كريم كاری به جز جود و كرم نداره آقام تو مدينه است ولی حرم نداره غريب اونيه كه همدم اشك و آهه ديده كه مادرش تو كوچه بی‌پناهه دلم تو روضه ها شكسته مثل شيشه ولی روزی مثل روز حسين نمیشه #مطیعی @hejrat_kon #روز_پنجم_محرم #امام_حسن_مجتبی #روز_کریم

امروز روز پسرهاست روز سپرها در این خاندان گویی برخی دردها، رنج ها، موروثی است! پدر، یک روز در مدینه در کوچه‌ای خاکی وقتی که هیچ یار دیگری نیست وقتی که دست ظلم دراز است و مظلوم بی‌پناه قد می‌کشد تا سپر شود برای وجهِ عصمت الله پسر هم یک روز در کربلا در گودال قتلگاه وقتی که اصحاب یک به یک بر زمین افتاده اند و دیگر کسی نیست که ندای هل من ناصر ولی الله را پاسخ دهد و نامردها با هر چه دارند می‌زنند - فِرقَةٌ بِالسُّیُوفِ وَ فِرقَةٌ بِالحِجَارَةِ- غیرت علوی اش قُل میزند. این بغض، رفته رفته گلوگیر می شود از خودخوری یتیم حرم پیر می شود «دور و برش شلوغ شد، عمه نگاه کن انگار خوابِ سرخ تو تعبیر می شود این شمر نیست که خنجر کشیده است؟ دارد به قتلگاه سرازیر می شود راضی نشو عموی مرا زجرکش کنند دستم اگر رها نکنی دیر می شود» دست خود را از دست امانت‌دار داغ‌دیده خود، به لحظه‌ای رها می‌کند و «وَاللهِ لا أُفارِقُ عَمِّی» گویان خود را به مظلوم عطشان غریب تنها، به همه دارایی خویش، به همه پناه خود می‌رساند. و چون چیزی برای مبارزه و رد ضربات ندارد، تن خود را سپر می‌کند وَیْلَكَ یَابْنَ الْخَبیثَةِ أَ تَقْتُلُ عَمِّیَ؟ حرم حسین به هیاهو افتاده‌است ناله «وا حَسَنا» ی اهل خیام بلند است آنان که رحم به سبط رسول خدا ندارند، به نوه علی دارند؟ نه شمشیر بالا می‌رود و با پایین آمدنش، سپر نازک‌تنِ حسین، شکافته می‌شود دست عبدلله بن حسن که می‌افتد، ناله ای که به آسمان می‌رود این است: وا اُمّاه روی زانوی پدر که ننشسته تا برایش #روضه_کوچه بخواند، حتماً عمه تعریف کرده است... و حالا ذکر لب پسر حسن، وا اماه شده است... روضه پدر و پسر روضه غربت است، روضه تنهایی و مظلومیت. ✍ هـجرٺــــ بله و ایتا @hejrat_kon اینستاگرام @dr.mother8 پی‌نوشت: شباهت دیگری هم دارند این پدر و پسر. یک جا در مدینه، بدن پدر با تیر به تابوت دوخته شد یک جا در کربلا، بدن پسر با تیر سه ‌شعبه حرمله به بدن عمو... الا لعنة الله علی القوم الظالمین و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون #روز_پنجم_محرم #روضه