#شهیدمطهری 🏝روزی که از مدینه حرکت کرد مهاجم بود. در آن وصیت نامه به برادرش محمد بن حنفیه می‌نویسد، می‌گوید: «إِنّي لَمْ أَخْرُج أَشِراً و لا بَطِراً و لامُفْسِداً و لا ظالماً، إِنَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الإِصلاحِ فی أُمَّةِ جَدِّي، أُریدُ أَنْ آمُرَ بالمَعْروفِ و أَنهی عن المُنْکَر و أَسیرَ بِسیرَةِ جَدّي و أَبي» مردم دنیا بدانند که من یک آدم جاه‌طلب، مقام طلب، اخلالگر، مفسد و ظالم نیستم؛ من چنین هدف هایی ندارم. قیام من قیام اصلاح طلبی است. قیام و خروج کردم برای اینکه می خواهم امت جد خودم را اصلاح کنم. من می خواهم امر به معروف و نهی از منکر بکنم. در نامه به محمد حنفیة نه نامی از بیعت خواستن است، نه نامی از دعوت مردم کوفه، و اصلا هنوز مسئله مردم کوفه مطرح نبود. 🔴نهضت حسینی، ص ۷۹ 🆔@hekmatemotahar1

#تلنگر 🏴آیت‌اللّه بهجت و سیدالشّهداء ✍آنچه معاویه و یزید بالفعل داشتند، ما بالقوه داریم. خیلی به خود مغرور نشویم. این‌طور نیست که آن‌ها از جهنم آمده باشند و ما از بهشت. به خدا پناه می‌بریم! وای بر کسانی که مدعی قرب به خدا هستند؛ اما ولیّ او را نمی‌شناسند! در آخرالزمان این دعای فرج را که دعای تثبیت در دین است، بخوانیم: «یا اللهُ،یا رَحْمَنُ،یا رَحیمُ، یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ،ثَبِّتْ قَلْبی عَلی دینِک» (ای خدا، ای رحمت‌گستر، ای مهربان، ای زیروروکنندۀ دل‌ها،دل مرا بر دینت ثابت و استوار گردان) همیشه حق و باطل مثل حسین(ع) و یزید وجود دارد و کار مردم هم یا جنگ در کنار یزید یا در رکاب امام‌حسین(ع) است. این کسانی که می‌گویند: این مداحی چیست؟ مصیبت‌خوانی چیست؟ اشک ریختن چیست؟این‌قدر احمق هستند که نمی‌فهمند این اشک طریقۀ تمام انبیا(ص) بود برای شوق لقاءالله،برای تحصیل رضوان‌الله ما باید اهل محاسبه باشیم،هرچند اهل توبه نباشیم،خودِ محاسبه مطلوب است.اگر بدانیم فلان روز حسینی و فلان روز یزیدی هستیم، بهتر از این است که اصلاً ندانیم یزیدی هستیم یا حسینی. 📚بریده‌هایی از کتاب رحمت واسعه آیت‌الله بهجت. 🆔@hekmatemotahar1

#استاد_نخاولی #محرم_1400_شب_هشتم یکی از دلایل ضرورت دین و نبوت این است که انسان نیازهایی دارد. مهمترین نیازش سعادت موجود است. موجود باید آن سعادت را ایجاد کند. از طرفی نیاز به علم اجزا و سعادت دارد و این سعادت باید از عالم حقیقی بگیرد، کسی باید به او اعطا کند که متصل به عالم عقول و ملائکه باشد. لذا همه نمی‌توانند متصل به عالم عقول باشند. عبور از عوالم وجودی«دنیا،برزخ،قیامت» به دلیل عدم آمادگی ما با فشار و سختی صورت می‌پذیرد. - ما ناچار از عبور از عوالم هستیم، خواه با جمال و خوشی یا با اجبار و جلال سعادت، نجات و رشد ما منوط به اخذ معارف و صفات کمالی است و در بین نفوس بشری خیلی کم هستند که متصل شوند. همانطور که انسان بدون اکسیژن نمی تواند زنده بماند، سعادت هم نیاز است و این نیاز ،از راه اتصال به عالم ملکوت حاصل می شود. از عهده افراد عادی هم بر نمی آید بنابراین ضرورت دارد وجود های منقطع از عالم و وصل به ملکوت باشند. در سایر موجودات مسیر امر و نهی شان به غریزه روشن شد. انسان باید هدایت علمی شود فهمی از امر و نهی خدا و ناموس خدا که شریعت است ادراک شود انبیا واسطه فیض سعادت هستند. عالم عقل عالم صفا و سرور است خداوند در مورد شهدا میفرماید فرحین بما اتاهم شادی حقیقی را شهدا دارند. شهدا روی نفوس اثر می کنند چه خودآگاه و ناخودآگاه جنود عقل 75 تاست یکی از جنود عقل در فرد ظهور پیدا کند تا قیامت بس است. چطور می شود به عالم عقل و صدق وصفا رسید؟ باعمل قلبی و جوارحی اصل عمل قلبی است نگاه زیاد به امور مادی نشان دهنده مشرف به موت بودن فطرت است یعنی کارش تمام است. پس اگر کسی می‌خواهد با آن عالم ربط پیدا کند باید ملکه اعمال خیر را در خود ایجاد کند. - ادعیه گفتگو با خداوند است، هرچند ما کلام خداوند را نشنویم. - روز هشتم ذی‌الحجة حُجاج، آب بر‌می‌دارند اما بر حاجی کربلاآب رابستند! 🆔@hekmatemotahar1

