دَ دُوازَ روز مانده به عَید، دَمدِمای مغرب که می شد، وا اِبرایم دِندانیُ حمید آلوچه و، مهدی چلمو و ممد هَنی هِنیُ حاجی پَنج تِمِنیُ جَفَر جِنی و علی کیشیکچیُ اینا چارقَد می پوشیدیمان سِرِمانُ.
هر دَفه یِی وار وا چادنِمازِ خُوارامان می رفتیمان قاشق زنی.
رو صورِتِمان یا می پوشیدیمان یا نقاب میساختیمان و می زدیمان .
اُوَخت
قاشق یا مِلاقه رِ وَرمی داشتیمان میفتادیمان جانِ کاسه مسی یا قابلامه دَنگِ دَنگ دَنگِ دنگ.
دِرِ خانِی هَف تا اَ همساده رِ میزِدیمانُ، باشلُق میساندیمان.
منظور اَ قاشق زنی رساندِن پیغام باهارِ
که چه نِشتینان که عَید داره میا، باهار داره میا، فصل شوکوفه، فصل گل عَیدانه ماخایم عیدانه.(البته بدانینان، وقت قاشق زِنی نباید کسی حرف میزد. که اِشناخته نِشَن.
زَنبیلامانِ پُر می کردن اَ رشته. لوبیا. نخود. گردو. پیاز. لپه. عدس. بادام. سبزیجات و پول و...
وَختی میساندیمان
شاد و شنگول چادِر مادِرِ مینداختیمان رو قُلامانُ ماخاندیم که
تَرَق تَرَق قاشق زنی
آهای تو که دوسِ مِنی
تو کاسه دلُم بیَل
یِ ماچی مثل بستنی
خنده باقلوایی و
کمی نگاه خواستنی
غصه می ره حتی اِگَ
باشه یه سنگ چن مِنی
تَرَق تُرُوق قاشق زنی
همیشه تو دل منی
عطر تو پیچیده باز
تو هر محل و برزنی
باهار شده ماخوام بیام
به خازمِنی...
)ای شعرارِ کِسایی ماخاندن که دختِر همسادِشانه ماخواستن، ولی روشان نی می شد، بِشِشان بگن)
جاتان خالی شب آش داشتیمان چه آشی
تقریلا هما اش رشته بود
وا ای فرق که دوتا مجسمه وا خمیر میساختَن مینداختن میانِش
یکی عروس یکی داماد
یکیش می شد ابودردا یکیشَم می شد، زِنِش(ای تیکه هه مالِ فرهنگ ما هِمِدانیا نیسِش)
ای آشِرِ اول به مریضا میچِشاندَن
اُوَختِش بقیه می لُمّاندیمِش
مردم بَضی شَرا بِشِش میگن آش اَبودَردا( مَچیمیدانَم باع)
داستانک های بعدی👇
چارشَمّه سوری
دوده گیری و خانه تکانی
#قاشق_زنی
#آقای_جشنواره
#آقای_روابط_عمومی
#محمد_صیفی_کار_همدانی
https://eitaa.com/hemedaniashiran
👇مدیر
@seyfikar_ir
#همدان_آباد
با رعایت امانت، منتشر کنینُ بیاینان کانالمان
۱۹ اسفند ۱۴۰۲ خورشیدی