eitaa logo
حیات طیبه
412 دنبال‌کننده
2.7هزار عکس
2هزار ویدیو
36 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
حالا که رقصیدن در مجلس عروسی، برایش ایراد دارد، دختر و پسر نابالغ خود را می‌فرستد تا این کمبود را جبران کنند. هر چند که بر نابالغ، تکلیفی نیست، ولی سزاوار هم نیست که افراد بالغ، آنها را تشویق به رقص بکنند. 👤 امام خامنه‌ای: اجوبةالاستفتائات، س۱۱۷۶. ~~~⚜🍃🍁🍃⚜~~~ 🌷كانال لاله ای از ملکوت؛به ما بپيونديد👇: https://eitaa.com/malakut 🍁 🍃 ⚜🍃 🍃⚜ 🍃 🍁🍃⚜🍃⚜🍃⚜🍃🍁
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
#خانومانه 💠 هرچقدر هم که با همسرتون #صمیمی و راحت هستید، ولی سعی کنید ی همیشه احترام‌ همسرتون رو حفظ کنید! 🔰#صمیمیت جای خود 🔰#احترام هم جای خود 💠مثلا اگر طوری نشستید که پشتتون به همسرتون بودعذرخواهی بکنید! 💠یا وقتی می‌خواهید چیزی به دستش بدهید از کلمه‌ی "بفرمایید" استفاده کنید! 💠یا وقتی صداتون کرد از کلمه‌ "جانم و..." استفاده کنید! ~~~🔹☘🌺☘🔹~~~ https://eitaa.com/malakut
📚 👈 مصلحت آمیز، به ز راست فتنه انگیز در یکی از جنگها، عده ای را اسیر کردند و نزد شاه آوردند. شاه فرمان داد تا یکی از اسیران را اعدام کنند. اسیر که از زندگی ناامید شده بود، خشمگین شد و شاه را مورد سرزنش و دشنام خود قرار داد که گفته اند: (هر که دست از جان بشوید، هر چه در دل دارد بگوید.) شاه از وزیران حاضر پرسید: این اسیر چه می گوید؟ یکی از وزیران پاک نهاد گفت: این آیه را می خواند: «والکاظمین الغیظ و العافین عن الناس» پرهیزکاران آنان هستند که هنگام خشم ، خشم خود را فرو برند و لغزش مردم را عفو کنند و آنها را ببخشند. (آل عمران / 134) شاه با شنیدن این آیه، به آن اسیر رحم کرد و او را بخشید، ولی یکی از وزیرانی که مخالف او بود و سرشتی ناپاک داشت نزد شاه گفت: نباید دولتمردانی چون ما سخن دروغ بگویند. آن اسیر به شاه دشنام داد و او را به باد سرزنش و بدگویی گرفت. شاه از سخن آن وزیر زشت خوی خشمگین شد و گفت: دروغ آن وزیر برای من پسندیده تر از راستگویی تو بود، زیرا دروغ او از روی مصلحت بود، و سخن تو از باطن پلیدت برخاست. چنانکه خردمندان گفته اند: دروغ مصلحت آمیز به ز راست فتنه انگیز. 📗 ✍ محمد محمدی اشتهاردی ~~~🔹🍀🌹🍀🔹~~~ 🌷كانال لاله ای از ملکوت؛به ما بپيونديد👇: https://eitaa.com/malakut 🌹 🍀 🌹🍀 🍀🌸🍀 🌹🍀🌹🍀🌹🍀🌹🍀🌹
📚 👈 در جستجوی ... مولوی در مثنوی داستان مردی را آورده که طالب گنج بود و همیشه به درگاه خدا دعا و تضرع می کردکه: خدایا این همه گنج ها را مردم زیرخاک کرده اند و مرده اند و کسی از آنهااستفاده نمی کند به من گنجی نشان بده که آن را بردارم و یک عمر راحت زندگی کنم. در عالم خواب ندایی آمد: ای بنده ی من در فلان جا بالای فلان کوه و در فلان نقطه می ایستی تیری به کمان می گذاری هر جا افتاد گنج آنجاست. آن مرد بیل و کلنگ را برداشت و به آن نقطه رفت و دید که همه ی