❌انتقادشريعتمداري به لايحه حجاب
وقتي قانون صريح درزمينه حجاب داريم
چه نيازي به قانون مبهم ودوپهلواست
چند #پرسش
درباره متن جدید #لایحه_عفاف
#حسین_شریعتمداری
متن لایحه موسوم به «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» از سوی کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس شورای اسلامی منتشر شده است.
درباره این لایحه که در۷۰ ماده تهیه و تنظیم شده، پرسشها و #ابهاماتی هست که پاسخ مسئولان محترم میتواند برطرفکننده و یا اصلاحکننده آنها باشد و اما در این وجیزه تنها به طرح چند پرسش کوتاه بسنده میکنیم. بخوانید!
۱- در حالی که در دو ماده ۶۳۸ و ۶۳۹ قانون مجازات اسلامی و قانون نحوه رسیدگی به #تخلفات و #مجازات فروشندگان لباسهایی که عفت عمومی را جریحهدار میکند، تکلیف قانونی مراجع ذیربط به وضوح و با صراحت مطرح شده است، تهیه و تدوین لایحه جدید چه ضرورتی داشته است؟!
۲- ممکن است گفته شود که پیدایش پدیده پلشت#کشف_حجاب در ماههای اخیر، تهیه لایحه جدید را ضروری کرده است! که به عنوان دومین سؤال باید پرسید چرا نمیفرمائید پدیده کشف حجاب به علت #بیتوجهی_مسئولان دستاندرکار به قوانین موجود بوده است؟! مگر در #قوانین موجود برای مقابله با بیحجابی احکام مشخص و روشنی وجود ندارد؟! آیا به این قانون عمل شده است و نتیجه نداده است؟! بدیهی است که #بیتوجهی به قانون، با هنجارشکنی نیز همراه خواهد بود. ضمن آن که مسئولان و مراکز یاد شده با خودداری از اجرای قوانین موجود، مرتکب #ترک_فعل نیز شدهاند!
۳- اگر چه مواردی از لایحه بهگونهای مثبت اصلاح شده است ولی برخی از مفاد لایحه کماکان مبهم است و به نظر نمیرسد از #بازدارندگی لازم برخوردار باشد، از جمله اینکه لایحه درخصوص پیشگیری از کشف حجاب بعد از تذکرات اول و دوم و... یا درباره چگونگی ابلاغ تذکر و... ساکت است!
۴- کاش تهیهکنندگان لایحه عفاف و حجاب به این پرسش اساسی پاسخ میدادند که لایحه اخیر نسبت به قوانین موجود و در مقایسه با آن چه #امتیاز و #مزیت_ویژهای دارد که تهیه و تدوین آن را ضروری دانستهاند؟!
۵- نقش #بسیج و #سپاه به عنوان ضابطان قانونی دستگاه قضائی در کجای لایحه آمده است؟! و آیا آنگونه که در لایحه آمده است، وظیفه بسیج در آموزش عمومی امر به معروف و نهی از منکر خلاصه میشود و یا مقابله با منکرات و هنجارشکنیها؟!
۶- و بالاخره با عرض پوزش باید گفت؛ متن طولانی و ۷۰ مادهای لایحه میتواند، نوعی #سردرگمی درپی داشته باشد.
از طولانینویسی «متن مطول» در تدوین قراردادها و متون رسمی به عنوان یک #لغزشگاه_خطرناک یاد میکنند. چرا که وقتی متن یک قرارداد و یا یک لایحه طولانی و پُر کلمه باشد، میتواند مراجعهکننده را با خطا در برداشت -و حتی سوءاستفاده از متن- مواجه کند.
از حضرت امیر علیهالسلام است که «إِذَا ازْدَحَمَ آلْجَوَابُ خَفِیَ الصَّوَابُ.... هنگامى که جوابها انبوه و فراوان باشد، حق مخفى میشود».
به عنوان مثال میتوان به متن #برجام اشاره کرد که ۵۴۴۲ کلمه بود و جناب آقای #ظریف که اصلیترین عضو مذاکرهکننده و ریاست مذاکرات را بر عهده داشت متوجه کلمه SUSPENSION (تعلیق) در متن برجام نشده است و ابراز میدارد «من در مجلس گفتم که کلمه SUSPENSION در برجام نیست و این اشتباه از من بود»!
حالا به متن #لایحه عفاف و حجاب مراجعه کنید.
موضوع این لایحه در مقایسه با برجام، کم دامنهتر است ولی در ۷۰ ماده و ۸۸۳۶ کلمه (یعنی نزدیک به دو برابر متن برجام) تهیه و نگاشته شده است... #تعجبآور نیست؟ هست!