#استادپناهیان ❤️ امامِ عاشق 🔻چرا مصیبت اباعبدالله الحسین(ع) اینقدر سنگین است؟ 🆔@hekmatemotahar1

✨﷽✨ 🥀 السّلام علی قتیل العَبَرات 0⃣1⃣ فلسفه گریه برای اباعبدالله چیست؟ 🔴 برای این است که پرتوی از روح حسین ابن علی در روح ما و شما بتابد. اگر اشکی که ما برای او می‌ریزیم، در مسیر هماهنگی روح ما باشد، روح ما پرواز کوچکی با روح حسینی بکند، ذره‌ای از همت او، ذره‌ای از غیرت او، ذره ای از حریّت او، ذره ای از ایمان او، ذره ای از تقوای او، ذره ای از توحید او در ما بتابد و چنین اشکی از چشم ما جاری شود، آن اشک هرچه دلتان بخواهد قیمت دارد؛ اگر گفتند به اندازه یک بال مگسش هم یک دنیا ارزش دارد، باور کنید! 🍂 اما نه اشکی که برای نفله شدن حسین باشد؛ بلکه اشکی که برای عظمت حسین باشد، برای شخصیت حسین باشد، اشکی که نشانه از هماهنگی کردن و پیروی کردن از حسین بن علی باشد... 📚کتاب #نهضت_حسینی ص۲۷۰ 🆔 @hekmatemotahar1

