﷽ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ خداوند در آیه مبارکه (۷ ابراهیم) می‌فرماید : اگر شکرگزار نعمات من باشید، . . . . «شما» را افزون میکنم؛ خودتان را، وجودتان را، ظرف و ظرفیت وجودی تان را! نه فقط نعمت را. نعمت مادی و دنیایی که می‌آید! خداوند «بغیر استحقاق» به همه خلائق میبخشد! اما این لأزیدنکم به طور خاص يعنی: «خود شما» را زیاد میکنم، بزرگ میکنم. چرا که شکرگزاری از صفات خداوند است و تشبه به صفات خدا، انسان را بزرگ می‌کند. و وقتی انسان بزرگ شد، خداوند نعمت هایش را هم برای او بزرگ‌تر می‌کند. و باز اگر شکر کند، خودش، وجودش، ظرف وجودش، بزرگ‌تر می‌شود. انسان مؤمن، شکرگزار است. چشمش به نعمت‌های خدا باز است. کفران نمی‌کند؛ یعنی روی نعمت را نمیپوشاند. نپوشاندن چیست؟ هم دیدن و ذکر کردن و بابتش از خدا (و سایر واسطه‌های نعمت) تشکر زبانی و قلبی کردن و هم استفاده کردن، استفاده درست کردن. يعنی نعمت خداوند را هم بی استفاده نگذاشتن و هم در راه گناه و حرام خرج نکردن. @hejrat_kon پی‌نوشت: البته اینکه شکر نعمت ظاهر هم باعث ابقا و افزون شدن نعمت است، صحیح هست (روایات متعدد). ولی اینگونه نیست که استفاده نادرست از نعمت ظاهر، حتماً در همین دنیا باعث از دست رفتن نعمت شود. مثالش کسی که پولی را در راه حرام به جریان می اندازد. و مدام پول روی پول می آید. یا کسی که زیبایی اش را به حرام، نمایش می‌دهد. این‌ها، نقض این سنت خدا نیست. چرا که حساب و کتاب اصلی خداوند، جای دیگریست. کمااینکه در ادامه می‌فرماید: وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِی لَشَدِیدٌ #رزق_معنوی #زندگی_با_قرآن #تدبر