‌کنه. #زندگی_سالم ✅ @hassan_zarabi