eitaa logo
حیـّان🇵🇸
861 دنبال‌کننده
689 عکس
128 ویدیو
10 فایل
حیّان: زنده؛ نام شهیدی در کربلا.. بهره‌ی هر کدام شما از زمین، به اندازه‌ ی طول و عرض قامت شماست.. - امیرالمومنین علی(ع)، خطبه‌ی۸۳ نهج‌البلاغه. ناشناس: https://daigo.ir/secret/81278163 پاسخ پیام‌هایتان: @hayyeragheb
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از بنت الصابر🇵🇸
بسم الله.. 🌱 بعد از نگفتنی " ۱و ۲" حالا می رسیم به اینکه 📌چه جوری متوجه بشم اصلا الان به سن ازدواج رسیدم؟ 📌چه شناخت هایی لازمه؟ 📌چه مهارت هایی باید داشته باشم؟ 📌چه ملاک هایی لازمه؟ و.. _فردا قراره در مورد آمادگی برای ازدواج صحبت کنیم، که چه ویژگی هایی رو باید ایجاد یا تقویت کنیم. به دو منظور ۱_اثبات به خانواده ۲_وجود ثبات برای حضور خواستگار و انتخاب فرد مناسب قراره اینجا کانال بنت الصابر در موردش حرف بزنیم. پس دست رفقا، خصوصا روح های ازدواجی رو بگیرید و دعوت شون کنید به این خوان رحمت اهل بیت ❤️ _چه ساعتی؟ فردا ساعت ۱۵ وعده نگفتنی های ما 🌱 نظرم رو بخوای باید بگم به این نگفتنی نیاز داریم. _نه تنها نشر این پیام موجب دست گیری از بقیه است بلکه یک جور حسنه هم محسوب میشه 🌿 https://eitaa.com/joinchat/2393571598C3119906284
حیـّان🇵🇸
بسم الله.. 🌱 بعد از نگفتنی " #ازمادربپرس ۱و ۲" حالا می رسیم به اینکه 📌چه جوری متوجه بشم اصلا الان
- جدای از این بحث، بنت الصابر از مفید‌ترین و متعهدانه‌ترین کانال‌هاییه که من تا به حال دیدم..
می‌گفت آدما که بیش از حدِ وجودشون معنوی میشن چون ظرفیت ندارند ؛ به جایی که افتاده و متواضع بشن؛ پشت تواضع قایم می‌شن ولی متکبر و مغرور می‌شن .. لذا سقوط می‌کنن ..
برایم دعا کنید، یک دعای حیاتی..
گاهی تنها خلوتی کامل می‌تواند آدمی را از شرِ شیاطین برهاند..
اگر بشود فاتحه‌ای برای او و دیگر رفتگان بخوانید..
. . تحمل حیان حقیقتا دارد سخت می‌شود. هرچه می‌کنم نمی‌توانم بار حق الناس گرفتن وقتتان را به دوش بکشم. این بی‌هوش بی‌دل را حلال کنید. پای ما لنگ است و منزل بس دراز دست ما کوتاه و خرما بر نَخیل..
و البته که اگر مسیر تشخیص داده شود و عزم به راه بیفتد، از آن پس این دیگر نصرت الهی‌ست که دستش را از پشت کمر شلاق‌ خورده‌ی آدم برنمی‌دارد. گرچه تودارتر از آنکه بدون مراقبه و نقد احساس شود، نوازشی‌ست در کشاکش زمان به چشم می‌آید؛ و به نرمی گذر ابر.
کلامِ حق، نیازی به فریاد ندارد؛ نظر حقیر است البته. که همچون آب، راهش را پیدا می‌کند و در گودال فرو رفته‌ی روح انسان‌ها می‌نشیند. چه بهتر که خود کاسه را زیر باران بگیریم.
دمار از انسانیت خود در می‌آوریم؛ با بادی به غبغب انداخته، سینه‌های سپر شده در برابر آنچه باید انجام بدهیم تا زنده‌_ زنده‌ی حقیقی (!) بمانیم، در کنار چشم‌هایی نابینا و گوش‌های کر شده؛ و از این ترکیب طلایی رو به خاکستر انتظار عمل انسانی هم داریم؛ عجب است کارهای ما.