علامت ها درست است بنابراین تیر را در کمان گذاشت و گفت: حالا به کدام طرف پرتاب کنم و یادش افتاد به او نگفته اند به کدام طرف پرتاب کند. خلاصه به یک طرف پرتاب کردو آنجایی را که تیر افتاده بود با بیل و کلنگ کند ولی خبری نبود او دوباره به طرف دیگر تیر انداخت اما اثری نیافت بنابراین به شمال و جنوب انداخت وباز هم چیزی نیافت. او به مسجد بازگشت و دعا و تضرع نمود و دوباره در عالم خواب همان ندا را شنید که به او نشانی داده بود گفت: بارخدایا این چه پیشنهادی بود که به من دادی من هر چه گشتم چیزی پیدا نکردم. آن ندا گفت: من کی به تو گفتم تیر را با توان و قوت بکشی وپرتاب کنی؟ بلکه گفتم تیر را در کمان بگذارو هر جا افتاد گنج آنجاست. مرد روز بعد رفت وتیر را در کمان نهاد و هیچ نکشید و رهایش کرد و تیر درجلو پایش افتادو او زیر پایش را کند و گنج را پیدا کرد. از بزرگی پرسیدند: منظور مولوی از بیان این داستان چیست؟ او جواب داد: گنج در خود توست و این طرف و آن طرف برای چه می روی؟ 👌در درون هر کس شکوه و عظمتی محبوس وجود دارد. انسانهای موفق کسانی هستند که به درون خویش می روند و به کانون خویش می رسند و با شناخت استعدادهای درونی شان راه پیروزی را در پیش می گیرند. ~~~🔸🍃☀️🍃🔸~~~ 🌷كانال لاله ای از ملکوت؛به ما بپيونديد👇: https://eitaa.com/malakut 💎 🍃 ☀️🍃 🍃☀️ 🍃 💎🍃☀️🍃☀️🍃☀️🍃💎
#فرزند_آوری فرزند زیاد در زندگی اگر چه سختیهایی دارد اما شیرینی لحظه های باهم بودن ، تمام آن سختیها را می شورد و می برد. به امتحانش می ارزه ~~~🔹☘🌺☘🔹~~~ 🌷كانال لاله ای از ملکوت؛به ما بپيونديد👇: https://eitaa.com/malakut
...❗️ 🍃ميرزا محمدحسن نائيني در اشغال ايران در جنگ جهاني اول شبي به امام عصر(عج) متوسل ميشود و درخواب ميبيند: ديواري است به شکل نقشه ايران که شکست برداشته و خم شده و در زير آن تعدادي زن و بچه نشسته اند ، در همين حال حضرت تشريف مي آورند با انگشتشان ديوار را بلند کرده و ميفرمايند: اينجا شيعه خانه ماست مي شکند ، خم ميشود ، خطر هست ولي ما نميگذاريم سقوط کند ما نگهش ميداريم... 📚 ملاقات با امام عصر ص۱۳۷ ~~~🔸🎾🌸🎾🔸~~~ 🌷كانال لاله ای از ملکوت؛به ما بپيونديد👇: https://eitaa.com/malakut 🌸 🎾 🎾🌸 🌸🎾🌸 🎾🌸🎾🌸🎾🌸🎾🌸🎾
🍃آیت الله از شاگردان آیت الله قاضی طباطبایی رحمت الله علیه می گویند : در خواب با شیطان شد بالأخره دستش را گرفتم و بردم در دهانم و گاز گرفتم ، از دردی که در دستم ایجاد شد بیدار شدم دیدم دست خودم را گاز گرفته ام ! می فرمایند : خواستند به من بفهمانند تو با نفس امّاره ات که همان شیطان درونت است ، درگیری ، باید خودت را درمان کنی. ☘می گویند : یکبار دیگر در خواب با شیطان در گیر شدم ، دو تا از انگشتانم را در چشمانش فرو کردم و فشار دادم تا کورش کنم. از فشاری که به چشمان خودم آمد بیدار شدم ، دیدم : انگشتانم در چشمان خودم است! یعنی اگر میخواهی شیطان را از خودت دفع کنی . ~~~🔸🍃☀️🍃🔸~~~ 🌷كانال لاله ای از ملکوت؛به ما بپيونديد👇: https://eitaa.com/malakut 💎 🍃 ☀️🍃 🍃☀️ 🍃 💎🍃☀️🍃☀️🍃☀️🍃💎