#استاد_نخاولی #محرم 1400_شب_نهم سعادت منوط به اخذ معارف است، از معدن علم که خداوند است و اسم علیم خداوند از طریق عقول نشر پیدا می‌کند. عقول مفارقه یعنی ملائکه مقرب، ملائکی در یک ساحت خاص. ملائک در عالم بی‌شمار هستند و عالم را پر کرده‌اند، اما این پر کردن مادی نیست و مکان اشغال نمی‌کنند. علم حق‌تعالی از طریق وسایط فیض علمی که اصطلاحاً به آنها عقل فعال می‌گویند، منتقل می‌شود. عقل فعال مشترک لفظی است که هشت معنای متفاوت دارد، مثل کلمۀ شیر. اینجا مقصود از عقل فعال ملک مقربی است که یک ساحت خاص از وجود دارد. اگر کسی با عقل فعال متحد شد، همۀ حقایق علمی برایش روشن می‌شود و ابزارهای مادی مانعش نیستند. خواب انبیا با خواب‌های عادی متفاوت است، سنخ آن فرق می‌کند، مثل خواب حضرت ابراهیم. خواب ما در سطح عالم مثال است که البته عالم مثال هم مراتب دارد. نحوه ادراک پیامبر براساس علم تقلیدی نباید باشد بلکه به صورت علم شهودی و یقین قلبی است. آنچه که باعث می‌شود ما خوب ادراک نکنیم، حجاب است و حجاب مربوط به عالم ماده است؛ اما اگر متصل شدیم به عالم عقول علاوه بر اینکه نفس تمام حقیقت را می‌فهمد، حقیقت علم به جانش می‌نشیند. کسی که به عقل فعال متصل شد با تمام جلوه‌هایش می‌بیند و با جانش می‌یابد، مثلاً شما عصبانیتتان را می‌بینید و کاملاًواقف و آگاهید. این نوعی علم شهودی است که اشراف تام به آن موضوع داریم. یک مسئلۀ دیگر که مربوط به سعادت است، حالات انسان است: «نَفَخْتُ‏ فِيهِ‏ مِنْ‏ رُوحِي.» (سوره مبارکه حجر، آیه شریفه 29) «روحي» یک جلوۀ خاصی از انسان است؛ یعنی یک رابطۀ خاص بین روح انسان و خداوند وجود دارد که آن رابطه باعث می‌شود خداوند با روح انسان مخاطبه کند و مخاطب خدا در ثواب، تشویق، عقاب و توبیخ همین روح باشد. خداوند حقیقت انسان را به واژه‌های متفاوت بیان می‌فرماید: فواد، قلب، صدر، نفس، روح ... . حقایق متفاوت از یک حقیقت واحد که دارای مراتب یا جلوه‌های متفاوت است. نَفَخْتُ‏ فِيهِ‏ مِنْ‏ رُوحِي، نشان دهندۀ یک نحوه انتصاب بین خداوند و روح است که این نحوه انتصاب در فؤاد یا قلب نیست. وقتی که انتساب به خداوند است یعنی یک رابطۀ خاص بین خداوند و روح برقرار است. آیا نَفَخْتُ‏ فِيهِ‏ مِنْ‏ رُوحِي، در همه هست؟ بله. آیا در همه به فعلیت رسیده است؟ خیر. وقتی که روح آمد، تمام صفات خوب در انسان جمع می‌شود. تمام کمالات نتیجۀ روح است، فطرت نتیجۀ نفخ همین روح است. در وجود ما یک بخش معرفتی و علمی است که عقل ماست؛ یک بخش کمالات وجودی ما که روح و فطرت است. اگر بخواهیم به سعادت برسیم باید هردو به عالم عقول متصل شوند تا به صفا و نور برسند. اگر کسی به عالم عقول متصل شود، در نقطۀ اتصال شبکۀ توحید قرار می‌گیرد. از راه اتصال به عالم توحید تمام فضائل در او ایجاد می‌شود و تمام رذائل از او دفع می‌شود. این راه توحیدی کسب فضائل و دفع رذائل برعکس هم می‌شود؛ یعنی از طریق کسب فضائل و دفع رذائل می‌تواند به توحید برسد. شرافت داشته باش تا به توحید برسی. حتی دربارۀ کسانی که خیلی دور بودند از عالم توحید، چون فضائل و ویژگی‌های بلند انسانی را داشتند، به توحید رسیدند. پس این مسئله دو طرفه است. این شب‌های عزاداری ساعات همین امور است که انسان در خود از طریق جلوۀ تام خداوند، حضرت اباعبدالله، به جنبۀ توحیدی توجه کند تا فضائل در او ایجاد شود و از طریق اعظم جلوه‌های کمالات که حضرت سیدالشهدا باشند و از راه عشق و علاقه به حضرت به توحید برسد. امام کشتی نجات است و کشتی ایشان افضل بر کشتی حضرت نوح است؛ چون کشتی نجات می‌رود و غرق شده‌ها را سوار می‌کند، اما افراد رفتند و سوار سفینۀ نوح شدند. اگر در هر دهه محرم تصمیم بگیریم یکی از صفات بارز اباعبدالله علیه السلام را کسب کنیم، به چند صفت متصف می‌شدیم؟ وقتی که معلم خصوصی می‌آورند، امکانات فراهم می‌شود ولی فرد در هیچ درسی به هیچ جا نمی‌رسد، در قیامت مواخذه دارد. «ثُمَّ لَتُسْئَلُنَ‏ يَوْمَئِذٍ عَنِ‏ النَّعِيم.» (سوره مبارکه تکاثر، آیه شریفه 8) در ما یک قابلیت دیدند که ما را دعوت کردند. اگر تا الآن نشده از الآن کمر همت ببندیم و از چیزی شروع کنیم که بیشتر ما را به زمین زده، مثلاً پول‌پرستی. ما که در حد سیدالشهدا نمی‌توانیم باشیم، اما در حد خودمان فقط در گفتن و شنیدن نمانیم. #بینش_مطهر_استان_مرکزی 🆔@hekmatemotahar1