#حضرت‌استاد #می‌فرمود « بخش یک، فضائل؛ ۴ اسفند ۱۴۰۱.» « خلاصه کردن شخصیت حضرت ابالفضل (ع) در اینکه بیمارهای زیادی را شفا دادند و حاجات را استجابت می‌کنند و در کل این قبیل ویژگی‌ها، در واقع نوعی ظلم به شخصیت‌شان است. - شما اگر نگاه کنید، ایشان از غیرمعصومینی هستند که از زبان معصوم برای‌شان زیارت‌نامه گفته شده، در حالیکه حتی حضرت زینب (س) زیارت‌نامه‌ای که از زبان معصوم بوده باشد ندارند. - امام زمان (عج) در زیارت ناحیه مقدسه، لفظ خاصی را برای حضرت به کار می‌برند. - امام حسین (ع)، به حضرت می‌فرمایند:« سوار شو عباس، جانم به فدایت برادر.» - امام صادق (ع) با وجود جایگاه عصمت خودشان، در یکی از احادیث وقتی که می‌خواهد راجع به حضرت عباس (ع) صحبت کنن، ایشان را با لفظ «عموی من عباس!» یاد می‌کنند.. همه این فضائل نشان می‌دهد که نباید از جایگاه این شخص به سادگی گذشت. این شأن و منزلت نزد ائمه معصومین که ژرف‌ترینِ نگاه‌ها و کامل‌ترین درجه‌ی فهم را دارا هستند، قطعا دلیل خاصی داشته‌ست. نمی‌شود گفت فضیلت ایشان به این بوده که فرزند امام هستند، جعفر کذّاب هم فرزند امام هادی (ع) بود، اما چه شد! بنابراین فرزند امام بودن فضیلت محسوب نمی‌شود، بلکه شیعه «پیروی» امام بودن فضیلت ایشان است.»

#حضرت‌استاد #می‌فرمود «نیازی نیست بیست و چهاری کِر گوشِ آدما وایسید به حرف بگیریدشون. خطرات و نتایج کارشون رو بهشون بگید؛ خودشون خودشون رو تربیت می‌کنن.»

#حضرت‌استاد🌱 #می‌فرمود اگر می‌گن روزه‌ی فلان روز قدر مثلا یک سال روزه است و نماز بهمان شب قدر دو سال ثواب نماز داره، نه یعنی اینکه از همه زندگیت بزن قامت ببند و بخون، نه یعنی برو نگاه کن، بررسی کن، تفکر کن که چرا این روز و این عمل، انقدر سفارش شده؟ چرایی کار رو باید پیدا کرد. ما در هیچ‌ کجا نداریم که کثرت عبادت تحسین شده باشه، بلکه عبادتی مورد تشویقه که موثره، که تاثیرش در زندگی انسان نمایان بشه. دین اگر روی ما تاثیر نذاره پس باید کجا تاثیر بذاره..؟ اگر نتونیم تاثیر دین رو در خودمون ایجاد کنیم نهایتا نه خودمون چیزی از دین حقیقی می‌فهمیم و نمی‌تونم اون رو گسترش بدیم..

و همچنین؛ #حضرت‌استاد! #می‌فرمود مستحب رو انجام ندید چون ثواب داره، خیلی خوبه، سفارش شده، نه، باید علت عمل رو بفهمید! اگر کسی مثلا میشینه تو یه جلسه درس، از اول ذکر می‌گه تا اخر همزمانم داره به صحبت استاد گوش میده، خب این آدم عادت میکنه بدون توجه ذکر بگه! ذکر رو باید بگی که توجهت نسبت به حضور خدا بیشتر بشه، نه اینکه انقدر دم دستی و بدون نظارت انجامش بدی، که اگر فرضا تو نمازت دو دقیقه هم توجه داشتی، به خاطر عادتت به بی‌توجهی نسبت به خدا، همونم از بین بره.. مخلص کلام، عبادت بدون مبنا، نهایتاً به نابودی منجر میشه. بدونید چرا دارید یه کاری رو انجام می‌دید، وگرنه سرانجام‌تون بدتر‌ از وقتی می‌شه که اصلا کارهای خوب رو نکرده بودید..

و همچنین؛ #حضرت‌استاد! #می‌فرمود مستحب رو انجام ندید چون ثواب داره، خیلی خوبه، سفارش شده، نه، باید علت عمل رو بفهمید! اگر کسی مثلا میشینه تو یه جلسه درس، از اول ذکر می‌گه تا اخر همزمانم داره به صحبت استاد گوش میده، خب این آدم عادت میکنه بدون توجه ذکر بگه! ذکر رو باید بگی که توجهت نسبت به حضور خدا بیشتر بشه، نه اینکه انقدر دم دستی و بدون نظارت انجامش بدی، که اگر فرضا تو نمازت دو دقیقه هم توجه داشتی، به خاطر عادتت به بی‌توجهی نسبت به خدا، همونم از بین بره.. مخلص کلام، عبادت بدون مبنا، نهایتاً به نابودی منجر میشه. بدونید چرا دارید یه کاری رو انجام می‌دید، وگرنه سرانجام‌تون بدتر‌ از وقتی می‌شه که اصلا کارهای خوب رو نکرده بودید..