🌿فرمایش سیدالشهدا به جناب شیخ رجبعلی خیاط 🍃عارف شیدا جناب کل احمد تهرانی می فرمود : روزی با جناب و مرحوم تزودی و گروهی از دوستان به امام زاده صالح علیه السلام رفتیم و در صحن حرم نشستیم. جناب شیخ در خلال صحبت هایشان آرزو کردند که ای کاش در صحرای کربلا حاضر بودم و در آنجا به یاری حضرت سیدالشهداء علیه السلام می شتافتم. در میان همین صحبت ها بودیم که ناگهان تگرگ مفصلی شروع به باریدن کرد. به غیر از مرحوم تزودی ما و دیگر رفقا به طرف پناهگاهی حرکت کردیم. اما تزودی سرش را زیر تگرگ ها گرفته بود و با اشک و لابه می گفت: خدایا بزن! زورت به سر کچل من رسیده؟پس بزن. 🍀در همین احوالات که منتظر تمام شدن تگرگ بودیم حضرت سیدالشهداء در عالم معنا به شیخ الهام کردند که در روز عاشوراء درست مثل همین تگرگ ها بر سر من و یارانم تیر می بارید ولی هیچکدام فرار نکردند. ~~~🔹🍃🔵🍃🔹~~~ 🌷كانال لاله ای از ملکوت؛به ما بپيونديد👇: https://eitaa.com/malakut 🔵 🍃 🔵🍃 🍃🔵🍃 ☀️🍃🔵🍃🔵🍃🔵🍃🔵
ــ چه کاری؟! مهیا تردید داشت برای زدن این حرف؛ اما شاید فرجی شود. ــ اول منو طلاق بده بعد بــ... فریاد شهاب نگذاشت، که مهیا حرفش را ادامه دهد. ــ ببند دهنتو مهیا! مهیا با ترس به شهاب خیره شده بود. شهاب فشاری به بازوانش آورد. ــ اولین و اخرین بارت باشه این کلمه رو روی زبونت میاری! فهمیدی؟! تکان محکمی به مهیا داد. ــ عوض شدی مهیا! خیلی عوض شدی! الان کارت به جایی رسیده به جدایی فکر میکنی؟!! مهیا پشیمان سرش را پایین انداخت. ــ چرا حرف نمیزنی؟! حرفی برا گفتن نداری؟! از مهیا جدا شد. ــ ازت انتظار این حرف رو نداشتم. شهاب از پایگاه بیرون رفت. مهیا روی صندلی نشست. باورش نمی شد؛ شهاب اینقدر عکس العمل نشان بدهد، به این کلمه... سرش درد گرفت با دو دستش محکم سرش را فشار داد. در باز شد و مریم نگران وارد شد. ــ چی شد؟ چرا شهاب اینجوری عصبی اومد بیرون؟! مهیا اخمی به مریم کرد و چادرش را سرش کرد. ــ من میرم لطفا دیگه کار داری بیار خونمون... مهیا، تا می خواست از پایگاه بیرون برود؛ صدای مریم متوقفش کرد. ــ باور کن برای کار فرستاده بودم دنبالت! ولی وقتی شهاب فهمید اینجایی، اومد. مهیا برگشت نگاهی به او انداخت. ــ طرح هارو بده! مریم یک برگه برداشت و به دست مهیا داد. مهیا نگاهی به آن انداخت. ــ تا شب آمادشون میکنم. بیا ببرشون... ــ خیلی ممنون مهیا. ــ خواهش میکنم. خداحافظ... شب بود، مشغول کارهای پوسترها بود. سردرد شدید واز صبح که برگشته بود؛ تا الان که ساعت 8 شده حالت تهوع داشت موبایلش را برداشت و شماره مریم را گرفت. ــ الو مریم! ــ الو جانم؟! ــ چرا صدات گرفته؟ گریه کردی؟! _ آره! مهیا نگران از جایش بلند شد. ــ چی شده مریم؟! ــ دوست شهاب، اونی که باهاش رفته بود سوریه؛ یادته؟! مهیا، یاد حرف های آن شب شهاب افتاد. ــ آره! همونی که هیچوقت پیکرش پیدا نشد؟! ــ آره همون، پیدا شد. فردا میارنش؛ الانم من پیش زنشم. مهیا، دستش را روی دهانش گذاشت. احساس می کرد؛ چشمانش می سوزد. ــ وای خدای من... ــ مهیا جان کاری داشتی؟! ــ فقط می خواستم بگم پوسترها آماده شده. ــ دستت درد نکنه! ــ خواهش میکنم! مزاحمت نمیشم. خداحافظ. ــ خداحافظ. روی تخت نشست. نتوانست جلوی اشک هایش را بگیرد. اشک هایش روی گونه هایش سرازیر میشدن د. آرام زمزمه کرد. ــ وای الان شهاب حالش خیلی بده... به طرف تلفن رفت تا به شهاب زنگ بزند. اما میانه راه ایستاد. احساس می کرد بعد از بحث صبح، با او تماس نگیرد بهتر است. احساس می کرد، نفس کم آورده؛ پنجره را باز کرد و نفس عمیقی کشید ولی بهتر نشد. سرگیجه گرفته بود. زود روی تخت دراز کشید. دهانش خشک شده بود، چشمانش سیاهی می رفتند، ن می دانست چه بلایی دارد سرش می آید. در باز شد و مهلا خانم وارد اتاق شد. مهلا خانم با دیدن مهیا، یا حسینی گفت و به طرفش رفت ــ مادر مهیا! چته؟! ــ چیزی نیست مامان! ــ یعنی چی؟! یه نگاه به صورتت بنداز... ــ مامان حالم خوبه! ــ حرف نزن الآن به شهاب زنگ میزنم؛ میبریمت دکتر... دست مادرش را گرفت. ــ نه مامان شهاب نه! ــ بس کن دختر! این کارا چیه؟! اون شوهرته! ــ بحث سر این نیست. به بابایی بگو بیاد. مهلا خانم به طرف تلفن رفت و بعد از صحبت با احمد آقا، به طرف مهیا آمد و به او کمک کرد تا لبا س مناسب تن کند. احمد آقا زود خودش را به خانه رساند و به آژانس زنگ زد و به مهیا کمک کرد، تا از پله ها پایین بیاید با رسیدن به در، آژانس هم رسیده بود. مهیا سوار ماشین شد. از درد سرش چشمانش را محکم روی هم فشار داد. ماشین حرکت کرد. مهیا نگاهی به در خانه ی شهاب انداخت و چشمه اشکش دوباره جوشید. سرش را روی صندلی تکیه داد و چشما نش را بست. تکان های ماشین، حالش را بدتر می کرد. نجواهای آرام مادرش به گوشش می رسید؛ چشمانش را باز کرد و به دستان مادرش که دستانش را در آغوش گرفته بودند؛ لبخند بی حالی زد. با ایستادن ماشین جلوی بیمارستان، پیاده شدند. مهیا چشمانش سیاهی می رفتند و درست نمی توانست راه برود. به سمت اورژانس رفتند و بعد از پذیرش مهیا را به اتاقی بردند. مهیا روی تخت خوابید. همان دکتر قبلی، وارد اتاق شد. ــ ای بابا بازم تویی دخترم! مهیا لبخند بی حالی زد. ــ دوباره مزاحم شدیم. دکتر خندید. ــ مزاحم نیستی دخترم. ولی دوست نداریم شمارو اینجا ببینیم. دکتر بعد از چک کردن وضعیت مهیا چیز هایی برای پرستار نوشت. ــ خداروشکر حالشون خوبه ولی دوباره عصبی و ناراحت شدند. من گفتم که این دوتا براش سمه! روبه مهیا لبخندی زد. ــ هیچی ارزش ناراحتی نداره دخترم! بیشتر مواظب خودت باش! با اجازه ای گفت و از اتاق خارج شد. تلفن احمد آقا، زنگ خورد که احمد آقا از اتاق خارج شد. بعد از چند دقیقه پرستار، وارد اتاق شد و سرمی برای مهیا وصل کرد. مهیا کم کم چشمانش بسته شد...