یک اصطلاحی هست که وقتی کسی چیزی به ما می‌گوید، میپرسیم «خبر است یا تحلیل؟» يعنی مطلع هستی و خبر داری یا نه، براساس محاسبات و قرائن، تحلیل تو این است که گفتی. مثلاً می‌گوید فلان کس در فلان منصب قرار خواهد گرفت. میپرسیم خبر است یا تحلیل؟ یعنی از جای معتبر شنیده ای که قرار است بیاید یا نه براساس شواهد موجود و سوابق و... پیشی بینی میکنی که قرار است این گونه شود؟ حالا من آن لحظه که معظم له فرمود «سوریه به وسیله جوانان سوری آزاد خواهد شد» با خودم گفتم یعنی خبر است یا تحلیل؟… بعد گفتم هرکدام باشد فوق‌العاده است! اگر تحلیل است که عجب! این مرد چه دید و چطور محاسبه کرد؟ این حرف، همه تحلیل‌گران را شگفت زده کرد! از آن معادله‌های چندمجهولی سخت بود! اگر هم خبر است که صد عجب! از نیازهای بزرگ آدم ها و جوامع این است که بتوانند علی الخصوص در بحران ها به کسی، به ستونی، به منبعی، به پیشوایی تکیه کنند. آیا برای ما خوشبختی از این بالاتر که کسی سکان دار است که «خبر» می‌دهد؟ البته که جنود شیطان هم آرام نمی‌نشینند. تا همین جایش هم می‌بینیم که موریانه شک و بی اعتمادی و اما و اگر و «پس کِی» و «چرا دیر شد» و «چرا نمیشود» و چطور دارد پایه عقاید برخی مدعیان و دو آتشه های سابق ولایتمداری را می‌خورد. جملات عجیبی مثل «اطلاعات غلط بهشان می‌رسد» و «در اطرافیان نفوذی هست» و «سانسور میشوند» و... را هم که از طیف ها و تفکرات خاص میشنویم. #فتنه رنگ و شکل‌های مختلف دارد. خدایا خودت میدانی که حتی ذره‌ای به خودمان اعتماد و اتکا نداریم و همه چشم امید و تمنایمان این است که #تو ما را نگه داری و حفظ کنی… @hejrat_kon پی‌نوشت: این جملات از آیت الله میرباقری هم خواندنی است: «هر پیغمبری، به‌اندازۀ مأموریتش، پشتِ‌ صحنۀ مأموریتش را هم می‌بیند، اما امّت‌ها آن پشتِ صحنه نمی‌بینند. امتحان سخت در این‌جاست. امتحان سخت این است که اُمّت نمی‌داند موسای کلیم چه برنامه‌‌ای دارد؟ در امتحاناتِ سخت، غیبِ امتحان در دست ما نیست. نمی‌دانیم چه خواهد شد.‌ ما باید به پرچمدار راه که خدا او را انتخاب کرده و مأموریتی روی دوشش گذاشته است، اعتماد کنیم.»