🔹🔸تقدیم به موذن کربلا حضرت علی اکبر علیه السلام🔸🔹 برآمد ماهِ لیلا، آسمان از شوق، مجنون شد زمین از نیمه‌ی تاریک خود ناگاه بیرون شد خدا در عرشِ خود شعری مُطَنطَن می‌سرود آن شب که کلّ کائنات از خواندن آن شعر، موزون شد همین که شاعر آمد تر کند لب را به تحسینش گذشت از واژه‌ها و غرق در دریای مضمون شد زمان سرمستِ عنوانش، زمین عطر بهارانش سپهر از بخت نیکوی علی اکبر همایون شد زمین، خورشید را در لحظه‌ی دیدار او گم کرد زمان، از قِدمتِ خود پا فراتر برد، اکنون شد ذبیح‌ُاللهِ اکبر بود، نورِ چشم ثارالله خلیل‌الله تنها نه، به او توحید مدیون شد شمایل، خُلق و خو، قامت، بر و رو، غیرت و هیبت تداعی شد پیمبر، عالمی مبهوت و مفتون شد به وقت دیدنش، الله‌اکبر بر زبان‌ها بود بیابان در قدومش سبزتر از برگ زیتون شد صدای روشنش در کوه و دشت و آسمان پیچید اذان می‌گفت، ماه و عرش از صوتش دگرگون شد کِه جز عبّاس و اکبر، قاریِ خون خدا بوده‌ست؟ کلیمِ کربلا آن روز، مولای دو هارون شد بنازم چشم و ابرو را، بگردم دست و بازو را جهان در رقص نور از برق این شمشیر افسون شد تن ضحّاک‌های کوفه را در خاک و خون غلطاند هنر را ارجمندی داد در میدان، فریدون شد همایون باد می‌گفت آسمان در رقص شمشیرش عجب شوری به پا از گرد و خاک دشت و هامون شد از آن لب‌های خشکش چشمه‌ای جوشید در صحرا که در امواج گیسویش، کویر عشق، جیحون شد جهان پیغمبری را در ازای گندمِ ری، باخت در این داد و ستد، دنیای بی‌مقدار، مغبون شد چه شد آیین پیغمبر؟ چه شد آیینه‌ی احمد؟ که چشمان فرات از دیدن تکثیر او خون شد تراوید اشک و با خون لبش معجونی از مِی ساخت شبیه جام، شبنم بر لب شهزاده، مِی‌گون شد به پای نامه‌ها مُهرِ هزاران اِبنِ مُلجَم بود _علی کشتن_ میان مردمان کوفه قانون شد حسین افتاد بر خاک و همه گفتند: جان داده چه خاکی بر سرت بعد از علی، ای چرخ گردون شد! غم یاران هنوز از دشت می‌بارید بر قلبش که با داغِ علی اکبر، غمی بر جانش افزون شد جهان شد قطره‌ی اشکی و از چشم حسین افتاد سیَه پوشید عالم، هستی از آن روز محزون شد ✨گروه هیئت الشعرا✨ 🌷سروده ی جمعی از شاعران قم🌷 https://eitaa.com/heiatoshoara 🔹در نشر معارف اهل بیت سهیم باشیم🔹 #ولادت #علی_اکبر_ع #مدح